Η Χριστίνα με το S2000. Έρωτας στο βενζινάδικο

Η Χριστίνα με το Honda S2000. Έρωτας στα χρόνια της οδηγικής φαγούρας. Αλλά και ένα μάθημα που έρχεται με πόνο. Η πραγματική της ιστορία, όπως τη γράφει με χάρη ο κ. Η. Παλιούρας

Στιγμές κεραυνοβόλου έρωτα. Όλα μπορούν να ξεκινήσουν σε ένα βενζινάδικο. Το true story

Η Χριστίνα. Αντιμέτωπη με τα καλύτερα χτυπήματα της ανεργίας, της οικονομικής εξάρτησης και της ανασφάλειας

Βρέθηκε, μια μέρα ξαφνικά, να βγάζει τα προς το ζην ξεδιψώντας διψασμένα μηχανήματα κάθε λογής με τη μάνικα γνωστής αλυσίδας πετρελαιοειδών. Πες το απλά: έπιασε δουλειά σε βενζινάδικο.

Η κοριτσίστικη πλευρά του εαυτού της είχε τσαλακωθεί.

Όπως τα λερωμένα τιμολόγια πάνω στον πάγκο του γραφείου. Το παντελόνι και τα παπούτσια εργασίας δε θύμιζαν σε τίποτα τη γλυκιά και ξεχωριστή κοπέλα που έβλεπες εκτός δουλειάς. 

Η Χριστίνα έψαχνε εκείνη την περίοδο για το επόμενο μεταφορικό της μέσο. Καθημερινά περνούσαν από το πρατήριο ένα σωρό αυτοκίνητα με το γνωστό ταμπελάκι προδοσίας «ΠΩΛΕΙΤΑΙ»

Πολλές φορές βρέθηκε κοντά στο να επιλέξει κάποιο απ’ αυτά. Κάθε λογής ευκαιρίες που περιμένουν απλώς να σε επιβραβεύσουν για την παρατηρητικότητα σου. Ή να καμαρώσουν για το πόσο καλά σε κορόιδεψαν.

• Γυναίκες στο τιμόνι. Τις αγαπάμε. Αλλά είναι ελάχιστες

Έρωτας στο βενζινάδικο. Δεν είναι άδικο

Ένα σαββατόβραδο, λοιπόν, λίγο πριν τελειώσει η βάρδια της, η ευκαιρία χτύπησε το κουδούνι της καρδιάς της.

Ο χτύπος ήταν επίμονος. Σαν κι αυτόν που τον ακούς ακόμα και αν έχεις πέσει ξερός στον καναπέ μετά από μαραθώνιο.

Η ευκαιρία, που λέτε, είχε χρώμα κίτρινο, ήταν διθέσια, «ξεσκούφωτη» και, οϊμέ, δίλιτρη. Ό,τι ακριβώς ποτέ δεν ήθελε.

Κάθε λογική σκέψη καταδικασμένη στην εξορία.

Ακούμπησε τις οικονομίες της στα χέρια του πωλητή. Και όταν πήρε την άδεια του αυτοκινήτου στα χέρια της; Α, καλά. Ένιωσε πως είχε σταματήσει ο χρόνος.

Ο έρωτας της Χριστίνας με το νέο της απόκτημα ήταν κεραυνοβόλος. Ξέχασε φίλους και γνωστούς, δεν απαντούσε στο τηλέφωνο,  και γέμισε το λογαριασμίο της στο Instagram με άπειρες φωτογραφίες από δαύτο

• H ζωή μου με το Honda S2000. True story

Κανείς δεν είναι τέλειος, μωρό μου

Μετά από δυο μήνες απίστευτου πάθους και συναισθηματικής τρέλας που δεν είχε κοπάσει, μου εξομολογήθηκε, για πρώτη φορά, πως φοβόταν για την επιλογή της.

Στο πρώτο της μεγάλο ταξίδι, η υφασμάτινη -ταλαιπωρημένη από τον ήλιο- κουκούλα έμπαζε παγωμένο αέρα.

Με συνοπτικές διαδικασίες την έστειλε με πυρετό στο κρεβάτι. Και, άντε, πυρετός είναι, θα περάσει. Το «αίσθημα» κατανάλωνε σε καύσιμο και βλάβες σαν τζάνκι στην Κουμουνδούρου

Έτσι είναι, όμως, τα μεγάλα ειδύλλια. Καταδικασμένα να αποτελούν τον τρύπιο κουμπαρά της αποταμίευσης – άλλοτε χρόνου, άλλοτε χρημάτων και, τις περισσότερες φορές, συναισθημάτων. 

• Η Σοφία Λόρεν, οι μακαρονάδες και τα «φτερά γλάρου»

Το μεγάλο μπαμ με το S2000

Κάπως έτσι, ύστερα από ένα κυριακάτικο μεσημεριανό καφεδάκι, σε μια ανυποψίαστη προσπέραση φορτωμένης 2ης, το Honda S 2000 της Χριστίνας (ναι, για αυτό μιλάμε τόση ώρα αλλά το κράτησα για σασπένς) πάτησε με τον ένα τροχό σε γαρμπίλι. 

Το V-TEC έκανε το γνωστό «μπαμ», το γνωστό «σκαλοπάτι», κάπου εκεί, στις 7500 rpm. H επερχόμενη σβούρα την έριξε με μεταφορά βάρους εκτός δρόμου σε ανάχωμα. Aποτέλεσμα; Κάμποσες τούμπες και το Χριστινάκι με ράμματα και μελανιές στο νοσοκομείο. Το δε Honda; Σε χειρότερη κατάσταση, ξαπλωμένο στο φορείο της οδικής βοήθειας

Το σαβουριασμένο S2Κ πουλήθηκε στην τιμή μεταχειρισμένου Seicento.

Γάμα τα. Από S2000 σε μεταχείρα φιατάκι. Στο εξής με ένα τέτοιο πήγαινε δουλειά. Σιγά μην ανέβαζε φωτό στο Instagram.

• Στην πίστα με το S2000. Γιατί εξέλιξα το «όπλο»

Σιγά-σιγά, οι φυσιολογικοί ρυθμοί της ζωής της επανήλθαν

Η γιατριά του χρόνου άρχισε να λυγίζει και το βαρύ ατσάλι της απογοήτευσης.

Στο μεσοδιάστημα άκουγε μια φωνή, βαθιά από μέσα της που της ψιθύριζε: «Χριστίνα, τελικά το S2000 δεν ήταν για σένα. Παραδέξου το».

Σύννεφα σκέψεων τις έφερναν καταιγίδα ερωτηματικών. Σαν την κληρωτίδα του τζόκερ ή και το στροφάρισμα του μανιασμένου V-TEC, αυτού που μέχρι το μεγάλο μπαμ της ασκούσε τη σαγήνη. 

Στα διαλείμματα κοιτάζει πού και πού όσες φωτογραφίες δεν έχει σβήσει από το κινητό της. Άγγιζε νοητά την πληγή. Ίσα-ίσα για να δει αν πονάει ακόμη

Μέχρι να αποκτήσει και πάλι την χαμένη αυτοπεποίθησή της θα είναι πλέον σίγουρη: συχνά η απογοήτευση μοιάζει με ενοχλητικό επισκέπτη που δε λέει να φύγει.

Όμως, η αλήθεια είναι πως δεν φεύγει αν πρώτα δεν σιγουρευτεί πως μας δίδαξε όλα αυτά που έπρεπε να μάθουμε. Μάθημα. 

Photo: SpeedHunters