Διαδρομή του petrolhead: με θέα τα Βαρδούσια

Ένας δρόμος με ιδιαίτερο οδηγικό ενδιαφέρον, ανελέητο πράσινο και με ελάχιστη κίνηση. Οδοιπορικό στoυς δρόμους γύρω από τα Βαρδούσια

Εικόνα βγαλμένη απ΄τον παράδεισο. Τα Βαρδούσια είναι άλλη μία διαδρομή του petrolhead πριν πεθάνει. Ή, έστω, πριν τελειώσει η αυτοκίνηση όπως την ξέρουμε. Been there, done that

Σύμμαχός μας τα ελληνικά βουνά και οι μοναδικές εναλλαγές τοπίου που μπορείς να συναντήσεις σ’ αυτή τη χώρα. Μ’ αυτό το σκεπτικό σχεδιάστηκε μια ιδιαίτερα απαιτητική διαδρομή. Μέσα από ράχες και πλαγιές. Αυτή τη φορά θα ήμουν με πλήρωμα. Γυναικείο. Ποιες άλλες απ’ τις δύο γυναίκες της ζωής μου. Μάχιμες. Έχω σταθεί τυχερός, το παραδέχομαι

Είναι από τις διαδρομές που σκέφτηκα πολλές φορές να πω και σε κάποιον φίλο για να ακολουθήσει. Όμως η σκέψη εξαφανιζόταν γρήγορα. Οι πιθανότητες για να σε βρίζει ένας μη petrolhead κολλητός είναι πολλές.

Η διαδρομή ξεκίνησε από την Ναύπακτο. Ακολουθώντας την παλιά διαδρομή προς Λιδωρίκι όταν δεν υπήρχε η παραλιακή.

Διαδρομή του petrolhead: Ανάβαση Πάρνηθας

Στάση στη λίμνη του φράγματος του Μόρνου

Συνεχίζεις ορεινά από τη δυτική της μεριά, βλέποντας την κοφτή ορθοπλαγιά της Γκιώνας στα δεξιά σου.

Χωρίς να το καταλάβεις, αγναντεύεις τη λίμνη από τα 1.050 μέτρα. Kατευθυνόμενος για Πενταγιούς και Αρτοτίνα.

Από το πρώτο χωριό ήταν η Μαρία η Πενταγιώτισσα. Από το δεύτερο ο Αθανάσιος Διάκος. Γενικώς τα μέρη έχουν πλούσια ιστορική σημασία και πολλοί οπλαρχηγοί του 1821 είχαν γεννηθεί στην περιοχή.

Η Γκιώνα αρχίζει και χάνεται πίσω από τις τρεις εντυπωσιακές κορυφές των Βαρδουσίων που ξεπερνούν τα 2.250μ. Τα έλατα αρχίζουν και γίνονται έντονα. Πιο έντονες συνεχίζουν και οι στροφές. Η Αρτοτίνα θεωρείται το «μπαλκόνι των Βαρδουσίων».

Σταματώ για φωτογραφίες. Τα μάτια γουρλώνουν και η ψυχή αγαλλιάζει. Το λάστιχο έχει ζεσταθεί. Ευθεία δεν υπάρχει ούτε για πενήντα μέτρα.

Η Γραμμένη Οξυά

Επόμενο σημαντικό χωριό η Γραμμένη Οξυά. Νομίζεις ότι τα έχεις δει όλα αλλά έχει κι άλλο.

Πέραν του ιστορικού σημείου όπου ο Τουρκικός στρατός ηττήθηκε (αξίζει μια αναζήτηση), ακολουθεί ενδιαφέρουσα διαδρομή.

Βρίσκεδαι μέσα στο νοτιότερο δάσος Οξυάς στην Ευρώπη. Ξεπροβάλλει υπέροχα μέσα από έλατα, καρυδιές και βελανιδιές. Καλό είναι να ξέρεις πως υπάρχει ένα μικρό κομμάτι, περίπου 8 με 10 χιλιόμετρα χωματόδρομου. Είναι, όμως, απολύτως βατός – τουλάχιστον αυτή την εποχή

Το εντυπωσιακό τοπίο της διαδρομής τελειώνει στο Γαρδίκι. Συνεχίζει όμως μια ακόμα απαιτητική κατηφορική διαδρομή για να συναντήσεις τη μάλλον αδιάφορη Εθνική Λαμίας-Καρπενησίου.

Στη συνέχεια επιστρέφουμε προς Ιτέα μέσω του αγαπημένου Μπράλου και τελικά πάλι Ναύπακτο, πριν ακόμη νυχτώσει.

Ενδιάμεση στάση στο Γαλαξίδι. Αξίζει να ρουφήξεις κι αυτή την εικόνα για το απόλυτο κοντράστ Βουνό vs Θάλλασα

Βράδυ. Κλείνεις τα μάτια. Οι εικόνες, οι μυρωδιές και τα συναισθήματα σε έχουν γεμίσει. Βαρδούσια rules. Πραγματικά, διαδρομή του petrolhead πριν πεθάνει. Ή, έστω, πριν τελειώσει η αυτοκίνηση όπως την ξέρουμε.