Για μένα ήταν το πιο ποθητό αυτοκίνητο της εποχής. Το όνομα της Ferrari F355 ήταν χαραγμένο σα σφραγίδα στο μέτωπο. Προκαταβολικά ευτυχής
H πρώτη μου Ferrari σιγά μην ήταν δικιά μου. Αλλά σε μια εποχή που δεν είχαμε έξυπνα κινητά, μία χάρτινη φωτογραφία ήταν πάντα χρήσιμη για να σκαλίζεις μνήνες
Η θεά Ferrari F355 ανήκε σε ένα γνωστό μου. Ο «δυστυχής» είχε στο γκαράζ του και ένα Viper, έτσι, για να γίνεται η συνύπαρξη των δύο κόσμων
Όμως εκείνο το ζεστό μεσημέρι το θέμα μου ήταν η κόκκινη, ατίθαση κυρία από το Μαρανέλο.
Για μένα ήταν το πιο ποθητό αυτοκίνητο της εποχής. Πιθανόν και το ομορφότερο. Ήταν η εποχή που οι Ferrari ήταν τελείως αναλογικές, λιτές αισθητικά, γεμάτες αίσθηση. Ίσως και αρκετό ρίσκο
Ο κωδικός της, ”F355”, ήταν χαραγμένος σα σφραγίδα στο μέτωπό μου. Μέρες πριν το ραντεβού στην πίστα των Μεγάρων, το μυαλό μου δε σκεφτόταν τίποτα άλλο.
Στον εγκέφαλό μου είχα τις εικόνες από τη θρυλική, για τα μέτρα της εποχής ταινία «Ο Βράχος», με τον Nicholas Cage να κυνηγιέται στους δρόμους του Σαν Φρανσίσκο με εκείνη την κίτρινη κούκλα.
Τα δε review της εποχής; Στη συντριπτική τους πλειοψηφία; Απλώς διθυραμβικά.
O Clarkson είχε πει ότι ήταν «το καλύτερο αυτοκίνητο που είχε ποτέ οδηγήσει». Τον πίστεψα
Δική σου για δύο ώρες
Κόντεψα να λιώσω και μόνο κοιτάζοντάς την.
Ο Pininfarina είχε κάνει το κέντημα. Μαζεμένη σε διαστάσεις, απλά, στρογγυλά πίσω φώτα, μη υπερμεγέθεις τροχοί.
Θυμάμαι ακόμα τον ήχο από το V8 που για πρώτη φορά είχε 5 βαλβίδες στον κύλινδρο, τη χαμηλή θέση οδήγησης, το εξόγκωμα στο foot rest που σε ανάγκαζε να οδηγείς με τα πόδια μετατοπισμένα προς το πλάϊ, τη μεταλλική χτένα που ήθελε σίγουρη κίνηση στο χέρι
Έχω ακόμα την αίσθηση πως πρόκειται για την πρώτη κεντρομήχανη Ferrari της σύγχρονης εποχής που έκανε το άλμα από τη δύσκολη και ιδιόρρυθμη 348 προς την επόμενη διάδοχο, τη 360 Modena.
Το σασί της ήταν ιταλικός τσαμπουκάς
Μέχρι να σπάσει αυτόματα η πρόσφυση, σπάζοντάς σου μαζί και τον εγωϊσμό.
Το τελευταίο ανήκε, φυσικά, στα θετικά. Οι Ferrari της εποχής προϋπόθεταν να ξέρεις για να μπορέσεις να τις πας. Έπρεπε να παλέψεις με το τέρας. Δε σου χαριζόταν.
Θυμάμαι τους μάλλον φτηνούς διακόπτες από Fiat της εποχής, το λακωνικό εσωτερικό, το ευαίσθητο «απλό», κόκκινο χρώμα που «σπάει» εύκολα.
Όμως τι λέμε, τώρα; Η αίσθηση ήταν αυτή που υπερίσχυε. ΑΙΣΘΗΣΗ με κεφαλαία
Η F355 ήταν άμεση, κοφτερή γύρω από τη θέση της ευθείας, ζωντανή ως απόκριση, πληθωρική ως εμπειρία και με πειθήνιο μπροστινό.
Ήταν όμως και capricciosa
Το δίωρο δεν πρόλαβε να περάσει.
Λίγη ώρα μετά, η κυρία τα πήρε στο κρανίο και ανέβασε θερμοκρασία.
Στο δε τρίτο γύρο άναψε και βγήκα στα πιτς με το μοτέρ αχνιστό, σα να καπνίζει μπάφο στα σοκάκια της Νάπολης
Μιλάμε για πολλή κάψα. Ούτε καν έκλεισα δίωρο οδηγώντας την. Το λαμπάκι έδειξε κόκκινο και μπήκαμε σε κατάσταση προστασίας.
Και ίσως για αυτό μού έμεινε και απωθημένο.
Να, όπως αυτή εδώ που ο «Παρκαδόρος» μού έστειλε προχθές το βράδυ όταν την είδε στο Σούνιο. Μα τι κούκλα και σε κίτρινο.
Photo: 4Drivers.gr
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
Διαβάστε μας (και) στο Protagon
Διαβάστε μας (και) στο Autotypos
Ίσως να σ’ αρέσει
