Γεια σου, μωρό μου. Αποχαιρετώντας το MX-5 NC 1.8 Mk3

Ένα υπέροχο, λευκό MX-5 NC, που μου κράτησε παρέα τον τελευταίο καιρό, αξίζει μερικές αράδες σαν ύστατο χαίρε. Αυτό είναι το ρεζουμέ της εμπειρίας μαζί του στους ελληνικούς δρόμους

Αγαπημένο, έντιμο, γεμάτο μηχανική αίσθηση στα χειριστήρια, στενό για ψηλά κορμιά, άψογα ζυγισμένο, μινιμαλιστικό σε έναν κόσμο που θέλει οθόνη αφής ακόμα και για να αλλάξει σταθμό στο ραδιόφωνο. Bye bye love

Ήταν η δεύτερη φορά που πήρα MX-5 NC. Η πρώτη ήταν προ face σε λάθος χρώμα. Αυτή ήταν η σωστή

Στο όχι τόσο συνηθισμένο White Pearl, τη νέα σχεδίαση που το κάνει να φαίνεται αισθητά πιο φρέσκο αισθητικά και τις μικροαλλαγές της Mazda.

Καλύτερη γεωμετρία, κάποιες αλλαγές στα γρανάζια, το ESP και μερικές λεπτομέρειες του εξοπλισμού.

Το «μαζντάκι» αποδείχθηκε ξανά ένα από τα πιο σωστά, ξεκάθαρα σε χαρακτήρα και απολαυστικά αυτοκίνητα που μπορεί κάποιος να αγοράσει χωρίς να πουλήσει νεφρό

Τιμόνι; Τρελή πληροφορία. Λαλίστατο. Ξέρεις ανά πάσα στιγμή πόση πρόσφυση έχει το μπροστινό σου. Δεν την υποθέτεις. Πολλοί κάνουν το λάθος να μπερδεύουν την αίσθηση και την αναλυτικότητα του τιμονιού με την αμεσότητα ή την ακρίβεια. Καμία σχέση

Για παράδειγμα, το Clio RS ένα αυτοκίνητο που σε διάφορες εκδοχές του έχω ψωνίσει, ούτε λίγο ούτε πολύ, τρεις φορές, έχει ανύπαρκτη αίσθηση. Αλλά είναι ακριβές σε επίπεδο κατευθυντικότητας.

Κιβώτιο στο MX-5; Ποίημα.

Μηχανολογική σύνδεση του καρπού σου με τα γρανάζια. Πολύ κοντά στο, κατ΄εμέ, κορυφαίο του Honda S2000. Αισθάνεσαι το κάθε κούμπωμα, ανεπαίσθητη διαδρομή του επιλογέα, στιβαρό και θετικό.

Φρένα; Μια χαρά αν δεν κάνεις υπερβολές. Ένα καλύτερο τακάκι πάντα βοηθάει.

Όμως δε σκοπεύω να το αναλύσω περισσότερο σε επίπεδο υπέρ και κατά. Υπάρχει ένα ολόκληρο άρθρο για αυτά, αμέσως παρακάτω.

• Υπέρ και κατά στο μεταχειρισμένο Mazda MX-5 NC. Η εμπειρία

Τι γουστάρω στο MX-5;

Κατ’ αρχήν την απλότητα.

Ζυγίζει λίγο, σνομπάρει τα περίπλοκα ηλεκτρονικά, η κουκούλα του είναι θαύμα ευκολίας με το ένα χέρι, δεν υπηρετεί την υπερβολή.

Ξέρει να μεταδίδει τόση σύνδεση με τα σωθικά του που δε θα τη ζήσεις εύκολα – εκτός αν ξεφύγεις σε προϋπολογισμό και πας σε τελείως άλλες κατηγορίες. Και πάλι επιλεκτικά…

Το πιο καλοπουλημένο roadster στον πλανήτη σού μιλάει για τα βασικά της οδήγησης. Δε ζητάει πολλά, δεν καίει τον κώλο του, η πρόσφυση δεν πνίγει την ισχύ.

Είναι υπέροχο για όσους μπορούν να εκτιμήσουν το 50:50 του ζυγίσματος, τα απλά αλλά ανθεκτικά πλαστικά, το λακωνικό του χαρακτήρα.

Αν μάλιστα ήταν και μερικά κλικς πιο στιβαρό όπως το ND που οδήγησα -το οποίο, ωστόσο, ως αίσθηση χειριστηρίων είναι πιο τεχνητό- θα με δυσκόλευε ακόμα περισσότερο να αποφασίσω να το δώσω

• Περί αίσθησης τιμονιού. Ένα τέρμα-insiders κείμενο

Tips για το MX-5 NC

• Επενδύστε κάτι παραπάνω σε δεσίματα. Ακόμα και μία μπάρα θόλων, αν είσαι παρατηρητικός, θα σας δώσει μία μικρή αίσθηση επιπλέον ακαμψίας.

• Ακόμα καλύτερα; Ένα πλήρες σετ στο κάτω μέρος του σασί. Αν δεν φτάνει το χρήμα, ξεκινήστε από τα πίσω προς τα εμπρός.

• Ναι, σύμφωνοι, οι μεγάλοι τροχοί δείχνουν ωραίοι και τονίζουν ακόμα περισσότερο τους ήδη σχεδιαστικά πρησμένους θόλους του ΜΧ-5. Όμως, αν δεν είσαι της εμφάνισης, απέφυγε τους 18-άρηδες. Ειδικά σε ένα στοκ 1.8 το οποίο ούτε κατά φαντασία δεν έχει τη δύναμη ή τη ροπή για να σπάει την πρόσφυση. Το πολύ 17 ίντσες.

Έδωσα πάλη με το μέσα μου να παραμείνω στους ταπεινούς 16-άρηδες. Και, ειλικρινά, το εκτίμησα περισσότερο. Δε θέλω περισσότερο grip. Θέλω να μπορεί να πατάει στις μύτες του. Έστω κι αν δε δείχνει τόσο εντυπωσιακό

• Τσεκάριζε συχνά το δείκτη λαδιού. Φρόντιζε να είναι στο μέγιστο σημείο πλήρωσης. Γνωστό το θέμα που κάποιες φορές θα βλέπεις ότι είσαι μέσα στο περιθώριο των σχετικών ενδείξεων αλλά στην πραγματικότητα θα είσαι κάτω από το κατώτατο όριο.

• Βάλε μία καλύτερη ανάρτηση. Το NC 1.8, όπως το ‘βγαζε η Mazda «μαμά», ήταν πιο μαλακό από τις δυνατότητες του πλαισίου. Ως γνωστόν, το δίλιτρο με τη Bilstein ήταν αισθητά καλύτερο. Στο προσωπικό μου υπήρχε συνδυασμός Bilstein/Eibach.

• Με φρέσκα λάστιχα δεν είχε κλίσεις, έστριβες εξαιρετικά γρήγορα και με απαλές κινήσεις ντρόπιαζες μακράν ισχυρότερα αυτοκίνητα.

• Το MX-5 δεν ήταν ποτέ ένα δυνατό αυτοκίνητο. Μιλάω πάντα για στοκ ατμόσφαιρα και όχι swap με 2,5-λιτρα ή τουρμπισμένα (βλ. BBR). Ανέκαθεν ήταν αυτοκίνητο της αίσθησης, της συμμετοχικότητας, του έξυπνου τρόπου οδήγησης – κυρίως ένα momentum car.

• Στις υψηλές ταχύτητες φρενάρεις αποφαστιστικά με τους τροχούς να κοιτάνε ευθεία, αφήνεις τα φρένα επίσης με τους τροχούς ευθεία, εκμεταλλεύεσαι τη φόρα της προηγούμενης ευθείας. Γιατί αλλιώς άντε να ξαναμαζέψεις χιλιόμετρα.

Στην αγορά των αγγελιών υπάρχουν πολλά MX-5 NC. Αν δεν έχουν γίνει ασέλγειες, το μικρό Mazda είναι ντούρασελ, δε σπάει, αντέχει και δε βγάζει ζημιές. Προσωπικά προτίμησα face lift (Μk3) λόγω εμφάνισης και ESP το οποίο, ό,τι κι αν έχω κάνει στην οδηγική μου ζωή, το θεωρώ απαραίτητο σε συνθήκες ελληνικού δρόμου

ΥΓ.1 Χαίρομαι που ένα νέο, ευγενικό παιδί που θέλει να μάθει και να εξελιχθεί οδηγικά ήταν ο επόμενος ιδιοκτήτης. Πήγε σε καλά χέρια και ξέρω πως θα περάσει καλά.

ΥΓ.2 Πώς γίνεται, ρε πούστη μου, και συνδέεσαι έτσι με κάποια μηχανήματα; Bye bye love.

Photo: 4Drivers.gr