Αυτή είναι η εξομολόγηση ενός ιδιοκτήτη μιας Ferrari F40, του ’89. Αναμενόμενα, η οδηγική εμπερία είναι αξέχαστη. Αλλά αυτό που ίσως δεν περιμένει ο αμύητος είναι πως μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Αν θες
Το τελευταίο project του Enzo Ferrari, λίγο πριν αφήσει τον μάταιο τούτο κόσμο. Στα χέρια ενός ιδιοκτήτη που χαίρεσαι να τον ακούς καθώς περιγράφει τη σχέση του με την F40 σ’ αυτό το υπέροχο video του Petrolicious – που, κατά την ταπεινή μου γνώμη, έχει ανεβάσει σ΄άλλο επίπεδο την παρουσίαση αυτοκινήτων.
Χωρίς φανφάρες, χωρίς λεκτικό για εύκολα κλικς, χωρίς καν παντιλίκια. Μετράει περισσότερο η σχέση που δημιουργείται ανάμεσα στον οδηγό και το μέταλλο.
Είναι αυτή που περιγράφει ο Jasbir Dhillon καθώς μιλά για την ανόθετη επαφή με ένα έργο τέχνης που μόνο οι Ιταλοί μπορούσαν να δημιουργήσουν τις περασμένες δεκαετίες.
Ακόμα περισσότερο; Η Ferrari F40 είναι, ταυτόχρονα, και μια αφορμή για να μοιράζεσαι τη μοναδικότητά της με άλλους ανθρώπους, παιδιά που τη χαζεύουν, θιασώτες της καλλιτεχνίας που εξέφρασε ο Enzo ή ο σχεδιαστής της, Leonardo Fioravanti.
Κι όλο αυτό, όχι φυσικά για τη δική σου αυτοπροβολή ή ως σύμβολο της οικονομικής σου ισχύος. Αυτό είναι τρελά φτωχό και μπαναλιτέ.
Τη Ferrari F40 τη «μοιράζεσαι» όπως θαυμάζεις έναν κίονα του Παρθενώνα, μία υπενθύμιση του χαρίσματος κάποιων ανθρώπων που τη σκέφτηκαν κάποτε. Και κάπως έτσι, γίνεσαι λίγο καλύτερος άνθρωπος. Ίσως
Photo: Petrolicious
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
