Κατσικώσου στον καναπέ. Το Μονακό είναι αλλιώς

Το Γκραν Πρι στο Μονακό, η χλιδή και μία επίζηλη νίκη. Και οίτα να δεις που ένας απλός δρόμος γίνεται το πετράδι του στέμματος

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, έχουν τελειώσει οι κατατακτήριες και ο Σαρλ Λεκλέρκ, ο οδηγός της Φεράρι, έκανε τον ταχύτερο γύρο

Την Κυριακή το μεσημέρι, λοιπόν, θα βρίσκεται στην 1η θέση της εκκίνησης – κατά το κοινόν λεγόμενον, στην pole position του Γκραν Πρι με τη μεγαλύτερη αίγλη στο καλεντάρι της Φόρμουλα 1

Θα μπορούσες να πεις ότι ο 23χρονος βρισκόταν στο σπίτι του αφού είναι γέννημα θρέμμα Μονεγάσκος.

Εκεί μεγάλωσε το παλικάρι και ξέρει σπιθαμή προς σπιθαμή ακόμα και τους αρμούς στα πεζοδρόμια.

Ή θα μπορούσες να πεις μεγάλη μπουκιά φάε-μεγάλη κουβέντα μη λες, αφού λίγο πριν ολοκληρωθούν οι κατατακτήριες, ο νεαρός Μονεγάσκος έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου, έριξε τη Ferrari του στις μπαριέρες και, φυσικά, τη διέλυσε

Το ζήτημα, όμως, δεν είναι αυτό. Το ζήτημα είναι αυτό καθαυτό το Μονακό, για αυτό καθαυτό το μοναδικό διήμερο ετησίως.

Ο Μονεγάσκος Σαρλ Λεκλέρκ πρώτα πήρε τη χαρά τού να φέρει τη Ferrari στην 1η θέση των κατατακτήριων δοκιμών και μετά τη διέλυσε. Ευτυχώς η ομάδα έλεγχξε το κιβώτιο και δε χρειάστηκε να το αντικαταστήσει – κάτι που θα του κόστιζε σε πέναλτι από την τελευταία θέση του grid

Ως γνωστόν, το Μονακό δεν είναι πίστα

Δε φτιάχτηκε με προδιαγραφές ασφάλειας, σπίτια έχει, καταστήματα, μαρίνα με σκάφη, πρίγκηπες, υπερπλούσιους, ωραίες γυναίκες, καζίνο και τα σχετικά.

Για την ακρίβεια, λέγεται ‘’σιρκουί δρόμου’’. Όχι ότι το συγκρίνω αλλά είχαμε κάποτε και στη Νέα Σμύρνη τέτοιο.

Κρατάει χρόνια αυτή η «κολώνια». Ο αγώνας εδώ μετράει απ΄το μακρινό 1929

Και, ξέρετε κάτι; Αντίθετα απ΄ό,τι θα περίμενε κανείς, αυτό το άτιμο το Μονακό έχει ακόμα και σήμερα τη μεγαλύτερη αίγλη ανάμεσα σε όλους τους άλλους αγώνες της χρονιάς.

Έστω κι αν έχει την πιο αργή στροφή του πρωταθλήματος, έστω και αν δεν είναι πίστα αλλά μεταμορφώνεται σε τέτοια μια φορά το χρόνο, έστω και αν η συνολική διαδρομή του αγώνα είναι η μικρότερη του πρωταθλήματος με μόλις 260 χιλιόμετρα σε σχέση με τα 305 που ισχύουν σε κάθε Γκραν Πρι

Εδώ όμως είναι αυτή η ξεχασμένη αίσθηση όπου οι θεατές βρίσκονται δυο ανάσες απ’ το δρόμο, οι βιτρίνες με τα πανάκριβα καταστήματα δονούνται απ΄τον ήχο των μονοθεσίων, ο κόσμος στις βεράντες, τα καφέ, τα ξενοδοχεία, η χλιδή και ένας ιδιότυπος συγκερασμός με όλα αυτά τα τρελαμένα αγόρια που μάχονται για το χιλιοστό του δευτερολέπτου.

Το Γκραν Πρι του Μονακό είναι μία άσκηση θάρρους και ακρίβειας για να «γλύφεις» τις μπαριέρες, όσο πιο κοντά γίνεται.

Μία επίδειξη βουδιστικής αυτοσυγκέντρωσης ώστε να αντέξεις στην πίεση σε ένα δρόμο που δε σχεδιάστηκε για πίστα, ένα εμβληματικό τούνελ που το περνάς με το πόδι στο πάτωμα (για την ιστορία, τρακοσαρίζουν εκεί μέσα) και όλο το γκλάμουρ να σε περιτρυγυρίζει

Το Μονακό «λιώνει» τον εγκέφαλο των οδηγών απ΄το βαθμό αυτοσυγκέντρωσης. Υπάρχει όμως η ανταμοιβή του πιο γκλάμορους αγώνα στο καλεντάρι

Ραντεβού στον καναπέ

Ταυτόχρονα προσφέρει και την απόλυτη ανταμοιβή όσων οδηγών έχουν τεράστια αυτοπεποίθηση ώστε να πιέσουν ανελέητα, να διατηρήσουν τον έλεγχο με ακρίβεια μιλιμέτρ και τελικά να σηκώσουν την κούπα που λαμβάνουν διά χειρός της πριγκηπικής οικογένειας.

Αν αξίζει ένα κυριακάτικο μεσημέρι να κατσικωθείς στον καναπέ και να δεις τη, συχνά βαρετή Φόρμουλα 1, είναι αυτή η Κυριακή, στις 16:00 στην ΕΡΤ2.

Άλλωστε εδώ δεν ήταν που ο μεγάλος Άιρτον Σένα έκανε, όπως ιστορικά καταγράφεται, τον καλύτερο γύρο που έγινε ποτέ;