Τι συμβαίνει όταν ο πατέρας σου είναι petrolhead;

Post date:

Author:

Category:

mitsubishi evo 9

O πιο διαπιστωμένος τρόπος για να «κολλήσεις» με τα αυτοκίνητα είναι να είσαι παιδί γνήσιου petrolhead. Αυτό συνέβη σε μένα. Είκοσι χρόνια μετά, στο ίδιο ακριβώς σημείο. Μπαμπά, σ’ ευχαριστώ

Σωτήριον έτος 1995. Αναπολώ το αυτοκίνητο που με μύησε στους τέσσερις τροχούς. Ήμουν 5 ετών και ίσα-ίσα που θυμάμαι ένα αυτοκίνητο εντυπωσιακό και διαφορετικό από τα συνηθισμένα.

Τέρμα χαμηλό, καθόσουν σχεδόν ξαπλωτός μέσα. Έκανε θόρυβο και πήγαινε συνέχεια με το πλάι. Στα παιδικά μου μάτια έμοιαζε με αεροπλάνο.

Ήταν μια ασημί Porsche 944. Η καλή, η τρίλιτρη, με τον ατμοσφαιρικό τετρακύλινδρο που απέδιδε 210 ίππους. Σήμερα, 210 άλογα δεν εντυπωσιάζουν αλλά τότε ήταν εξωτικό νούμερο. Θυμηθείτε τι κυκλοφορούσε γενικά στους δρόμους.

Η καλύτερη εκδοχή που μπορούσες να δεις στα διάφορα στέκια ήταν κανά Uno Turbo και αν ήσουν τυχερός κανα Sierra Cosworth. Ποια Ιntegrale; Πιο σπάνια και από Ferrari 355 στα χρόνια της χρηματιστηριακής ευφορίας.

Κοντολογίς, με 200 άλογα ήσουν αρχηγός. Όχι όπως τώρα που τα άλογα είναι σαν στραγάλια με το ”group-vag” να έχει ξεφτιλήσει τη βελτίωση.

Ποτέ δε μου χάλασε χατίρι ο ”father”. Σε κάθε «μπαμπά, πάτα» που έλεγα απ’ το δεξί μονοκόματο (ενιαίο κάθισμα – προσκέφαλο), η κυρία από το Zuffenhausen ήταν πρόθυμη

Το φόρτε της Porsche 944 ήταν το «πλάγιασμα». Δεν ίσιωνε πουθενά, σε κάθε σανιδόγκαζο με τις μπάντες! Ε, κάπως έτσι κόλλησα και το μικρόβιο. Και το όνειρο για το δικό μου, κάποτε, κάπου, κάπως, άρχισε να τρέφεται.Να ‘μαι, λοιπόν, ακριβώς μια εικοσαετία και πλέον μετά, στο ίδιο ακριβώς σημείο του γκαράζ. Πατέρας και γιος. Στη θέση της 944 ένα Evo ”Εννιάρι” που είχε έρθει για  να πραγματοποιήσει την παιδική μου φαντασίωση.

Βασικός λόγος για όλα αυτά ήταν ο κύριος της φωτογραφίας. Αυτός έβαλε το DNA της αγάπης για αυτοκίνητα αντρικά. Εις το όνομα του πατρός.

Υ.Γ. Το 1998 η οικογένειά μας μεγάλωσε και η 944 έπρεπε να μας αποχαιρετήσει. Τη θέση της παραλίγο να πάρει ένα μπλέ Audi RS2, και λέω παραλίγο γιατί όταν πήγαμε να το δούμε, η μητέρα μου «στράβωσε» και το χαρακτήρισε «πολύχρωμη νεκροφόρα» λόγω του ότι ήταν εκείνο, το φαντεζί μπλε Avant με τα κόκκινα φρένα. Τα τελευταία ήταν, ως γνωστόν, εξελιγμένα από την Porsche αλλά τι να της εξηγούμε τώρα…

Τελικά, μας κέρδισε η Βαυαρία με μια BMW E36 325. Μπορεί να μην ήταν απ’ το M-Division αλλά ήταν αρκούντως μάχιμη και είχε έναν εξαιρετικά μελωδικό straight six με 192 ίππους κάτω απ’ το καπό. Που για τότε ήταν καλά.

Photo: Bασίλης Ταουλτσίδης

Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.

Διαβάστε μας (και) στο Protagon

Ίσως να σ’ αρέσει