Με τον Κώστα Καββαθά. And the stars look very different today

Μια βραδιά με τον άνθρωπο που «γέννησε» τον Ειδικό Τύπο στην Ελλάδα

Όσοι ήμασταν παιδιά στα ’70s και έφηβοι στα ’80s, θυμόμαστε πολλά πράγματα με νοσταλγία από εκείνη την εποχή – λίγα όμως μας λείπουν, πραγματικά.

Θυμάμαι π.χ. το πρώτο μου walkman, ένα Philips του 1983 (το έχω ακόμη και λειτουργεί). Κατανάλωνε τέσσερις αλκαλικές μπαταρίες την εβδομάδα και ζύγιζε δύο φορές όσο ο Μac που γράφω τώρα.

Ή το πρώτο μου computer, ένα  ΖΧ Spectrum του 1984. Με συνολική μνήμη RAM 48 Kb, όσο το μέγεθος ενός πολύ μικρού αρχείου word, έπρεπε να γράψεις ρουτίνες σε basic ακόμη και για να αλλάξει χρώμα η οθόνη.  

Υπάρχουν όμως και κάποια εκείνης της εποχής, ελάχιστα, που πραγματικά θα ήθελα να τα ζω και σήμερα. Την προσμονή, για παράδειγμα, της κυκλοφορίας των Τεσσάρων Τροχών, κάθε μήνα.

Α, οι καθημερινές βόλτες στο περίπτερο, ξεκινώντας από τις 27-28 του προηγούμενου, για να ρωτήσω μήπως βγήκε το επόμενο τεύχος. Και αν δεν είχε βγει ακόμη, να μου πει ο περιπτεράς πότε θα κυκλοφορήσει. Και βέβαια, η οργασμική στιγμή που έπιανα το περιοδικό στα χέρια μου.

Τι ήταν οι 4Τ του Κώστα Καββαθά, εκείνης της εποχής – και κατ’ αναλογία όλα του τα περιοδικά; Μήπως ένα ειδικό περιοδικό που έγραφε για αυτοκίνητα; Κατηγορηματικά, όχι.

Οι 4ΤΡΟΧΟΙ του ΚΚ, τουλάχιστον μεχρι το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90, ήταν, για πολλούς από εμάς, η έντυπη έκφραση μιας αίρεσης, με οπαδούς πιστούς και φανατικά προσκολλημένους στην ιδεολογία τους ιδρυτή της

Και τι έλεγε αυτή η ιδεολογία του Κώστα Καββαθά; Την παραθέτω με δικά μου λόγια. «Ζεις σε μια χώρα που καλώς ή κακώς είναι βουτηγμένη στην ανικανότητα και στην παπαρολογία. Απο το 1830 και μετά ο νεοέλληνας, αντί να στηριχθεί στις δικές του δυναμεις, πάντοτε περιμένει κάποιον άλλον να τον σώσει – το κράτος, τους Εγγλέζους, τους Ρώσους, τους Αμερικάνους. 

Κοίτα όμως τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο. Ανθρωποι, καθημερινά φαντάζονται, σχεδιάζουν και κατασκευάζουν φοβερές μηχανές, προεκτείνοντας έτσι τα όρια και την ελευθερία όλων μας.

Άλλοι άνθρωποι πάνε στο διάστημα, νικάνε τις αρρώστιες, δημιουργούν καινούριους κόσμους.

Άνθρωποι τα κάνουν αυτά, μόνοι τους. Επειδη γουστάρουν και επειδή νοιώθουν ελεύθεροι και ικανοί. Τους ζηλεύεις; Τα λιγουρεύεσαι αυτά που κάνουν; Ποιος σε εμποδίζει λοιπόν να γίνεις και ‘συ ένας από αυτούς; 

Κανείς δεν σε εμποδίζει. Φαντάσου, οραματίσου, μάθε, δούλεψε σκληρά, κάνε τα όνειρα σου πράξη. Κανείς δεν σε εμποδίζει.»

Οι 4Τ λοιπόν, την εποχή που δεν υπήρχε διαδίκτυο, ήταν σε βαθμό εθισμού το παραθυρο μας προς τον  κόσμο της δημιουργίας και της προόδου. Όχι όμως ένα παράθυρο απλώς για παρατήρηση, από μακριά.

Ο Καββαθάς, όλα όσα υποστήριζε, τα έπραττε. Γύρναγε τον κόσμο, οδηγούσε τα πιο απίστευτα αυτοκίνητα και μας εξηγούσε μετά ποιος τα εμπνεύστηκε και πως τα κατασκεύασε. Πέταγε κάθε τόσο με πολεμικά αεροπλάνα, σαν να ήταν το απλούστερο πράγμα στον κόσμο

”Βομβάρδιζε” με τις αιρετικές ιδέες του το εκάστοτε κράτος, τεκμηριωμένα και επίμονα. “Γκρίνιαζε” για όλα – αλλά την ίδια στιγμή έστηνε διαρκώς καινούρια πρωτοποριακά πράγματα, στις εκδόσεις και στην τεχνολογία. Και τα υλοποιούσε, against-all-odds, στην Ελλάδα, την κατ’ εξοχήν χώρα του «αυτό δεν γίνεται»…. 

Για όλους εμάς τους πιστούς του λοιπόν, ο ΚΚ ήταν τότε ένα σχεδόν μυθικό πρόσωπο. Οι ιδέες του, οι επιλογές του, οι καινοτομίες που κάθε τόσο πρότεινε, ήταν ιερές.

Οι αποφάσεις ζωής χιλιάδων νέων (τότε…) παιδιών, είναι ξεκάθαρα αποτέλεσμα της δικής του επιρροής. Και, αν μπορούσε σήμερα να γίνει μια έρευνα στο κομμάτι των επιτυχημένων και δημιουργικών ελλήνων ηλικίας 35-55 (χοντρικά), είμαι απολύτως βέβαιος ότι το ποσοστό αναγνωστών του Καββαθα θα το ζήλευε και ο Κυριάκος…

Τα χρόνια πέρασαν βέβαια, η ζωή άλλαξε. Οι 4Τ σήμερα αλλού ανήκουν και περί άλλων τυρβάζουν. Ο Καββαθάς όμως, εξακολουθεί να είναι εδω!

Τελευταία έχω την τύχη να τον βλέπω, συχνά-πυκνά. Και την προηγούμενη Πέμπτη, στο πατάρι του Facce Strane, μαζί με μια όμορφη παρέα αναγνωστών από την παλιά εποχή, είχα την ευκαιρία να απολαύσω ένα δείπνο μαζί του και μαζί με την εξίσου αγαπημένη μας, κ.. Σόφη Καββαθά!

Δεν χρειάζεται να πω πολλά για το πόσο όμορφες και συγκινητικές ήταν για όλους μας αυτές οι τρεις ώρες.

Να πω μόνο ότι ο Κ.Κ. έχει πάντοτε την ίδια οξυδέρκεια και την ίδια φρέσκια, αιρετική σκέψη. Κάθε συζήτηση μαζί του είναι αφορμή δημιουργικού προβληματισμού για το σήμερα και το αύριο

Χρειάζεται όμως να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φίλους που ήλθαν στην σύναξη. Στον Τάκη πρώτα απ’ όλα, που πήρε την 75 Turbo και ήλθε από την Καλαμάτα, μόνο και μόνο για να είναι κοντά μας! Στους φίλους μου Γιώργο και Ανδρέα.

Στον άλλο Γιώργο και στον Γιάννη. Στα κορίτσια από το ΕΜΠ ακόμη, από το διπλανό τραπέζι, που άκουσαν να μιλάμε για τεχνολογία και ήλθαν στην παρέα μας.

Δάσκαλε, Κ.Κ, σε ευχαριστούμε για την τιμή που μας έκανες και για το χρόνο σου.And the stars look very different today.

Photo: Βασίλης Γιαννακόπουλος