Η ζωή μου με την Alfa Romeo 156 2.5 V6, την «Μπουσάτη»

Ένας αναγνώστης περιγράφει τη σχέση του με μία Alfa Romeo 156 2.5 V6, εκείνη που τραγουδούσε σαν άρια με το υπέροχο μοτέρ του Giuseppe Busso να ξεσηκώνει γειτονιές και καρδιές. True story στη Μ. Βρετανία

Η συγκεκριμένη Alfa Romeo 156. Τις λεπτομέρειες θα σας τις δώσει ο κ. Χρήστος Αλευράς ο οποίος έχει ευθύς αμέσως το λόγο

Πετάω από το Inverness της Σκωτίας, όπου βρισκόμουν για δουλειά, στο Bristol. Σκοπός της πτήσης η αγορά μίας 156 2,5 V6, χρώματος ”Nuvola Blue” με μαύρα δερμάτινα Momo καθίσματα.

Χωρίς καν να την έχω δει. Ξέροντας μόνο ότι το προηγούμενο MOT(σ.σ. το αντίστοιχο «δικό μας» ΚΤΕΟ) είχε δείξει κάποιες σκουριές.

Είχαν περάσει και είκοσι χειμώνες με αλάτια από το κορμί της, λογικό.

Μεγαλωμένος όμως μέσα σε ”alfes”, αυτά είναι λεπτομέρειες.

Όταν έφτασα στο σπίτι του Joe όπου ήταν παρκαρισμένη, ο έρωτας ήταν ακαριαίος. Όταν δε άκουσα τον Busso να δουλεύει, κατάλαβα αμέσως ότι θα έχω πρόβλημα.

Το ίδιο βράδυ την πήρα, τη γέμισα 100άρα και έφυγα για Manchester όπου έμενα και μόνιμα.

Περάσαμε δύο χρόνια μαζί, με τα πάνω μας και τα κάτω μας. Όμως όλα τα επισκίαζε το ταπεραμέντο της και ο ήχος του V6 στις 7,500 στροφές.

Δύστροπη αρκετά, κοντή κρεμαγιέρα, χαμηλή με σκληρή ανάρτηση, ταλαιπωριόταν στα μποτιλιαρίσματα αλλά ποιος νοιαζόταν; Ούρλιαζε και έστριβε σαν καρτ

Οδηγώντας την Alfa Romeo 1750 GT Veloce στο Καλαμάτα-Σπάρτη

Η ώρα της μεγάλης επιστροφής

Είχα πάρει την απόφαση να γυρίσω Ελλάδα μόνιμα. Προφανώς και ήθελα να την πάρω μαζί μου.

Στην ιδέα και μόνο ότι θα περάσω οδηγώντας την Ιταλία τέρμα με μια «μπουσάτη» Alfa, την ετοίμαζα και πρόσεχα σα μωρό. Κλείνω, λοιπόν, Eurotunnel, καράβι και περιμένω τις μέρες να περάσουν. Άρχισα να μετράω. Μία, δύο, τρεις…

Δυστυχώς, πάνω στο μέτρημα, μας πρόλαβε ο κορονοϊός. Δεν ήταν περίοδος για εκδρομές και, άλλωστε, δεν υπήρχε και διάθεση.

Η κυρία Alfa Romeo 156 2,5 V6 έπρεπε να μείνει πίσω.