Πώς ένας ήχος ατόφιος ατμοσφαιρικός μπορεί να σε «αναγκάσει» αντί να γυρίσεις σπίτι, να πας μια καλή βραδυνή βόλτα. Και στο τέλος; Να «ανταλλάξεις» κάθισμα με το μαύρο το M3, τούτο το 92άρι που είχε πιάσει μελωδία

Μετά τα μεσάνυχτα, κάπου προς τα νότια της πόλης, στάση για τις συστάσεις. «Του νόου ας μπέτε»
Ήταν γύρω στη μία παρά. Είχα πάει για μπουγάδα στο Labiko, στη Γλυφάδα. Τέτοια ώρα δεν έχει κίνηση, ο ήλιος δεν αφήνει στίγματα στο σκούπισμα, όλα στο πιο χαλαρό. Ετοιμαζόμουν να γυρίσω σπίτι. Αφού πλύναμε, ας το πάμε για ύπνο
Επιστρέφοντας βλέπω μακριά στο βάθος ένα M3, το 92άρι.
Για την ακρίβεια, πρώτα το άκουσα και μετά σκάναρα με το μάτι για να το εντοπίσω.
Ο τύπος το πήγαινε και ο V8 ακουγόταν υπέροχα. Βαυαρία καλεί Βουλιαγμένη.
Όμως πήγαινα χαλαρά. Εδώ δεν ανοίγω παράθυρα μετά την μπουγάδα για να μη μείνει υγρό ίχνος απ’ την τσιμούχα στο τζάμι. Σιγά μην τρέξω και έχω και μυγάκια. Τσάμπα πήγε το σκύψιμο;


Εκεί που ‘χεις πλύνει και είσαι έτοιμος για νάνι (αριστερά), σου προκύπτει αυτό (δεξιά). Η «συναυλία» την έκανε τη δουλίτσα της
Τα φανάρια συνωμότησαν
Ναι, αυτά «φταίνε».
Τον είχαν πιάσει και τα δύο επόμενα και έτσι τον πέτυχα ξανά. Πράσινο, ξανά χαλαρά. Μετά άλλη μία απ’ τα ίδια στο επόμενο.
Το Μ3 είχε αρχίσει να μοιράζει ηχοσύστημα σε give away. Ακουγόταν διαφορετικά. Ακόμα και με κλειστά παράθυρα στο ND. Η κουκούλα, βλέπεις, δεν κόβει και τίποτα ιδιαίτερο απ’ τους εξωτερικούς ήχους
Από τα «κενά» των αλλαγών ακουγόταν πως το M3 ήταν χειροκίνητο. Ανάσα μεταξύ σχέσεων και ξανά στροφάρισμα. Έκανε μπαμ ότι δεν ήταν DCT.
Κουτσά-στραβά, αλλού αργά, αλλού λίγο πιο σβέλτα, φτάνουμε Βάρκιζα.
Ε, τι το ‘θελα και δεν πήγα σπίτι ο χριστιανός; Σε ένα δυνατό άνοιγμά του το μαύρο το M3 άφησε τη συμφωνική του να αιωρείται στον ορίζοντα. Πλέον ήταν νομοτέλεια: θα ακολουθούσα. Τέλος
Πρώτα διαδρομή και μετά συστάσεις
Αν ακολουθεί ένα ταπεινό ND τη βασίλισσα της Βαυαρίας;
Στοκ, όχι. Όμως αναλόγως τού πώς είναι στημένο, του εάν εξαντλείς το δυναμικό του και αναλόγως φόρας, κάτι γίνεται. Μπορεί και κάτι ακόμα.
Η ουσία είναι πως αφού προηγήθηκαν τα νεύματα εν κινήσει, φτάνουμε Ανάβυσσο.
Σταματήσαμε, συστηθήκαμε, βγάλαμε μερικές πρόχειρες φωτό σαν κι αυτές που βλέπετε και στο τέλος βγήκαμε και γείτονες.

Ο κάτοχός του είναι ένα νέο παιδί, σωστός και γρήγορος οδηγός και χαίρομαι που δεν είδα ίχνος μαγκιάς, επίδειξης ή άσκοπης «κοντράδικης» χρήσης. Δεν θα έμπαινα καν στη διαδικασία αλλιώς
Κουαρτέτο σε V8
Πιάνουμε κουβέντα και τον ρωτώ για την εξαγωγή.
«Είναι της Valvetronic», απαντά.
Να σας πω τη μαύρη αλήθεια, δεν την είχα ακουστά. Ήξερα το κλασικό, εδώ και χρόνια, γνωστό σύστημα Valvetronic της BMW. Μέχρι εκεί.
Μαθαίνω, λοιπόν, ότι είναι αμερικανική εταιρεία, πόσο του πήγε με το τελωνείο, γενικώς και ειδικώς.
Μετά βγάζει και ένα μπουτόν από την τσέπη του και μου δείχνει πώς πατώντας το ανοίγεις τα κλαπέτα.
Με ρωτάει για το Μazda, ότι του αρέσει πολύ και τα λοιπά. «Ε, πάρτο», του λέω. «Κλείδωσε το δικό σου, πάρε το δικό μου να το δεις και στην πράξη και σε περιμένω εδώ»


«Πάρε και εσύ το δικό μου», απαντά. Οπότε ανταλλάξαμε «καθίσματα», μπροστά αυτός, πίσω εγώ και κάναμε μία μικρή διαδρομή
Καληνύχτα, είπαμε;
Τελευταίες κουβέντες για το πώς, ορθώς, έχει κρατήσει τους 18άρηδες τροχούς, έστω κι αν δεν υπάρχουν, όπως λέει, πολλές επιλογές σ΄αυτήν τη διάσταση. Για την ώρα, φοράει Michelin PS4.
Ανοίγουμε καπό, η εισαγωγή της Eventuri ξεχωρίζει, ο τελευταίος ατμοσφαιρικός V8 της BMW γεμίζει το χώρο. Μπροστά του ο μαζεμένος τετρακύλινδρος του MX-5 δείχνει μινιατούρα


Κουβέντες για τη λίπανση και το γνωστό θέμα στον V8, ίσως κάτι για ψάξιμο με άλλες τιμές ευθυγράμμισης, νούμερα κινητών και πάμε πίσω.
Με σωστές γραμμές, την πόλη να κοιμάται, σχεδόν στο ακρωτήρι της Αθήνας και προσοχή παντού. Ποτέ δεν ξέρεις… Καλά ήταν. Μόνο που βρέθηκα ξημερώματα να καθαρίζω μυγάκια στο γκαράζ. True story
Photo: 4Drivers
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.