Η εθιστική ζωή μου με την Alfa Romeo Giulia Quadrifoglio Verde

Ένας αναγνώστης, πρώην ιδιοκτήτης Giulia Veloce, γράφει την προσωπική του εμπειρία με τη Giulia Quadrifoglio. Το οδηγικό true story

Με τη Giulia Quadrifoglio, κάπου στην Κρήτη

Εάν πριν δέκα χρόνια έλεγαν στον 15χρονο Γιώργο ότι θα γυρνούσε την Κρήτη στο πλάι με το ίδιο αμάξι και θα ήταν και τόσο καλό, θα τον έλεγα τρελό. Αυτή είναι η πρσωπική μου εμπειρία από την τελευταία ΜΥ/24 Giulia Quadrifoglio Verde στην Ελλάδα και τη Μεγαλόνησο. Μαζί και η τέταρτη Alfa Romeo στην κατοχή της οικογένειας

Οι Ιταλοί έδωσαν τα ρέστα τους

Η Giulia Quadrifoglio είναι φτιαγμένη όχι απλώς από enthusiasts, αλλά από ανθρώπους όπου, χωρίς να γνωριζόμαστε, είμαστε ίδιοι, με το ίδιο πάθος και «παράνοια» επί εποχών Autodelta.

Είναι το υλικό που έδωσαν στις νέες γενιές να αντιληφθούν τι συμβολίζει το ”Quadrifoglio Verde” – κοινώς, το πράσινο τετράφυλλο.

Η Giulia Quadrifoglio είναι αυτοκίνητο που κουβαλάει τον πόνο μιας γενιάς ανθρώπων που αγάπησε την οδηγοκεντρική προσέγγιση αλλά τη βλέπει σιγά-σιγά να χάνεται από την αυτοκίνηση.

Μου είναι παντελώς αδιάφορο εάν είναι το κορυφαίο σεντάν. Μου αρκεί που μιλά στην καρδιά και ξυπνά το παιδί μέσα μου. Σα να μπήκα στο σπίτι μου, σα να γνωριζόμαστε από χρόνια. Γινόμαστε ένα, τα κλαπέτα ανοίγουν και ο V6 bi-turbo βρυχάται στο πάτημα του κόκκινου μπουτόν, αριστερά του τιμονιού

Η ζωή ξεκινά στο πρώτο κιόλας «κλώτσημα» της ουράς. Το πολυπόθητο όλων των alfisti, το ”race button”, ενεργοποιείται και ρίχνεσαι στη «μάχη»

Η Giulia Quadrifoglio ειναι αστείρευτη

Η διαδικασία τού να «ζωγραφίζεις» με τα Pirelli Corsa στα πέταλα έχοντας τριψήφιο αριθμό χιλιόμετρων στις εξόδους των καμπών και το ψηφιακό καντράν να κοκκινίζει τις στροφές στο κέντρο, έρχεται τόσο φυσικά.

Τα δε συναισθήματα πνίγονται στον ήχο του V6.

Η μυρωδιά της γόμας έρχεται και δένει με τη μυρωδιά των δερμάτινων και της ελληνικής φύσης.

Ο V6 «φουσκώνει» τόσο γραμμικά όσο ανοίγει τη γωνιά της ουράς, ακόμα και στην ευθεία χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.

Η αναφερόμενη «φίμωση» από την προσθήκη GPF ίσως να μην είναι τόσο κακή τελικά, δεδομένου ότι ένα ακόμα πιο ωμό ξέσπασμα δύναμης θα δημιουργούσε εντονότερη ανασφάλεια.

Ωστόσο, μεγαλωμένος με την ιταλική σχολή τιμονιού, έμεινα έκπληκτος ξανά από την ταχύτητα και την πληροφορία του συστήματος διεύθυνσης χωρίς να «φλυαρεί». Αξιοσημειώτο το πώς κατάφεραν να μην «αδειάζει» από αίσθηση καθώς μεταφέρεις βάρος πίσω

Τα δε φρένα, αρχικά τα θεώρησα πλεονασμό, έως ότου βίωσα τι ορμή και οργή έχουν να διαχειριστούν. Παρόλη τη ροπή, το πλαίσιο φροντίζει να χρειαστείς ένα 20-30% των ικανοτήτων πέδησης για συνθήκες δρόμου – εξ ου και στον μέσο χρήστη ίσως φανεί σκληρή η αίσθηση του πεντάλ. Βλέπετε, η πάστα των υλικών τριβής δύσκολα ζεσταίνεται πλήρως σε συνθήκες δρόμου

Είχε τη Giulia. Πήρε το M2. Aπό την πεντάμορφη στο «τέρας»

Οι Ιταλοί κατάφεραν παραπάνω από όσα περίμενα

Ξεπέρασαν τον εαυτό τους σε όλα.

Η τοποθέτηση στις στροφές γίνεται πολύ εύκολα ενώ απαιτεί ελάχιστη φόρτιση στα φρένα στο turn-in.

H Giulia Quadrifoglio σού δείχνει τα πατήματά της πολύ πιο εύκολα και γρήγορα από ό,τι η τετρακίνητη Veloce. Tο μηχανικό μπλοκέ, πολύ πιο συμμετοχικό τόσο στην εμπλοκή όσο και την απεμπλοκή, σε συνδυασμό με το συνολικό στήσιμο, εξαλείφει κάθε έννοια υποστροφής. Στο δε πρόγραμμα Dynamic «βιδώνει» κάτω και ξεχνάς το όνομά σου απ’ το πόσο γρήγορα φεύγει στην έξοδο

Ένα απλό χάιδεμα στο δεξί πεντάλ με σταθερές κινήσεις και «βάζει μούτρα μέσα», ενώ με ένα εντονότερο βύθισμα του πεντάλ, βγαίνεις με ανάποδα.

Η ηλεκτρομαγνητική ανάρτηση μεταμορφώνει την αίσθηση από ένα φιλικό αυτοκίνητο σε οπλισμένο πολεμικό «κτήνος», έτοιμο να κάνει τα πίσω ελαστικά παρελθόν.

Τολμώ να πω ότι για αισθητικούς λόγους, θα ήθελα ένα κλικ περισσότερο χαμήλωμα.

Ωστόσο η διαδρομή της ανάρτησης μού θύμισε αυτήν της Q4 Veloce ενώ το πώς περνούσε «αναίμακτα» από κάθε ανωμαλία δημιουργούσε αίσθημα πλήρους ελέγχου.

Το νέο facelift, αν και αρχικά με βρήκε αντίθετο, κατάλαβα ότι τελικά δείχνει όσο άγριο επιβάλλεται.

Επίσης οι άνθρωποι της Alfa Romeo εξάλειψαν κάθε αστοχία, ατέλεια και άκουσαν τους καταναλωτές στο τι ζητούσαν. Και το προσέφεραν.

Η έλλειψη περαιτέρω εξατομίκευσης αρχικά απογοητεύει. Μέχρι τα πρώτα χιλιόμετρα όπου αντιλαμβάνεσαι πού οφείλεις να εστιάσεις – δεν αναφέρομαι σε πολύχρωμες ραφές

Απαιτεί ωριμότητα και αντίληψη για να αποπειραθείς να την πιέσεις

Αν νομίζεις ότι είσαι καλύτερός της, θα σου δείξει ποια κάνει κουμάντο – είτε είσαι οδηγός είτε προσπαθήσεις να την κυνηγήσεις.

Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι δικαίως μας προστάτευσαν με τη μη δυνατότητα απενεργοποίησης ΕSP στις απλές εκδόσεις. Ουκ ολίγοι θα είχαν βρεθεί σε δυσάρεστες καταστάσεις.

Θα χαρακτήριζα, επίσης, ως βλασφημία να αναφερθώ σε κατανάλωση. Παρόλα αυτά αξίζει να αναφέρω ότι εντός καθημερινών διαδρομών και συνθηκών πόλης, η Giulia Quadrifoglio συμπεριφέρεται σαν μια απλή έκδοση πετρελαίου. Άνετη, με διαχειρίσιμο όγκο και ήχο, καθιστώντας την ενδεχομένως ως το απόλυτο all around sedan

Γιατί δεν μπορείς να βγάλεις το ESP off στην Alfa Romeo Giulia;

Υπερβολή για Ελλάδα;

Η εμπειρία βέβαια δεν μπόρεσε να με αποπροσανατολίσει από το γεγονός πως η QV είναι υπερβολή για τους δρόμους της Ελλάδας.

Ίσως και αναξιοποίητη στο μεγαλύτερο ποσοστό της.

Όσο γρήγορος κι αν νομίζεις πως είσαι, κατά πάσα πιθανότητα μία Q4 είναι αισθητά γρηγορότερη από την QV. Σε έναν ιδανικό κόσμο, μία Q4 με 350 ίππους είναι με κλειστά μάτια η καλύτερη λύση για everyday. Η Quadrifoglio Verde είναι για όσους έχουν εθισμό στην αδρεναλίνη

Θεωρώ πως το σύμβολο Quadrifoglio Verde συμβολίζει και αντιπροσωπεύει μια ιδεολογία απέναντι στη ζωή, σεβασμό στην ιστορία και την ανάγκη για πάθος και εξέλιξη. Άξια κέρδισε μια θέση στον δεξί μου καρπό με δερματοστιξία. Είμαστε η τελευταία γενιά με τέτοιες οδηγικές παραστάσεις. Κοντολογίς, η Giulia Quadrifoglio είναι εθιστική