Αντάρτικο. Με τις Alfa 75 στο βουνό

Μετά από αρκετούς μήνες αναγκαστικής «νηστείας», η ιεροτελεστία της Κυριακάτικης βόλτας επέστρεψε. Βγήκαμε στο αντάρτικο με τις Alfa 75 σε βουνό της Θεσσαλίας

Φωτογραφίζοντας την Turbo και τη «Μούσα». Και πάλι μαζί μετά από καιρό

Το μήνυμα του φίλου Θανάση μεσοβδόμαδα ήταν ξεκάθαρο

«Πάμε το σ/κ να πάρουμε τα βουνά;»

Ο εγκέφαλος έχει δώσει ήδη εντολή για απάντηση, πριν τελειώσει η ανάγνωση ενώ τα δάχτυλα αγγίζουν το κινητό για να πληκτρολογήσω.

«Ναι, εννοείται. Που; τι ώρα θα βρεθούμε;»

Η συνάντηση κανονίζεται κάπου στο θεσσαλικό κάμπο, στο ενδιάμεσο Λάρισας-Βόλου. Ο Θανάσης και η «Μούσα» του μας περιμένουν στο ψιλόβροχο καθώς καταφθάνω με τη Turbo.

Χωρίς χρονοτριβή, ξεκινάμε. Οι καθρέπτες μου γεμίζουν Alfa 75, ξανά.

Επιτέλους, σκέφτομαι. Καλές οι μοναχικές διαδρομές αλλά όταν είσαι παρέα με την «οικογένειά» σου το συναίσθημα πολλαπλασιάζεται. Η χαρά τού να μοιράζεσαι…

Η διαδρομή

Σταματάμε μετά από λίγο για φωτογραφίες σε ένα από τα κανάλια της λίμνης Κάρλα.

Η φύση μάς έχει έτοιμο το κάδρο κι εμείς το εκμεταλλευόμαστε.

Όπως λέει και ο φίλος Θανάσης, τα άλογα δεν είναι ποτέ αρκετά

Αμέσως μετά, περνώντας το χωριό Καλαμάκι, αρχίζει η ανάβαση.

Το ψιλόβροχο που πέφτει, προσθέτει την απαραίτητη ένταση ώστε οι αισθήσεις να είναι σε εγρήγορση.

Ψάχνουμε τα πατήματά μας καθώς ανεβαίνουμε υιοθετώντας ρυθμό σιγά σιγά.

Το δερμάτινο Momo Prototipo στα χέρια μου καθώς και τα μπάκετ της Recaro χαρίζουν άλλο ένα κλικ σε αίσθηση.

Στα δεξιά μας, το βλέμμα αγναντεύει στη λίμνη και το Πήλιο, καθώς ο δρόμος μας οδηγεί στο χωριό Έλαφος και αμέσως μετά στο κατάφυτο δάσος.

Momo Prototipo. Μια vintage πινελιά στη Turbo

Ιταλικό τρίο: Οδηγώντας τις Alfa 75 στο Πήλιο

Με όπλα τις Alfa 75 στο βουνό

Αρχίζω να απολαμβάνω τη ροπή της Turbo, κινούμενος με «μια πάνω», προσπαθώντας να κουβαλήσω ταχύτητα.

Εννοείται πως ο Θανάσης ακολουθεί κατά πόδας.

Η χαμηλή θερμοκρασία είναι θείο δώρο για τους αλουμινένιους κινητήρες. Η τουρμπίνα ρουφάει αχόρταγα φρέσκο αέρα, καθώς στις όποιες ευθείες απομακρύνομαι για λίγο από τη 2.0 Twin Spark «Μούσα». Το αντάρτικο με τις Alfa 75 καλά κρατεί.

Με ρυθμό στα 7/10 «χορεύουμε» τη βουνίσια διαδρομή. Το βαθύ πράσινο μου γαληνεύει τον εγκέφαλο ενώ ο ήχος του κινητήρα με το σφύριγμα της τουρμπίνας ηχούν ηδονικά στα αυτιά μου. Η «Μούσα» πίσω μού χαμογελά με ευχαρίστηση παροτρύνοντάς με: «Κι άλλο, κι άλλο». Ανάσα ελευθερίας

Προσπαθώντας να «δέσουμε» αρμονικά το τετραγωνισμένο 80‘s σουλούπι της Alfa 75 στον καμβά της φύσης

Καφές στο Σκλήθρο

Όταν το πεδίο ανοίγει, αγναντεύουμε Αιγαίο Πέλαγος με το καταπράσινο Πήλιο δεξιά μας, όσο βέβαια το επιτρέπει η χαμηλή νέφωση.

Κατηφορίζουμε για το Σκλήθρο, ένα χωριουδάκι φυτεμένο μέσα στη φύση και το βουνό.

Το ψιλόβροχο επιμένει καθώς βρίσκουμε καταφύγιο κάτω από ένα τεράστιο δέντρο στην πλατεία.

Στο καφενείο-παντοπωλείο-ψησταριά του χωριού θα πούμε την καλημέρα μας και θα αναζητήσουμε καφέ. Απολαμβάνουμε την ησυχία και την ηρεμία του χωριού με συντροφία τον ήχο της βροχής. Μαγεία. Εμείς και η φύση.

Alfa 75 δίπλα-δίπλα. Ένας 2.0 Twin Spark για τη «Μούσα» αριστερά και ο 1.8 Turbo για την «America» δεξιά. Ίδιο αυτοκίνητο, άλλος χαρακτήρας

Η έκπληξη

Λίγο πριν αναχωρήσουμε μας σταματούν φωνές χαράς και επιδοκιμασίας.

Ένας χαρούμενος κύριος έρχεται κοντά μας ενώ στο βλέμμα του καθρεφτίζεται η λάμψη και η χαρά του μικρού παιδιού που ξαναβρίσκει το παιχνίδι που είχε χαμένο για καιρό.

Alfista, απόστρατος, με θητεία στη Νάπολι της Ιταλίας όπου είχε μια Alfa 75 χρώματος Grigio Verde Metallizato – σαν τη «Μούσα» του Θανάση. Μας ξεπροβοδίζει με τα θερμότερα λόγια, σα τον πατέρα που αποχαιρετά τα παιδιά του, με γνήσιο, αγνό, ελληνικό συναίσθημα

Καθώς κατηφορίζουμε για τα παράλια του Νομού Λάρισας, έχοντας για μια ακόμη φορά τις «τσέπες» της ψυχής γεμάτες με όμορφα συναισθήματα, αναλογίζομαι για πολλοστή φορά ότι το να κάνεις πράξη αυτό που αγαπάς έχοντας συντροφιά και την ανάλογη παρέα είναι μερικές φορές η ουσία της ζωής.

Στιγμές. Συλλέξτε στιγμές όσο μπορείτε ακόμα. Πού ξέρετε; Μπορεί να μας τις πάρουν κι αυτές.