Πόσο «γλείψιμο» πέφτει σε όσα διαβάζετε; Πόσο εύκολο είναι να βρεθεί αμερόληπτη δημοσιογραφία στο σύγχρονο μιντιακό ωκεανό; Πόσο εξιδανικεύονται νέες τάσεις διαγράφοντας μονοκοντυλιά έναν αιώνα γνώσης και τελειοποίησης του κινητήρα εσωτερικής καύσης; Ένας αναγνώστης καταγράφει τους προβληματισμούς του. Κύριε Βασίλη Αγιομαμίτη, έχετε το λόγο

Η δημοσιογραφία δεν είναι παγωτό
Με ενδιαφέρον διαβάζω τις δημοσιεύσεις και τα άρθρα στο 4Drivers και ουκ ολίγες φορές το αρχικό ενδιαφέρον διαδέχεται ένα χαμόγελο στα χείλη μου
Χαμόγελο είτε από τη γλαφυρή περιγραφή οδήγησης κάποιου οχήματος (όπου ο reviewer λες και σε καθίζει νοερά στη θέση του οδηγού) είτε από εκείνη τη γλυκιά νοσταλγία όταν γίνεται λόγος για κάποιο από τα θρυλικά οχήματα των περασμένων δεκαετιών.
«Εργαλεία», όπως τα λέγανε οι ψαγμένοι τότε.
Τα βλέπαμε είτε στα εξώφυλλα περιοδικών είτε τα εντοπίζαμε παρκαρισμένα να δεσπόζουν στους δρόμους.
Μοντέλα που αγαπήθηκαν και άφησαν ιστορία σε πίστες, δρόμους αλλά και κόντρες της εποχής.
Άλλα εξωτικά και σπάνια και άλλα που μπορούσε να τα έχει κάποιος «ανήσυχος» οικογενειάρχης εκείνων των δεκαετιών.

Ναι, μεγάλωσα κι εγώ στα 90’s
Μεγάλωσα με το RX-7 και την Testarossa στον τοίχο μου και χάζευα την 36άρα «μπέμπα» του γείτονά μου, ομογενή από την Αυστρία, κάθε καλοκαίρι που ερχόταν για διακοπές και άκουγα τον μεθυστικό ήχο των 6 κυλίνδρων σε σειρά.
Από την άλλη, υπάρχουν και άλλες ιστοσελίδες του χώρου που καθημερινά με βομβαρδίζουν με άρθρα και υποτιθέμενες αντικειμενικές κριτικές

Άρθρα όπου υποτιθέμενοι (και τονίζω το «υποτιθέμενοι») ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι, με το προσωπείο του petrolhead πολλές φορές ευαγγελίζονται τον μελλοντικό, μοντέρνο και «σικ» κόσμο των ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων. Ταυτόχρονα; Πανηγυρίζοντας συγχρόνως κάθε νέο καρφί στο φέρετρο των συμβατικών κινητήρων εσωτερικής καύσης και τεχνολογιών

Δημοσιογραφία ή διαφήμιση;
Δε χωράει αμφιβολία ότι τα σύγχρονα ηλεκτρικά αυτοκίνητα ενσωματώνουν μια σειρά τεχνολογικών χαρακτηριστικών και δυνατοτήτων που πριν από μια εικοσαετία ούτε το πιο φουτουριστικό σενάριο δε θα φανταζόταν σε αυτοκίνητα μαζικής παραγωγής


Στοιχεία και προδιαγραφές που συνόδευαν τις συζητήσεις για κάποιο μοντέλο (όπως ο κυβισμός, η ιπποδύναμη, ο αριθμός σχέσεων στο κιβώτιο, η κλιμάκωση αυτών) τείνουν να αντικατασταθούν από τις ίντσες των οθονών αφής (σύντομα θα πρέπει να αλλάξει η μονάδα μέτρησης σε τετραγωνικά μέτρα) και το χρόνο φόρτισης.
Αφήνοντας οποιουδήποτε συναισθηματισμούς στην άκρη, θα σκεφτεί κανείς εξέλιξη-φυσική ροή, αυτοματοποίηση, επιταγές των καιρών του Instagram και, ίσως, οικολογική συνείδηση.
Aν και το τελευταίο με αρκετή επιφύλαξη – ο χρόνος, άλλωστε, θα δείξει.
Αμφιβολία όμως και σκεπτικισμός γεννούνται από την τάση και τον εξιδανικευμένο τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται η εικόνα αυτή από μερίδα των προαναφερθέντων «αντικειμενικών και ανεξάρτητων» Μέσων ενημέρωσης του «χώρου»

Μία τάση που πολλές φορές αγγίζει την υπερβολή. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για συνεχή έκθεση διθυραμβικών σχολίων για συγκεκριμένη κατασκευάστρια εταιρία- πρωτοπόρου στο χώρο των ηλεκτρικών. Ονόματα μη λέμε
Ειλικρινά, πιστεύω χωρίς την παραμικρή δόση σαρκασμού ότι ούτε το τμήμα διαφήμισης και προώθησης της εταιρίας αυτής δε θα μπορούσε να στήσει τέτοια καμπάνια.

Συγχωρέστε μου την όποια άγνοια, ίσως και φλυαρία
Συγχωρέστε μου και την δυσπιστία και το παλιομοδίτικο πνεύμα μου.
Ωστόσο πώς γίνεται κάποιοι να βάζουν τόσο αβασάνιστα στην ίδια πρόταση τις έννοιες ”fun to drive” και «αυτόνομη οδήγηση»;
Πώς γίνεται να συγχέεται η εξέλιξη και τελειοποίησή του αυτοκινήτου με τον εκκεντρισμό και τα τάμπλετ στην καμπίνα;
Πολλά τα ερωτήματα και μάλλον ρητορικά. Ήθελα, ωστόσο, να τα μοιραστώ μαζί σας και με τους αναγνώστες του 4Drivers.
Photo: 4Drivers.gr
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.