Gran Canaria. Εκεί όπου ο δρόμος μοιάζει με πίστα

Κανάρια έχει και η Ηλιούπολη. Αλλά εδώ μιλάμε για τα μεγάλα, τα Gran Canaria

Τα Gran Canaria είναι ένα απ` τα επτά νησιά του συμπλέγματος των Καναρίων Νήσων. Εκεί όπου η άσφαλτος παντού θυμίζει πίστα. Ήμουν κι εγώ εκεί

Ο σκοπός του ταξιδιού, άσχετος με την οδήγηση και τα μηχανοκίνητα. Όταν, όμως, έχεις την «αρρώστια» όλο και κάτι θα σε τραβήξει.

Βγαίνοντας απ`το αεροδρόμιο με το νοικιάρικο, 3κύλινδρο VW Up!, η πρώτη σκέψη και εντύπωση ταυτόχρονα ήταν: «Τι δρόμος! Τι άσφαλτος!». Ούτε Σέρρες, ούτε Αττική οδός ούτε πουθένα. Συγγνώμη, αλλά στην Ελλάδα δεν έχουμε πουθενά άσφαλτο με τέτοια ποιότητα.

Δεν θα μιλήσω για την οδηγική παιδεία και τα «γαλλικά» εις την ισπανική διάλεκτο που εισέπραξα την πρώτη κιόλας μέρα όταν δεν πρόλαβα να δω κάποιον που βγήκε να περάσει τη διάβαση. Ακόμα με στολίζει και έχει δίκιο. Αυτά θεωρούνται εκ των ων ουκ άνευ στο εξωτερικό.

Σε μια βόλτα κάμποσων ωρών, λοιπόν, σε ορεινό δρόμο. Χάρτης, τσεκάρισμα της άγνωστης διαδρομής, όρεξη με το τσουβάλι και φύγαμε

 Στα Κανάρια Νησιά το τοπίο είναι ηφαιστειακό. Μαγευτικό, σαν από άλλο πλανήτη

Πάντα πίστευα ότι αυτό που θέλεις και το`χεις στο νου με κάποιο τρόπο το ελκύεις κοντά σου. Κάπως έτσι εξηγούνται μάλλον οι κανονιές που ακούστηκαν καθώς απολαμβάναμε τη θέα στο Degollada de las yeguas. Και να`σου μπροστά μου ένα Evo VIII και ένα Mini Copper S Works.

Mitsubishi Lancer Evo VIII και Mini Copper S Works. Petrolheads στα Κανάρια

Φεύγουμε, μήπως και μας προλάβουν στη διαδρομή. Και μετά από λίγο τα δύο driver’s car πίσω μας. Εντάξει, όχι για πολύ. 

Αργότερα. θα συναντήσουμε και δίτροχους/ες. Η μία μάλιστα, με ένα καταπράσινο Kawasaki Ninja, όμορφες καμπύλες να διαγράφονται κάτω απ`την ολόσωμη δερμάτινη φόρμα και μια κατάξανθη κοτσίδα να σε ζαλίζει με τα πέρα-δώθε απ`τον αέρα καθώς σε προσπερνάει με «όσα». Thumbs up και όχι μόνον.

Δρόμοι στενοί, φιδίσιοι με τρομερή ηφαιστειακής φύσεως θέα και με Απίστευτη Άσφαλτο (με σκόπιμα κεφαλαία). Πώς να μην θες να λυσσάξεις ακόμη και με το 3κύλινδρο; Δείτε το «σμυριδόπανο»

Σταματάμε στο σούρουπο. Και ο νους κατακλύζεται από σκέψεις. Μερικές φορές δεν σε ενδιαφέρει τι οδηγείς, αν έχει άλογα, ροπή. Aπλώς θες να «ρουφήξεις» οδήγηση. Τι κι αν ήταν ένα οικονομικό αυτοκίνητο πόλης; Ναι, 900 χλμ μ’ ένα μόλις γέμισμα δεν το λες κι άσχημα.  Όμως το μυαλό έπλαθε σενάρια με ονειρικά μηχανήματα σ’ αυτή τη γκρι παλέτα. 

Ίσως το νόημα τελικά είναι να είσαι ευτυχής και να νιώθεις πλήρης με ό,τι σου δίνεται κάθε δεδομένη στιγμή. Να το ζεις όσο μπορείς. Να δίνεσαι σ’ αυτό που κάνεις. Πού θα πάει, τα καλύτερα έρχονται. Ή πιο σωστά, τα έλκουμε…

Υ.Γ. Ευχαριστώ την Κ. για το όμορφο ταξίδι αλλά και για την ανοχή της στην οδήγησή μου αυτά τα χρόνια.

Photo: V27photography