«Φίλε, την πουλάς;». Ιταλικό παζάρι για μία Alfa 75

Γνωριμίες στο δρόμο με μία Alfa Romeo 75. Θηλυκό από τα λίγα και με καλό χαρακτήρα. Ο πραγματικός διάλογος. Ο Γ. Δημόπουλος ήταν εκεί

Με την Alfa 75 στην άκρη του δρόμου. Ντεζαβού. Και, ναι, το γράφουμε σκόπιμα στα ελληνικά για να τρολάρουμε τους υποχόνδριους

Δρόμος Περαίας – Θεσσαλονίκης. Επιστρέφοντας από την παραλία με προσπερνά ένα Alfa Romeo Spider 916 και βλέπω τους alfisti να με κοιτούν με απορία

Στο επόμενο φανάρι, πριν το αεροδρόμιο, τους προσπερνώ και με παίρνουν στο κατόπι. Κάτι «παίζει», λέω, και επιταχύνω. 

Μέχρι το επόμενο φανάρι, τρία-τέσσερα χιλιόμετρα πιο κάτω, πάμε σα μαχητικά σε κλειστό σχηματισμό (με αρκετά ψηφία στο κοντέρ) με τo Spider να μένει πίσω και αριστερά χωρίς να προσπερνά.

Σταματάμε στο φανάρι. 

«Ρε φίλε, μην τρέχεις, θέλω να δω το αυτοκίνητό σου», μου λένε και οι δύο με μία φωνή και κοιτούν την ηλικιωμένη κόκκινη κυρία, την Alfa 75, με βλέμμα που λάμπει.

Ξέρετε πώς είναι αυτά τα πράγματα. Γνωστές φιλοφρονήσεις των alfisti. Μετά ανάβει πράσινο. «Πάντως το ”1.6” που γράφει πίσω, δεν παίζει να ‘ναι…», μου λέει ο ένας κάνοντας την κλασική χειρονομία με τον αντίχειρα σε ένδειξη επιδοκιμασίας. Αμέσως μετά εξαφανίζονται με τον μπάσο ήχο να κελαηδάει στ’ αφτιά μας

Σύμφωνοι, η Alfa Romeo 75 είναι μεγαλοκοπέλα αλλά έχει αυτόν τον ξεχασμένο χαρακτήρα που μερικές φορές μας λείπει από την υπερβολική τεχνολογία των σύγχρονων αυτοκινήτων

Δέκα χιλιόμετρα μετά

Mπαίνω Θεσσαλονίκη. Με προσπερνά MX-5 και έρχεται δεξιά.

«Θα`θελα ένα τέτοιο», λέω στο φιλαράκι μου δίπλα μου.

Στο επόμενο φανάρι σταματάμε δίπλα-δίπλα.

Ο τύπος με το Mazda μου κάνει νόημα να κατεβάσω παράθυρο. «Φιλαράκι, την πουλάς;» μου λέει ο οδηγός του καθώς τη σκανάρει από μπρος μέχρι πίσω. «Είχα κι εγώ μία αλλά την τράκαρε ο αδερφός μου». Η κοπελιά δίπλα του χαμογελά και γυρνάει το βλέμμα απ’ την άλλη. Κλασικό κορίτσι petrolhead τύπου που δεν ασχολείται με το άθλημα. Θα το έχει ξαναδεί το έργο πολλάκις, σκέφτομαι

«Θες να αλλάξουμε;», τον ρωτώ χαμογελώντας.

«Και δεν το παίρνεις; Πολύ που με νοιάζει. Να την ευχαριστιέσαι, φίλε», μου λέει και εξαφανίζεται πλαγιολισθαίνοντας γλυκά με το MX-5.

Να, κάτι τέτοια ζεις και το χαμόγελο φτάνει μέχρι τα αφτιά όταν συμβιώνεις με μία κυρία 30 ετών. Alfa Romeo, είναι. Θηλυκό απ’ τα λίγα και με χαρακτήρα.

ΥΓ. Κάποια χρόνια αργότερα η 75άρα πήρε το δρόμο της για επόμενο ιδιοκτήτη. Εις ανάμνησή της.

Photo: Γ. Δημόπουλος

• Οι ωραιότερες εικόνες από το Nürburgring Classic. Δακρύζεις;