Κάποιες δεκαετίες πριν. Με τη νέα, τότε, ιταλίδα κυρία. Πώς η Alfa Romeo Alfetta πρόλαβε να θωπεύσει την εφηβική μου ψυχή
Γραμματοσειρά σε italics και σεντάν με ψυχή. Τη λέγανε Alfetta και ήταν ωραία
Την Alfetta τη λιγουρευόμουν από μικρός. Την ίδια περίοδο ο πατέρας μου είχε τη δεύτερη, κατά σειρά, Alfa Romeo Giulia. Μεγαλώνοντας με τη Giulia σαν Alfa Romeo kid
Aλλά όταν είδα πρώτη φορά από κοντά την πιο καινούργια Alfetta, αυτομάτως ένας νέος έρωτας είχε γεννηθεί.
Περίεργο πράγμα για έναν πιτσιρικά να ερωτεύεται ένα τετράπορτο αλλά, στα δικά μου μάτια, η καινούργια μπερλίνα από το Μιλάνο ήταν πιο κομψή, πιο αθλητική, πιο φρέσκια απ΄τη Giulia.
Θυμάμαι ακόμα τη βόλτα που με πρωτοπήγε ο Νικόλας, ένας μεγαλύτερος φίλος
Με δίπλωμα, νόμιμος και την Alfetta του μπαμπά του. Κάπου στα νότια ήταν, τέλη των ’70s.
Αυτοκίνητο-ποίημα για όσους κατείχαν την τέχνη. Η εποχή που η Alfa απευθυνόταν σε Πραγματικούς Οδηγούς. Και σε «πεινασμένους» πιτσιρικάδες σαν του λόγου μου
Θυμάμαι τη στιγμή που μου καρφώθηκε βαθιά στη μνήμη
Ήταν στην οδό Αχιλλέως στην Αμφιθέα, εκεί που διασταυρώνεται με τη Λεωφόρο Αμφιθέας.
Τότε επιτρεπόταν να κάνεις αριστερά. Σήμερα, κανονικά απαγορεύεται αλλά και πάλι είναι σα να επιτρέπεται. Όλοι κάνουν αριστερά, πάνω από τις γραμμές του τραμ. Ελλαδάρα.
Τότε, όμως, περίμενες να ανάψει από μακριά το πράσινο φανάρι, έπαιρνες φορά, γέμιζες 1η, 2η, 3η ταχύτητα και πάνω εκεί, στην αριστερή για Αμφιθέας, ο Νικόλας κατέβασε απότομα σε 2η με αυτό το υπέροχο 5άρι σασμάν της εποχής
Η Alfetta έσπασε εύκολα πίσω πρόσφυση, δίπλωσε αρχοντικά και ο ήχος από τα διπλά καρμπιρατέρ γέμισε ηδονικά την καμπίνα. «Κόλλησα».
Το αυτοκίνητο ήταν πολύ μπροστά από τον τότε ανταγωνισμό. Οι πιο σκληροπυρηνικοί προτιμούσαν, απ’ όσο θυμάμαι, τη Giulia. Αλλά, ως γνωστόν, το ξένο είναι πιο γλυκό και καθώς ήδη είχαμε την τελευταία στο γκαράζ, εμένα μου άρεσε η καινούργια.
Σχεδιασμένη από τα χέρια του Giuseppe Scarniti, με τον άξονα De Dion πίσω, τη transaxle διάταξη (με το κιβώτιο στον πίσω άξονα για καλύτερη κατανομή) και μια τιμονάρα-νυστέρι. Αυτοκίνητο με όρχεις για όσους ήξεραν
Ή «άλλο ένα ιταλικό» για όσους την αγνοούσαν. Οι τελευταίοι την έμαθαν μια και καλή όταν ο τότε Ιταλός πρωθυπουργός, Aldo Morro, απήχθη από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες και η Alfetta ήταν το αυτοκίνητο συνοδείας του.
Τεσπά, μετά από πολλά παρακαλετά, έπεισα τον Νικόλα να μου τη δώσει κάπου εκεί
Δεν είχα πάρει ακόμα δίπλωμα αλλά κάτι σκάμπαζα.
Θυμάμαι το στενό κόκπιτ, την άψογη περιφερειακή ορατότητα, την αίσθηση ευελιξίας. Με τα σημερινά δεδομένα έδειχνε πούπουλο. Και μας αρκούσαν 110 ίπποι για να μας κάνουν τα κέφια.
Βλέποντας το βίντεο του ιταλού petrolhead, Davide Cironi, ξυπνούν μνήμες απ΄τα παλιά.
Με φαρδύ κασετόφωνο, Babe Ruth με το λυρικό Runaways να βγαίνει στον «αέρα» το 1972, την ίδια χρονιά που λανσαρίστηκε επισήμως η Alfetta, και με τους Manfred Mann να βαράνε τα ισχνά ηχεία. Τη συναυλία διευθύνουν οι διπλοί εκκεντροφόροι, εκεί μπροστά. Εμπειρία. Την είδα το βράδυ στον ύπνο μου. Το πρωί είχα ξυπνήσει μούσκεμα
Photo: Alfa Romeo
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.