Έχουν τα αυτοκίνητα παρατσούκλια; Αμέ

Παρά ένα εκατό μύθοι της αυτοκίνησης που γράφτηκαν επάνω σε μοναδικά σασί-έργα τέχνης, με κινητήρες-«διαμάντια». Δύο λάτρεις τους κατέγραψαν τις ιστορίες που κουβαλάνε κλασικά μοντέλα αλλά και τα προσωνύμιά τους, για να συνεννοούνται οι petrolheads 

Αυτό που ξεκίνησε ως ένα μικρό άρθρο σε ένα ειδικό περιοδικό αυτοκινήτων, πλέον έχει αποκτήσει κι άλλα «κυβικά», στο «99 Nicknamed Classic Cars».

Γκάζι, με το πεντάλ στο πάτωμα, στην όλη προσπάθεια δόθηκε -όχι μέσω ποδιού, όπως συνήθως συμβαίνει- δια χειρός του γραφίστα-«μάγου»  Χελτζ Γιέπσεν και του συγγραφέα που κερνά έμπνευση, Μίχαελ Κόκριτζ.

Το εξώφυλλο του βιβλίου. Δύο μάγοι του εκδοτικού και εικαστικού ”χώρου” σε μεγάλη έμπνευση

Αυτοί οι δύο τύποι, που λατρεύουν την αυτοκίνηση και τις ιστορίες τους, θυμίζουν σε ένα βιβλίο τα ψευδώνυμα σε 99 κλασικά αυτοκίνητα -που κατέγραψαν πολλά χιλιόμετρα σε δρόμους ή σε πίστες- προσδίδοντας περισσότερη μαγεία σε αυτούς τους μύθους που γράφτηκαν επάνω σε τέσσερα λάστιχα και διέθεταν «αθάνατους» κινητήρες.

Ο ένας σχεδίαζε και ο άλλος έγραφε μια μοναδική ιστορία που έπαιρνε ζωή από μπουζί και, βασικά, μαζί με την εξήγηση του nickname για το κάθε τροχοφόρο. 

Δείτε ένα μικρό δείγμα για το τι περιέχουν οι σελίδες αυτού του βιβλίου, με λίγες λέξεις.

McLaren M7A – «Double Decker»

Ο Μπρους Μακλάρεν, μέσα σε ένα τέτοιο, κέρδισε στο Σπα -το 1968- τερματίζοντας με διαφορά… 12 δευτερολέπτων μπροστά από τον δεύτερο! Για ποιον λόγο «Double Decker»; Λόγω των δύο αεροτομών-σιδερώστρες, στον μπροστά και στον πίσω άξονα, για να κρατιέται το αμάξωμα στην πίστα και να μην… απογειωθεί. Θέμα «απλής» αεροδυναμικής, dear.

VW Beetle / «Kafer» – «Herbie»

 Το γνωστό «Κατσαριδάκι» ή «Love Bug» έγινε γνωστό μέσω της αξέχαστης ταινίας του 1968, εν μέσω κοινωνικών κλυδωνισμών και ψυχεδελικών αμφισβητήσεων από τα «παιδιά των λουλουδιών». Πολύ πριν από το τωρινό σκάνδαλο του Dieselgate, ήταν ένα κοινό VW, έφερε το νούμερο 53 και είχε ανθρώπινα αισθήματα. Ακούει, πια, και στο «Σκαραβαίος». 

Trabant 601 – «Χαρτόκουτο» 

 Αντιπροσώπευε ό,τι περιπέτεια επιτρεπόταν στους Ανατολικογερμανούς, από τη Βαλτική έως την Κριμαία. Με αμάξωμα κατασκευασμένο από Duroplast, μια περίεργη μίξη πλαστικού και χαρτονιού, κατάφερε να πάρει το παρατσούκλι «χαρτόκουτο». Επειτα από είκοσι και βάλε χρόνια στους δρόμους, τον Νοέμβριο του 1989 αποφασίστηκε να μπει τέλος στην καριέρα του… Μαζί με το Τείχος. 

Land Rover SIIA SAS – «Ροζ Πάνθηρας»

Ροζουλί, αλλά με κάτι πολυβόλα να, βιδωμένα επάνω στο σασί του. Αυτό το Land Rover, όσο κι αν δεν του φαίνεται, είναι ένα στρατιωτικό όχημα που χρησιμοποιείται από την Ειδική Υπηρεσία Αεροπορίας (SAS), μια σπέσιαλ μονάδα του βρετανικού στρατού. Αυτό το ροζ παρέχει το καλύτερο καμουφλάζ σε ερήμους. Η Μπάρμπι χαμογελά με νόημα και μετά σκάει στα γέλια. 

McLaren M8D – «Batmobile»

 Αυτό το διθέσιο αγωνιστικό αυτοκίνητο δημιουργήθηκε για το Canadian-American Challenge Cup. Αποκαλείτο «Batmobile» λόγω του αεροδυναμικού του σχεδιασμού – ε, τέτοιο όχημα μόνο ο Batman θα μπορούσε να έχει. Το M8D αγωνίστηκε το 1970, ενώ ήταν γνωστό και ως «πορτοκαλί ελέφαντας». Μέσα σε ένα τέτοιο έχασε τη ζωή του ο Μακλάρεν – ήταν 32 ετών.

Alfa Romeo 1900 C52 – «Ιπτάμενος δίσκος»

 Ολοι το ξέρουν ως Disco Volante (στα Ιταλικά σημαίνει «ιπτάμενος δίσκος»). Κατασκευάστηκε το 1952 ως ένα μοντέλο για αγώνες, σε περιορισμένη παραγωγή. Το όνομα προέκυψε από τη φρέσκια -τότε- μανία με τους εξωγήινους και τα UFO. Βοηθούσε και το σχήμα του σχεδιασμένο, μάλλον, σε άλλον γαλαξία. Με πράσινα ανθρωπάκια. 

Chevrolet 150 – «Μαύρη χήρα»

 Δύο μηχανικοί ίδρυσαν μια εταιρεία βελτιώσεων αυτοκινήτων και παρά το γεγονός ότι αυτό το μοντέλο ήταν από τα φθηνότερα της Chevrolet, σύντομα έπεισαν τους κορυφαίους οδηγούς αγώνων να τρέχουν με αυτό. Παρατηρώντας την επιτυχία τους, το 1957, η General Motors δημοσίευσε ένα εγχειρίδιο μετατροπής του από πολιτικές εκδόσεις, σε αγωνιστικές. Πάντα σε μαύρο χρώμα, εννοείται.

Mercedes-Benz 300 SL W 198 – «Φτερά γλάρου»

Οι πόρτες του με το χαρακτηριστικό σχήμα γλάρου (Gullwing) άφησαν εποχή. Ενας μύθος θέλει να σχεδιάστηκαν σε μία… χαρτοπετσέτα, στη διάρκεια ενός αγώνα Λε Μαν. Πρακτικά, επιλέχθηκαν όχι προς χάριν του ντιζάιν, αλλά επειδή το σωληνωτό πλαίσιο δεν επέτρεπε την είσοδο του οδηγού από το πλάι: έπρεπε να περάσει πάνω από αυτό, για να εισέλθει στο εσωτερικό. Ιεροτελεστία…

Jaguar D-Type – «Long Nose»

 Μετά το 1955, όλοι οι τύποι D της Jaguar ήταν γνωστοί ως «Long Nose», διότι το εμπρόσθιο τμήμα του αυτοκινήτου, από την αρχική κατασκευή του, επεκτάθηκε κατά 7,5 εκατοστά – για λόγους αεροδυναμικής. Ενα τέτοιο, που κύλησε τις ρόδες του από το εργοστάσιο της αγγλικής εταιρίας στο Κόβεντρι, σκόρπισε τον θάνατο σε αγώνα του Λε Μαν.

Maserati Tipo 61 – «Birdcage»

 Το 1959, ο υπεύθυνος σχεδιασμού της Maserati, Γκουίντο Αλφιέρι, συγκόλλησε 200 σωλήνες, σαν πλέγμα, για να διαμορφώσει το σασί, το κάτω μέρος του αυτοκινήτου. Και εγένετο το «κλουβί πουλιού», το οποίο κέρδισε τον αγώνα αντοχής των 1.000 χιλιόμετρων του Νίρμπουργκρινγκ δύο συνεχόμενες χρονιές – απόλυτα λογικό: ζύγιζε 600 κιλά, είχε 3λιτρο κινητήρα, 250 άλογα και τελική πάνω από 300 χλμ./ώρα.

Τα παρατσούκλια, τα ψευδώνυμα, τα προσωνύμια, δεν αποδίδονται, κερδίζονται. Και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο εάν οι άνθρωποι χτίζουν μια απίστευτη σχέση με κάποιον. Ή με κάτι. Με τέτοιες λαμαρίνες, εν προκειμένω…

Το βιβλίο «99 Nicknamed Classic Cars» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις   TeNeues. Πρέπει να το διαβάσει κάθε petrolhead που σέβεται τον αυτοκινητικό εαυτό του. 

ΥΓ Τον Σπύρο Σεραφείμ, έμπειρο και δημιουργικό δημοσιογράφο, ραδιοφωνικό παραγωγό και γενικώς ”ευρυζωνική” persona grata στο χώρο των media, τον γνωρίζω απ’ τα χρόνια της θητείας του στον ειδικό Τύπο. Γνήσιος petrolhead αλλά χωρίς την ιδρυματική απομόνωση τού να μιλά μόνο για αντιστρεπτικές και, ως στόφα, όσο χρειάζεται ορίτζιναλ για να μπορείς μέσα σε λίγες ώρες γνωριμίας να εκφραστείς τελείως χύμα και χωρίς κλισέ. Τον ευχαριστώ θερμά που δέχθηκε (ξανά) να φιλοξενήσουμε στο 4D το του άρθρο στο protagon.gr

Γ.Κ.