Η ζωή μου με το Golf R των 360 PS. Ο Έλληνας petrolhead από τη Γεωργία των ΗΠΑ

Πώς είναι να ζεις και να οδηγείς στην Αμερική με ένα ετοιμοπόλεμο VW Golf R; Αυτό είναι το true story ενός αναγνώστη που μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία

Αυτή είναι η διαδρομή από το Ντράφι μέχρι το προσκύνημα στα βουνά της Γεωργίας, δύο ώρες δρόμος από Ατλάντα. Παρέα με ένα VW Golf R Mk6, του 2013. Joy and pride για τον νέο contributor του 4Drivers, τον οποίον και καλωσορίζουμε. Κύριε Ιωάννου, έχετε το λόγο

27 Ιουλίου, Δευτέρα. Νωρίς το πρωί. Η πανδημία έχει φέρει κυριολεκτικά τα πάνω κάτω στον προγραμματισμό δουλειάς και οικογένειας

Στα θετικά της όλης κατάστασης; Λίγο παραπάνω ελεύθερος χρόνος για ακόμα μία μονοήμερη εξόρμηση. Μπα, καλύτερα να την ονομάσω δέηση. Εδώ, στα στροφιλίκια της Βόρειας Γεωργίας των ΗΠΑ.

Είναι η διαδρομή η σωστή, αυτή που θα πάρει 4-5 ώρες. Όχι βέβαια πως χρειάζομαι και άλλες δικαιολογίες. Ένα τετρακίνητο Golf R με περίπου 360 PS και 50 κιλά ροπής είναι υπεραρκετά.

Όταν το Ντράφι συνάντησε το Golden Gate Canyon

Ντράφι-Πεντέλη-Μαραθώνας. Αυτή ήταν, μια φορά κι ένα καιρό, η δική μου default διαδρομή. Με μια Alfa 147.

Στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από τη Golden Gate Canyon Road Ηighway 46, λίγο πιο έξω απ’ το Ντένβερ. Για κάποια φεγγάρια και η State Route 27, στην Τοπάνγκα της Καλιφόρνιας.

Κυριακές ήμουν ανελλιπώς χωμένος σε φαράγγια μαζί με ένα Mazda Miata (όπως το λένε στην Αμερική), το ΝΒ σε 1800άρι. Tο σωστό με το Torsen. Η παγκοσμιοποίηση της φουρκέτας ένα πράμα.

Κάποια στιγμή, βέβαια, στην πορεία της ζωής γίνεσαι πατέρας. Είναι η άβολη στιγμή που αποκτούν προτεραιότητα τα πίσω καθίσματα.

Είναι η στιγμή που το «κλειστό» διαφορικό και το ελαφρύ σασί με τον παιχνιδιάρικο χαρακτήρα δε συμβαδίζουν με τους έξτρα χώρους, την άνεση, τα διάφορα creature comforts που επιθυμεί ένας 30άρης μετά από χρόνιο κοπάνημα νεφρών και σπονδύλων.

Για να μην αναφερθώ στα άκρως εκνευριστικά τριξίματα του ιαπωνικού πλαστικού που δεν συμφιλιώθηκε ποτέ με τις Bilstein και τα σκληρά ελατήρια.

Κάθεσαι και αναρωτιέσαι: πώς θα γίνει, δηλαδή, να χουμε και το σκύλο χορτάτο και την πίτα ολάκερη; Φυσικά μόνο με ένα Golf R.

Ας βάλουμε στην άκρη τα διάφορα κλισέ για τη μετάβαση από βελτιωμένα MX-5 σε Group VAG που όντως την έκανε και η κουτσή Μαρία. Αν η διαδρομή ιδιοκτησίας κάποιου σταμάτησε σε κάποιο GΤi -ή στην καλύτερη σε ένα Audi S4-, τότε και το λάθος έκανε και ξοδεύτηκε για τη γερμανική αξιοπιστία

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, όλο το μυστικό βρίσκεται στην τετρακίνηση σε συνδυασμό με το λιγότερο δυνατό βάρος. Αλλά και χωρίς να θυσιάσουμε ποιότητα κατασκευής ούτε έξτρα χρήματα για τους 4 συνδεδεμένους κύκλους στην γρίλια. Για αυτό, φίλοι μου, το έψαξα πολύ και ψήφισα Golf R. Δαγκωτό

Still with me?

Επειδή οι συνθήκες έρχονται και φεύγουν αλλά το μικρόβιο ποτέ, ο πραγματικός πετρολχεντάς όπου κι αν τον πάει η ζωή, θα ψάξει να βρεί και το φιδίσιο δρόμο και το χρόνο.

Χρειάζεται όμως και το σωστό εργαλείο. Θεωρώ πως σαν τα VW Golf R είναι πολύ λίγα, μετρημένα στα δάχτυλα, εκείνα τα αυτοκίνητα που θα ικανοποιήσουν δύσκολες εξισώσεις.

Να σας πω τη δική μου; ΟΚ. Πρώτη στάση ο παιδικός σταθμός και δεύτερη η Road Atlanta. Ε, λοιπόν, με λίγες, στοχευμένες μετατροπές του Golf R έρχονται χρόνοι που θα αγχώσουν μηχανολογικά σύνολα από 6 έως 8 κυλίνδρους και με σαφώς υψηλότερο price tag.

Ευτυχώς, η υγρασία έχει υποχωρήσει λίγο. Η Ατλάντα («Hotlanta», για όσους τη γνωρίζουν) δεν παλεύεται τα καλοκαίρια. Από Μάη μέχρι Σεπτέμβρη κολυμπάμε στον ιδρώτα μας. Μ’ άλλα λόγια το intercooler της APR πάλι θα δουλέψει υπερωρίες.

Οδόστρωμα στεγνό, πιο βόρεια μια ώρα δρόμος, όλα κατάφυτα. Αν το δεις από ψηλά, σκέψου μια φιδίσια λωρίδα καλού, αμερικάνικου ασφαλτοτάπητα που χωρίζει στα δύο μία θάλασσα πρασίνου και στη μέση η κίτρινη διπλή γραμμή που βλέπεις στις ταινίες

Σκέψεις που περνούν απ’ το μυαλό μου; Μπας και έχει κρατήσει νερό στα σκιερά κομμάτια; Προσοχή, εγρήγορση. Ματιές ξυραφένιες μπροστά και περιφερειακά, πάντα όσο πιο μακριά φτάνει ένα βλέμα. Όπου κοιτάς εσύ, αυτό εκεί θα πάει.

Πώς πρέπει να κοιτάζεις όταν οδηγείς. Από τον Nico Hulkenberg

Καμπές και βραχιόλια. Όπως Αμερική

Κατόπιν ενδελεχούς έρευνας, έβαλα δισκόπλακες, slotted αεριζόμενες της StopTech 345mm εμπρός και 310mm πίσω.

Με τακάκι Hawk Performance, το μπλε – τα OEM χάνουν δόντια στο «δάγκωμα» μετά την πρώτη ώρα. Αν και ένας καλός οδηγός δεν πρέπει να πατάει πολλά λένε (sic).

Όταν χρειαστεί να το γιώσεις πραγματικά, το μεσαίο πεντάλ σε γεμίζει με αυτοπεποίθηση. Πραγματικά ακούραστα στο βουνό με λογική χρήση, χειμώνα-καλοκαίρι.

Το όριο ταχύτητας συνήθως εδώ κυμαίνεται 35 με 45 mph (56-72 km/h, αντίστοιχα) στα πιο κλειστά κομμάτια της διαδρομής.

Όσο για τις «ανοιχτές» διαδρομές; Άσ’ το. Μιλάμε μόνο για 55 μίλια – εκεί που βλέπεις εύκολα και άκοπα 120 στο κοντέρ. Μερικές φορές νομίζω ότι μας ρολάρουν με τέτοια όρια σε δρόμους-διαμάντια

Oι σφυγμοί -με ένα σωστά στημένο Golf R που διαθέτει στρατηγική αναβάθμιση τόσο ανάρτησης όσο και Ηaldex και καταπίνει όποια καμπή θα βρεί μπροστά του- ανεβαίνουν μονάχα σε ταχύτητες που εδώ, στην Αμερική, αφαιρούν διπλώματα και προβάρεις χειροπέδες. Όμως αν δεν προκαλέσεις και δεν κάνεις τον Ταρζάν, ο Νόμος δεν ασχολείται μαζί σου. Be safe and on your way, sir

Πώς αλλιώς να χαρείς και το προοδευτικό τραγούδι από τα μπροστά και μερικές φορές και από τα τέσσερα Michelin Pilot Super Sport;

Παρεπιπτόντως, μιλάμε για ελαστικό με κράτημα και feedback βγαλμένο από ποίημα. Έλιωσα λάστιχα και λάστιχα για 20 χρόνια. Μόνο το Cup 2 της ίδιας εταιρείας με ενθουσίασε περισσότερο. Παρότι μάλλον ακριβό για τη χρήση που το θέλω.

Cold start

Γυρίζω το κλειδί στη μίζα και ο 2λιτρος TFSI ξυπνά ζωηρός.

Η εισαγωγή κρύου αέρα συνεργάζεται άψογα με την ολόσωμη αλουμινένια εξάτμιση από τη CTS Turbo. Είναι βέβαιο πως ξενερώνει το γείτονά μου. Τουλάχιστον στα πρώτα δευτερόλεπτα μέχρι να πέσουν οι στροφές στο ρελαντί.

Όταν περιτριγυρίζομαι από βλάσφημα Τοyota Camry και soccer moms με 5λιτρα SUV με αναλογίες κιλών ανα ίππων χειρότερες από λεωφορείο της γραμμής, τότε για σπάσιμο θα αφήσω γκάζι επίτηδες λίγο πιο απότομα πλησιάζοντας ένα STOP η ένα φανάρι.

Μπάσο γουργούρισμα και δυο-τρία σκασίματα. Τα όμορφα, όχι τα εκνευριστικά που ‘χε η πρώτη aftermarket εξάτμισή μου.

Georgia 400 και πάνω για Νταλόνεγκα, λοιπόν. U.S. Route 129, πρόποδες των Απαλλαχίων. Οι καθημερινές έχουν και τα πλεονεκτήματά τους. Φάση αγοραφοβική, πάντα μερικά κλικ πιο κάτω σε σχέση με πίστα ή autocross.

Όσο ιδιοκτήτες 911 και γνωστοί αστυνομο-μαγνήτες-«bimmers», λάτρεις του Μ Division, μπουχτίζουν μπροστά στο laptop τους σε κάποιο zoom conference, εγώ απολαμβάνω μοναχικός ένα δρόμο-γάντι πάνω την κοίτη του ποταμού Chattahoochee. Απλώνεται μποστά χωρίς πολλούς αργούς και εμπόδια.

Να χορταίνω ανοίγματα του μοτέρ ψηλά, εναλλαγές βάρους με το μυαλό στο πόσο tire budget απομένει. Μόνο κάποιοι τρελλοί με street bikes που τα πλαγιάζουν σαν σε moto GP είναι πιο βαριά «άρρωστοι»

Η τρέλα και η συμβίωση με το Golf R

Πάντα έξτρα προσοχή στο αντίθετο ρεύμα. Όπως και σε απανταχού ποδηλάτες ή ντόπιους που ίσως, πού ξέρεις θα κρύβοναι πίσω απ’ την κάθε τυφλή στροφή.

Slow in-fast out. Τσίμπημα φρένου, κατέβασμα, μπάσιμο, φουλ γκάζι στην έξοδο. Ξανά και ξανά. Μουσικές κλειστές. Ήχος μόνο απ’ το μοτέρ και τα PSS.

Το VW Golf R είναι ουδέτερο προς ελαφρώς υπερστροφικό όταν μοντάρεις το εργοστασιακό διαφορικό. Και 500 στροφές να ανεβάσω στην ίδια σχέση, πάλι «τραίνο» θα μπεί.

Αν πάλι θες πιο λίγο παιχνίδι. ψάξε το ρυθμό, βρες το zone της απόλυτης συγκέντρωσης.

Εκεί που όλα τα ανούσια περνούν σε δεύτερη μοίρα και γίνεσαι επέκταση του σασί για μερικά λεπτά της ώρας. Χαμόγελο και μετά αγαλλίαση.

Στο τέλος της μέρας θα του χτυπήσω το φιλικά το βελούδινο alcantara wrap τιμόνι και θα πω «ευχαριστώ R μου». Μέχρι την επόμενη φορά που θα ξαναπαίξουμε παρέα.

Το 3θυρο γκρί Mk6 Golf R πάντα με περιμένει στο γκαράζ θελκτικό. Αμάξι για στύψιμο. Ήδη κάποια 70,000 μίλια έχουμε γράψει μαζί απ[ το μηδέν. Last of the analogs. Μεταξόνιο για σεμινάριο. Αν ξέρεις τι θέλεις, θα βάλεις τα γυαλιά και σε αμάξια-ορόσημα από Στουτγάρδη

Let’s play together

Το προσωπικό μου R είναι παραδοσιακό. Με χειροκίνητο 6άρι σασμάν.

Ωραία τα paddles και τα ηλεκτρονικά, δε λέω. Όμως, αν δεν απενεργοποιήσεις το ESC και δε συμπλέξεις μηχανικά μια δευτέρα μύτη-τακούνι πριν το μπάσεις προς το apex, τότε τι κάνεις στη ζωή σου, ε;

Συμπλέκτης-πέτρα και ελαφριά φτερωτή αλουμινένια από την Black Forest Industries.

Σου δίνει την αίσθηση ότι είναι ικανή να δαμάσει ακόμα και ροπή τρακτέρ. Όλη η δύναμη περνά γραμμικά. Aπό τις 2,500 rpm που θα τουρμπίσει μέχρι τον κόφτη, στις 7200. Καλό είναι τα RS3 να προσέχουν.

«Μαμά» Κ04 και ανάρτηση φορτωμένες και οι δύο σε παρατεταμένη ανηφορική δεξιά, με το στροφόμετρο να δείχνει 6-7,000 rpm.

Η 3άρα downpipe (76mm για τους φίλους στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού) σπρώχνει καυσαέρια και την πλάτη μου στο κάθισμα με απίστευτη ορμή. Πού να ‘ρθει και Νοέμβρης να βάλει κρύο, με όλα τα άλογα στο στάβλο. Τότε που ροπιάζει ακόμα πιο ωμά

Η παρέα με τα Golf R

Για την ώρα, τα παράθυρα είναι ακόμη ανοιχτά. Ουρλιάζει η έξοδος από το τελικό αντηχώντας πάνω στους γρανίτες του βουνού και πίσω στα αυτιά μου.

Υπομονή μέχρι τα μέσα του Απρίλη για το επόμενο Wookies Ιn Τhe Woods.

Πρόκειται για το ετήσιο και μεγαλύτερο meet στη Βόρεια Αμερική για Μκ4/Μκ5 R32 και όλες τις μετέπειτα γενιές των Golf R. Πάρτε μία γεύση στο βίντεο.

Παρέες και ομαδικές βόλτες με 200 και πλέον συμμετοχές. Ποιος θα το φανταζόταν ότι ένα ορεινό χωριό, στο σύνορα Τεννεσσί με Βόρεια Καρολάινα, ονόματι Fontana Village, για λίγες μέρες κάθε χρόνο θα κλέβει λίγη από τη μαγεία ενός Worthersee; Συγκεντρώνονται ιδιοκτήτες, ως επί το πλήστον ακομπλεξάριστοι, με κοινό πάθος για ό,τι ψαγμένο έβγαλε το Wolfsburg απ’ τα σπλάχνα του

Είναι αυτή η χαρακτηριστική μελωδία των VR6 (όσοι μυημένοι την ξέρετε) που σε καλοσωρίζει και σου ανεβάζει τη διάθεση για γρήγορη οδήγηση. Δίχως εξάρσεις και ποζεριές. Το motto των διοργανωτών, φανταστείτε, είναι «Drive more»! Τα λέει όλα νομίζω από μόνο του. Ίσως έχει να κάνει με το context. Tail of the Dragon 129, Hellbender 28, Cherohala skyway 143 & 165. Διαδρομές και στροφιλίκια βγαλμένα από τον παράδεισο του πετρολχεντά

Με τον καιρό, αποκόμισα εμπειρίες μέσα απ’ αυτήν την ανοιχτόχερη κοινότητα.

Έχτισα και φιλίες. Μακράν το πιο επικερδές κομμάτι της ενασχόλησής μου με το R. Στο κάτω-κάτω δεν είναι τίποτα άλλο από λαμαρίνα.

Πάντως, σκεφτείτε πως αν ένας από το τοπικό VW γκρουπ μου εδώ, στην Ατλάντα, πάθει κάποια βλάβη σκάει μύτη μονομιάς τρέιλερ.

Τελείως αφιλοκερδώς, άτομα με γνώσεις επί του αντικειμένου θα σε βοηθήσουν ώστε να είσαι πίσω στο δρόμο συντομότερο δυνατό. Κυριολεκτικά σα να ‘ταν το δικό τους αμάξι.

Αυτά είναι, λοιπόν, σε 1746 λέξεις τα επτά χρόνια συνύπαρξής με το Golf R μου. Τι θα άλλαζα απ’ όλα τα παραπάνω; Μα απολύτως τίποτα!