Το street racing στην Ιαπωνία ποτέ δεν ήταν πιο επικίνδυνο, γρήγορο και ελιτίστικο. Αυτή είναι η ιστορία του μυθικού Mid Night Club
Στη δεκαετία της υπερβολής, στα ’80s, ήταν μάλλον αναμενόμενο να ανθήσει μια «κλειστή» ομάδα ανθρώπων όπως τα μέλη του Mid Night Club. Σκοπός τους η υπερβολική ταχύτητα
Λέγεται πως οι ιδιοκτήτες των γρήγορων αυτοκινήτων που απάρτιζαν το Mid Night Club δεν ήταν οι δευτεροκλασάτοι, θορυβώδεις «κάγκουρες» της ιαπωνικής underground σκηνής.
Τα μέλη του ήταν επιχειρηματίες που τύγχαναν σεβασμού και είχαν ένα σημαντικό προσόν: ήταν, ως λέγεται, πολύ καλοί οδηγοί.
Με γρήγορα αυτοκίνητα. Επιπρόσθετα, ήταν κάποιοι που ήθελαν να συμμετέχουν με «ομερτά» σε μια ελιτίστικη ομάδα και να ζουν για το street racing.
Οι συναντήσεις οργανώνονταν με άσχετη, για τους αμύητους, κωδικοποίηση σε αγγελίες εφημερίδων. Ως γνωστόν, τότε δεν υπήρχε διαδίκτυο.
Η επιλογή τους ήταν αυστηρή. Ελάχιστοι, όχι περισσότεροι από 30, απάρτιζαν το μεταμεσονύκτιο Club.
Το κυνήγι στους σχετικά έρημους τότε δρόμους τούς επέτρεπε να «τελικιάζουν».
Αργότερα, οι ίδιοι δρόμοι έγιναν πολυσύχναστοι και η αστυνόμευση πιο αυστηρή. Φυσικά και ήταν παράνομοι. Και τα «Λιμανάκια» παράνομα ήταν. Ή και είναι.
Η ηθική των δρόμων σήμερα έχει αλλάξει. Και καλύτερα για όλους.
Αυτή είναι η ιστορία του street racing. Παράδειγμα προς αποφυγή.
Photo: Google
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
