«Κόψε, θα μας σκοτώσεις». Ένα Omega και μία σύζυγος στο Ρινγκ

O Βασίλης Χαρίτος, ένα Peugeot 205 GTI, ένας «κόφτης» στο δεξί κάθισμα και ένα μαύρο, φαινομενικά αθώο Omega να πλησιάζει απειλητικά στους καθρέφτες του. Σύμφωνοι, ως όφειλε, ο Χαρίτος τους τσέκαρε συχνά μέσα στο Νορντσλάιφε. Αλλά, διάολε, κι αυτό το Omega παραερχόταν γρήγορα

Λονδίνο-Αθήνα με ενδιάμεση στάση στο Νίρμπουργκρινγκ. Η πραγματική ιστορία

Αφορμή για την παρακάτω σχεδόν πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία είναι το πρόσφατο άρθρο του κ. Κωνσταντόπουλου για το Opel Omega/Vauxhall Carlton by Lotus, το κατ’ εξοχήν Q-car, στα αγγλικά, ή sleeper car, στα αμερικάνικα – που δεν είναι βέβαια το wagon lit

Αλλά πρώτα, μια εξίσου σχεδόν πολύ ενδιαφέρουσα παρένθεση: καταρχάς, το πρόθεμα ”Q”, που προέρχεται, φυσικά, από το ”question mark”=«ερωτηματικό», πρωτοεμφανίστηκε τα χρόνια του Α’ ΠΠ για να περιγράψει… πλοία, τα λεγόμενα Q-ships. 

Τα οποία ήταν μετασκευασμένα παλιά φορτηγά, με βαρύ, όμως, κρυφό οπλισμό (και επιπλέουσα σαβούρα στα αμπάρια για να μη πηγαίνουν άπατα) που στόχο είχαν να δελεάσουν γερμανικά υποβρύχια να αναδυθούν θεωρώντας τα εύκολη λεία.

Πρώτη χρήση του “Q” επί αυτοκινήτων θεωρείται εκείνη στo βρετανικό film noir “The Long Arm” (1956) για τα δίχως διακριτικά περιπολικά της Scotland Yard. Ενώ, για να κλείσει και η παρένθεση, πρώτο Q-car, με τη σημερινή έννοια, που υποδηλώνει αυτοκίνητα με περισσότερη ισχύ απ’ όση αφήνει να εννοηθεί η εμφάνισή τους, λογίζεται το Ford Cortina Lotus, γνωστότερο ως Lotus Cortina, του 1963

Στο θέμα μας τώρα

Τα χρόνια που ζούσα στο Λονδίνο, «κατέβαινα» στην Ελλάδα δύο φορές τον χρόνο: μια για τις καλοκαιρινές διακοπές και μια, λίγο νωρίτερα, για το Ράλλυ Ακρόπολις. Κάθε χρόνο και πάντα οδικώς. 

Και κάθε φορά, ανεξαρτήτως μάλιστα αυτοκινήτου, έκανα μια παράκαμψη για να κάνω δυο-τρεις γύρους στο Νίρμπουργκρινγκ, συχνά μένοντας το προηγούμενο βράδυ σε μια πανσιόν ενός χωριού εκεί κοντά που διοικούσε μια ώριμη Γερμανίδα – την πανσιόν διοικούσε, όχι το χωριό, αλλά μπορεί και το χωριό γιατί ήταν και μπαμπάτσικη. 

Έτσι, έχω μπει εκεί με ό,τι αυτοκίνητο κατά καιρούς είχα: Golf GTI Mk1 1.8, Celica 2.0 GT, 205 GTI 1.9, μεταξύ άλλων, αλλά και Pajero TDi, Defender 110 TDi… – με το 2CV δεν το τόλμησα

Όλα δε, όταν ήταν για διακοπές, φορτωμένα μπαγκάζια και με το συνήθη αναλογικό «κόφτη» στη θέση του συνοδηγού. Μ’ έναν μπακάλικο υπολογισμό, θα πρέπει να έχω κάνει τουλάχιστον καμιά 30αριά γύρους εκεί μέσα

• Γιατί το WTCC ήταν ιμιτασιόν; Μια άλλη άποψη

«Κάτσε, ρε μάστορα, τόσα αυτοκίνητα μας αράδιασες, πού είναι το Lotus Omega;»

Κάνω πως δεν άκουσα και συνεχίζω…

Η φορά, λοιπόν, που θα μου μείνει αξέχαστη (το «μακρύ» Defender στο βρεγμένο Nορντσλάιφε είναι εκτός συναγωνισμού) ήταν με το αγαπημένο μου 205 GTI 1.9. Και με αυτό στη βροχή, Ιούλιο μήνα. 

Αν θυμάμαι καλά, θα πρέπει να βρισκόμουν [μισό, να γκουγκλάρω το σχεδιάγραμμα…] στο ξεκίνημα του γύρου, κάπου ανάμεσα Hatzenbach και Hohenheichen, γράφει εδώ, και πριν από τη διαβόητη Flugplatz.

Και επειδή στο Nίρμπουργκρινγκ οφείλεις να κοιτάς συνέχεια τους καθρέφτες σου, είδα έγκαιρα ένα μεγάλο, μαύρο σεντάν να πλησιάζει το Peugeot. 

Με πέρασε στη Flugplatz, όπου, άσχετο, στο στεγνό, πάντα ένιωθες ένα ελάφρωμα – και σε ανάρτηση και σε στομάχι. Αντιστάθηκα στον πειρασμό να το κυνηγήσω (τι διάολο; Omega ήταν και μάλιστα με τέσσερις μέσα), ήταν και αυτό το «κόψε, θα μας σκοτώσεις, διακοπές πάμε!» και συνέχισα τον γύρο με περίσκεψη και εγκράτεια. Όταν, κάπου μετά τη «μικρή Carousel», κοντά στην ολοκλήρωση του γύρου, να ‘το πάλι πίσω το μαύρο Omega

Μα πώς έγινε αυτό; Πώς είναι δυνατόν να έχει κάνει δυο γύρους στον δικό μου ένα; Βροχή ναι, τοπικός ήρως πιθανότατα, αλλά δε σερνόμουν κιόλας

Προβληματίστηκα…

Μέχρι που είδα, παραταγμένα στα pits δίπλα στην τότε αφετηρία/τερματισμό, δυο-τρία τέτοια μαύρα (που τότε κατάλαβα ότι ήταν Lotus Omega) και ήρθα στα γράδα μου.

Τα οποία –ρώτησα και έμαθα– είχαν επιλεγεί για την παρουσίαση νέων ελαστικών (της Michelin, νομίζω) στο γερμανικό δίκτυο των λαστιχάδων.

O Mάρκους Έστραϊχ στα νιάτα του. Στη δεξιά φωτό όταν έτρεχε με το BMW M3, το ’88, στη Βουδαπέστη

Με κορυφαίους, φυσικά, Γερμανούς οδηγούς αγώνων στα τιμόνια τους. Από τους οποίους θυμάμαι μόνο τον Μάρκους Έστραϊχ που τότε συμμετείχε [το έψαξα μόλις] στο DTM, στην F3 και στο ETCC. 

Οπότε, ήσυχος πλέον, «πού πας, ρε Καραμήτρο, τύπου» και παρά τα «τι, πάλι τα ίδια; μας έχεις βγάλει τα συκώτια», πλήρωσα στον κυριούλη με τον ζωσμένο στη μέση κερματοδέκτη άλλα 12 DM και ξαναμπήκα για έναν ακόμα γύρο

Photo: Γ. Κούτος / sassoautomotive.com

• Οικογενειάρχης και κανίβαλος. Για το Lotus Omega των 383 PS