Από το Grexit στο WReXit

Post date:

Author:

Category:

Πώς ένα Subaru Impreza είναι ικανό να καταργεί το μνημόνιο εντός

Τι ζούμε: Αντί να απολαμβάνω τα μπάνια του λαού, κάθομαι μπροστά στην τηλεόραση και να παρακολουθώ τη Μερκελ και τους άλλους ογκόλιθους της πολιτικής να μιλούν για εξόδους, αναλύσεις επί Brexit (τώρα που το Grexit είναι παρελθόν;) συμφωνίες και οικονομικούς όρους με τη διάθεση στο ναδίρ.

Μια κλέφτη μάτια όμως πάνω στο τραπέζι με τα κλειδιά του Impreza με το μπρελόκ του θρυλικού 22B δίνουν τη λύση. Το WRX σαν να μου ανάβει τα φώτα για το δικό μου exit.

Γρήγορη στάση για ενα τριαντάρι κατοστάρας (Σόιμπλε, αυτό δεν θα το στερήσεις σε μας τους βενζινοαίματους) και η διαδρομή γνωστή απο Μαραθώνα προς Άγιο Στέφανο. Από το φράγμα.

Βραδάκι γλυκό χωρίς κίνηση να δένομαι σφιχτά στο μπάκετ και να ορμάω για τη δική μου διαπραγμάτευση με τους νόμους της φυσικής και δημοψήφισμα για τους Ιάπωνες μηχανικούς αν θα πάρουν ψήφο εμπιστοσύνης η όχι.

Στις πρώτες στροφές ζεσταίνω τα θεϊκά RE070 και αφού γκρινιάξω λίγο για την υποστροφή των Subaru πυροβολώ αδιακρίτως με τα σκασίματα της 76αρας decat και την μποξερίλα να αντηχεί στο βουνό και να καθαρίζει το μυαλό.

Η εύπλαστη εκρηκτικότητα του μοτέρ -αρκεί να είσαι πάνω από τις 3.500 rpm- κάνουν παρελθόν τις πρώτες στροφές.

Εκμεταλλεύομαι όλο το δρόμο κάνοντας και καμιά μπούκα να σηκωθεί και λίγο γαρμπίλι τιμής ένεκεν στον ήρωα μου, Κόλιν Μακρέι, καθώς προσέχω τη δεξιά διαρκείας.

Σανίδωμα στις εξόδους και κοντεύω να γίνω συνοδηγός σε μια BMW 320 για να κερδίσω χώρο και χρόνο και να προσπεράσω στην ευθεία με συνοπτικές διαδικασίες με τη συνοδεία φώτων και ”χαιρετισμού” της ανοιχτής παλάμης από τον οδηγό της.

Με κουμπωμένη 4η και την ταυτότητα στο στόμα φτάνω στο φράγμα με το φανάρι να είναι κόκκινο – ίσα-ίσα για να ρίξω μια ματιά στις θερμοκρασίες. Δεν κάνω το ίδιο και με την ένδειξη βενζίνης. Το  σοκ είναι πάντα μεγάλο.

Οι φουρκέτες που ακολουθούν τεστάρουν το κιβώτιο σε αλλεπάλληλα ανεβοκατεβάσματα από 2η σε 3η με το πίσω μέρος του Impreza να μιμείται τις κινήσεις  της Σακίρα. Ξέρετε, αυτό που τρίβεται στον τοίχο…

Βγαίνοντας στην ανηφόρα με τα τέσσερα (sic), σου ζητά να μην ακούσεις το μυαλό και να το εμπιστευτείς μένοντας στο γκάζι για την δεξιά δίπλα στην μπάρα με το στροφόμετρο και το μπαρόμετρο να ψηφίζουν τέρμα δεξιά.

Προσέχω λίγο τη λακούβα που αποσταθεροποιεί το πίσω μέρος και παίρνω μια τελευταία ανάσα για την κατηφορίτσα με την αριστερή πριν τη διασταύρωση Σταμάτας.

Αρχίζω να βλέπω τα πρώτα σπίτια κόβοντας ρυθμό μέχρι να σταματήσω αριστερά στο μοναστήρι.

Κατεβαίνω, στρίβω το πέμπτο τσιγάρο που δικαιούμαι για σήμερα, ακούω τα μέταλλα του scooby, μυρίζω τη λαστιχίλα (ο Ζιλ βιλνεβ είχε πει ότι τον μεθά αυτή η μυρωδιά), είμαι λουσμένος από αδρεναλίνη με τα γόνατα να ψιλοτρέμουν αλλά το χαμόγελο πίσω απο τα αυτιά μου.

Για αυτό το χρονικό διάστημα έχω απαλλαγεί από κέθε είδους πρόβλημα ή αρνητική σκέψη. Ζω το δικό μου WReXit. Λοιπόν. Η φτερούγα, από ένα άλλο οδηγοκεντρικό πρίσμα, παράγει τη δική της πολιτική.

Καταργεί μνημόνια, οικονομικές αναλύσεις και καθαρίζει το μυαλό.

Photo: Subaru 

Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.

Διαβάστε μας (και) στο Protagon

Ίσως να σ’ αρέσει