40 χρόνια όργωμα. Το Audi quattro που αγαπήσαμε

Φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια από το πρώτο Audi quattro, το αυτοκίνητο που επαναπροσδιόρισε την πρόσφυση. Αυτή είναι μία υπενθύμιση του τοτέμ

Το κουπέ που άλλαξε την αυτοκινητική ιστορία. Το Audi quattro έβαλε την τετρακίνηση στη μαζική παραγωγή, πήρε παραμάζωμα τους αγώνες και έδωσε την πειστική απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα «να αφήσω ή να περάσω flat-out»

Η ιστορία είναι λίγο-πολύ γνωστή. Αλλά δεν σκοπεύω να σας ταλαιπωρήσω. Ήταν χειμώνας του 1977 όταν οι μηχανικοί της εταιρείας έκαναν δοκιμές στην χειμωνιάτικη Σουηδία. Είχαν μαζί τους ένα στρατιωτικό όχημα, το Volkswagen Iltis. Ήταν τετρακίνητο, τραχύ και αποτελεσματικό σαν πρωτόλειο κατερπίλαρ

Τη συνέχεια τη φαντάζεστε. Ήταν εκείνη η στιγμή που κάτι αυτονόητο δεν είχε ακόμη περάσει στο συνειδητό. Ότι δηλαδή δεν υπήρχε μοντέλο απ΄την τότε γκάμα της Audi που να μπορούσε να περάσει απ΄τις χιονισμένες σουηδικές διαδρομές.

Οι άνθρωποι πίσω απ΄το quattro

Το Iltis ήταν ο θεμέλιος ιδεολογικός λίθος πίσω απ΄το Audi quattro. Εννοείται μαζί με το φωτισμένο μυαλό του Ferdinand Piëch, του γνωστού «σεναριογράφου» της κεντροευρωπαϊκής αυτοκίνησης.

Απ’ αυτόν ξεκίνησε η δημοκρατικοποίηση της τετρακίνησης, τα ενιαία σασί, οι εταιρικές ομπρέλες και πολλά απ΄αυτά που ακολούθησαν άλλες αυτοκινητοβιομηχανίες.

Ο Piëch ήταν ευφυής, με βαθιά κατανόηση της οργάνωσης παραγωγής, πρόσβαση στο motorsport, τις Porsche 917, πατέρας 12 παιδιών από 4 γυναίκες και γεννημένος ηγέτης. Παρότι φυσιογνωμικά αχώνευτος. Το «τούτο του» ψιλοέφερνε σε χιτλερικό

Διάβασέ το: Ο Ferdinand Piech και το τέλος εποχής

Το project που όργωσε τις ειδικές διαδρομές

Όμως σ’ αυτόν (αλλά και στον επικεφαλής του project, Jörg Bensinger) οφείλει η ανθρωπότητα το quattro. Σιγά μη δεν άρμεγε ο Piech και το τελευταίο χιλιοστό λαμαρίνας προκειμένου να βγει βιώσιμο το εγχείρημα. Σιγά μην έβαζε την τετρακίνηση σε ένα τελείως νέο αμάξωμα.

Αντιθέτως, πήρε την ήδη γνωστή κουπέ έκδοση του Audi 80, έβαλε το κεντρικό διαφορικό, πίσω άξονα, ένα μοχλό για να κλειδώνεις το μεσαίο και να δίνεις πρόσφυση πίσω και διατήρησε την οδηγική αποτελεσματικότητα στην οποία επένδυε από τότε η Audi. Γενικότερα το γκρουπ, αν θέλετε.

Μιλώντας για αποτελεσματικότητα, το 1980, αν ήσουν Πραγματικός Οδηγός και γερμανόφιλος έπαιρνες BMW. Με κίνηση μόνο πίσω ήθελες «χέρια» και μαεστρία.

Αν ήσουν Πραγματικός Οδηγός, γερμανόφιλος και περίσσευαν μερικά μάρκα, έπαιρνες Porsche. Αλλά δεν έπαιρνες Mercedes – τότε ακόμη η «Στουτγάρδη» ήταν ταυτισμένη με την ασφάλεια, το συνταξιοδοτικό και το κοινωνικό κύρος. Αλλά όχι με την οδήγηση.

Το Audi quattro στόχευε να μπει σαν ταύρος εν υαλοπωλείο. Να μη χρειάζεται το θεϊκό ταλέντο του Hannu Mikkola όταν το ’83 πήρε εμφατικά τον τίτλο, με 4 νίκες και 3 δεύτερες θέσεις στο βάθρο. Να ρισκάρεις λιγότερο. Να εμπνέει εμπιστοσύνη. Να μην εκθέτει. Αυτό, μερικά χρόνια αργότερα στα δρομίσια quattro ονομάστηκε «έλλειψη συμμετοχικότητας». Και ίσχυε

Μετέωρα, με το quattro να σκάβει, σκόνη στα ρουθούνια και χωρίς Wi-Fi

Τεσπά, σε μια εποχή, λοιπόν, που τα αυτοκίνητά της ήταν ραψωδίες αρχικής υποστροφής, η τετρακίνηση μάζεψε τις τάσεις και ισορρόπησε τα μακρόσυρτα αμαξώματά της. To λες και επίτευγμα.

Η δημοκρατικοποίηση της πρόσφυσης

Μετά, ήρθαν τα RS2, τα S3, η πρόσφυση- περίσσευμα, το σίγουρο χαρτί στη χιονισμένη κεντρική Ευρώπη και οι πωλήσεις. Αλλά και το Torsen που μπορούσε να στείλει μέχρι και 75% της ροπής στον πίσω άξονα. Με μπόλικη φόρα και βίαιη μεταφορά βάρους υπήρχε και μια υποψία fun. Αλλά και πάλι δεν ήταν αυτό το ζητούμενο.

Στιγμές quattro που έγραψαν ιστορία. Το S3 έκανε μάγκες και τους απλούς χειριστές. Το RS2 ήταν λύκος με ένδυμα προβάτου. Και το «κοντό» quattro ήταν ό,τι πιο εμβληματικό με τέσσερις κύκλους στη μάσκα. Αυτοκίνητο-τοτέμ

Τη συνέχεια την ξέρουν όλοι όσοι έχουν ασχοληθεί, διαβάσει, παρακολουθήσει, έστω, μερικά ενσταντανέ αγωνιστικής ιστορίας. Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ραλί, το «κοντό» quattro να ξεμπαζώνει τις ειδικές, τον Röhrl να ισοπεδώνει σπαστήρια και βάλτους, τη φήμη να εξαπλώνεται. Ακόμα και το λογότυπο ήταν σωστό. Μοντέρνα γραμματοσειρά και μόνο σε πεζά. Ουχί κεφαλαία. Λεπτομέρεια για ιδρυματικούς

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, όλα ξεκίνησαν από εκείνο το Audi quattro. Και, για να είμαστε δίκαιοι με την ιστορία, με τον 5κύλινδρο, επίσης. Μπορεί πλέον η Audi να έχει εγκαταλείψει το κεντρικό διαφορικό χάρην των ηλεκτρονικών αλλά ο 5κύλινδρος ζει. Για όσο ακόμη.

Αυτά τα δύο, quattro και 5κύλινδρο μετάξι, ήταν το δίδυμο που απάντησε αποστωμοτικά στο κρίσιμο ερώτημα της εισαγωγής: «Να αφήσω ή να περάσω flat-out;».

Με την ευκαιρία του εορτασμού για τα 40 χρόνια, οι PistonHeads ανέβασαν και ένα ωραίο, μελαγχολικά χειμωνιάτικο βίντεο, κάπου στην Ουαλία. Με το Audi quattro και μπόλικο ντεζαβού.