Ένας αναγνώστης βγαίνει απ’ το μπάκετ, ανεβαίνει στη σέλα και περιγράφει τη ζωή ενός petrolhead που θέλει άδεια για να πάει κάνα δυο χιλιόμετρα παραπέρα
Σe αγαπημένη διαδρομή με ποδήλατο. Κωδικός 6
Kαι ναι, κοίτα να δεις, που τελικά φτάσαμε σε αυτές τις εποχές, που «γράφει» το ποδήλατο περισσότερα χιλιόμετρα απ’ ότι το αυτοκίνητο
Φταίει η πανδημία, τα μέτρα πολιτικής προστασίας και τα πράσινα άλογα;
Σεβαστό. Κάπως πρέπει να περιοριστεί.
Ωστόσο μέτρα μαθητευόμενων μάγων που δεν εφαρμόζονται σε άλλες περιοχές του πλανήτη, βρισκόμενες στο ίδιο επιδημιολογικό φορτίο, με κάνουν μόνο να νιώθω ως χαμστεράκια σε πείραμα.
Έτσι, λοιπόν, οι περισσότεροι ξεσκούριασαν τις πάλαι ποτέ αλυσίδες, τα ποδηλατάδικα ξεπούλησαν, φόρεσαν τα αθλητικά τους και πήραν όροι, βουνά και παραλίες.
Και ο petrolhead πού είναι;
Μεταξύ μας, ο petrolhead ο σκληροπυρηνικός ποτέ δεν ήταν της νοοτροπίας καφενείου. Ή και club.
Την ώρα που άλλοι έπιναν αλκόολ και χτυπιόντουσαν στη «ντισκοτέκ την παλιά» (σύμφωνα με το άσμα), αυτός γύριζε τα βουνά ως άλλος κλέφτης και αμαρτωλός πίνοντας το αίμα από λάστιχα και αναπνέοντας καθαρό αέρα, ζεστό μέταλλο, silica και αναθυμιάσεις βενζίνης
Όμως, στο πράσινο πνεύμα των τελευταίων χρόνων και στο κόκκινο των τιμών της βενζίνης, οι μη προνομιούχοι, σταδιακά, είχαν ήδη αρχίσει να θωρακίζουν την προσωπική τους υγεία, επενδύοντας χρόνο και χρήμα στην άθληση. Εις βάρος του αυτοκινήτου.
Βλέπουμε λοιπόν την «κούρσα» της οικογένειας ως άμαξα για τις μετακινήσεις. Ζήτω τα παράλογα, ζήτω και η Ελλάς (επίσης σύμφωνα με το άσμα).
Και πλέον ως «κούρσα» να εννοούμε το ποδήλατο, παρακαλώ. Πιο φιλικό στο οικογενειακό προϋπολογισμό – άντε να φτάσει πόσο;
Φυσικά όταν σε περιορίζουν στα 2 χιλιόμετρα με τα πόδια ή κάμποσα παραπάνω με το ποδήλατο, δεν χρειάζεται να είσαι πρώην γυριστρούλα που δεν μπορεί να βάλει κώλο κάτω για να γίνεις ποδηλάτης.
Στην ειδική σου διαδρομή. Με μείον δύο τροχούς
Κάπως έτσι -ο καθένας με τη δική του ιστορία- βρίσκεται στην αγαπημένη του διαδρομή. Σε δύο ρόδες και πεντάλ.
Αγκομαχείς να ανέβεις μέχρι να χτίσεις αντοχή, ιδρώνεις, βγάζεις γλώσσα έξω σα σκυλί.
Και ξέρεις κάτι; Ανακαλύπτεις όλα όσα δεν παρατηρείς πηγαίνοντας flat out. Και δεν αναφέρομαι στη θέα. Αυτή ήταν και θα είναι υπέροχη, στην Ελλάδα ζούμε, δόξα τω Θεώ.
«Διαβάζεις» το δρόμο και κάθε του λακκούβα.
Πού η άσφαλτος είναι παλιά; Πού είναι παλιότερη; Πού έχει σωστή κλίση και χάραξη και γιατί δε σε κρατούσε σωστά όταν έμπαινες με όσα.
Ή, αν θέλεις, και τι μαλακία έκανες που ρίσκαρες τη ζωή σου πηγαίνοντας δίχως αύριο έτσι σε τέτοιο δρόμο.
Γίνεσαι ένας άλλος Takumi απ’ το θρυλικό Initial D και ιχνηλατείς την αγαπημένη σου διαδρομή. Ξαναγνωρίζεσαι μαζί της, μαθαίνεις κάθε σημείο και σημάδι του σώματός της, κάθε ανωμαλία της. Μαζί ανασαίνεις καθαρό αέρα, ακούς μέλισσες, τιτιβίσματα, απολαμβάνεις το αεράκι
Τι μένει στο τέλος;
Όμως κάποιοι πάντα θα ακούν καρμπιρατέρ, ήχους πολύστροφους και μηχανολογικά κρεσέντα. Και κάποιοι δεν ελπίζουν σε τίποτα.
Κάποιοι θα μείνουν ποδηλάτες – είπαμε κάνει καλό σε υγεία και σε τσέπη. Και κάποιοι θα πάνε προς τις μοτοσικλέτες, για αυτή την απίστευτη αίσθηση ελευθερίας και αδρεναλίνης. Και κάποιοι απλώς δε θα πάνε καθόλου γιατί ζούμε σε καιρούς που διαχωρίζουν την ήρα απ’ το στάρι.
Αυτό που όμως έχει σημασία είναι η ψυχική υγεία. Γιατί όσο και να λιώσεις τον εξομοιωτή, οι τέσσερις τοίχοι θα είναι τέσσερις τοίχοι κάτι αντίθετο στο πνεύμα του ανθρώπου. Και του Έλληνα. Έτσι, λοιπόν, θα συνεχίσουμε να κάνουμε όνειρα σε ¾ ντεπόζιτου πάνω απ’ το ομορφότερο μπλε και κάτω απ΄το καθαρότερο γαλάζιο. Έως τότε Χρόνια Πολλά και κωδικός 6
Photo: Flickr
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
