Ρωμαλέο, σοβιετικό Lada Niva. Τι ζήσαμε

Post date:

Author:

Category:

 Ακριβώς στον αντίποδα των σημερινών premium SUV, το Lada Niva ήταν κάτι σαν το λακωνικό, βουκολικό απόσταγμα βγαλμένο απ΄τα άδυτα του Σοβιέτ. Μέρος του δικού μας αυτοκινητικού άλμπουμ

Lada Niva

Άλμα στο χυμαδιό. Το Lada Niva δε μάσαγε από τέτοια


Ήταν αρχές του νέου μιλένιουμ όταν μπήκα στην αγορά εργασίας. Είκοσι πέντε Μαρτίων

Τα όνειρα πολλά για να ροκανίσεις τους επόμενους μισθούς. Ακόμη ήμουν προστατευόμενο μέλος. No bills!

Ως βλαμμένος petrolhead και σκέψη μακριά από την κοινή λογική.

Δε σκεφτόμουν γυναίκες σε μέρη σκοτεινά για να επενδύσω στις αναλογίες τους

Ακολουθούσα τις ηλεκτρικές ώσεις των μηνυμάτων του υποσυνείδητου που με ωθούσαν να κάνω πράξεις τα παιδικά μου απωθημένα.

Ας το παραδεχτούμε

Αυτά καθορίζουν τα πάθη και τις αδυναμίες μας ως ενήλικες. Όχι ότι είχα πήξει στις γυναίκες (πολύ γέλιο εδώ) αλλά τελικά τα τετράτροχα έγραψαν καλύτερα στο υποσυνείδητο.

Θυμάμαι τα αυτοκινητάκια που παίζαμε κάνοντας δρόμους στις χωμάτινες αλάνες. Με το ζόρι να ήταν πάνω από δέκα.  Όχι σακούλες, που έχουν τα παιδιά σήμερα.

Μαζί τους, όμως, ζούσαμε για λίγο την αίγλη του Μπο και του Λιουκ από τους Dukes of Hazard. Εσείς θυμάστε και την Ντέιζι, ε; Σύμφωνοι, ούτε αυτή ξεχνιέται. Για να μαζέψουμε τα μυαλά μας όμως από την Ντέιζι.

Τα παιδικά μου απωθημένα, λοιπόν, και η αγάπη μου για την ύπαιθρο και το ανεξερεύνητο, με οδήγησαν στην αγορά ενός καινούργιου Lada Niva. Αυτό με τον κινητήρα με ψεκασμό



Back to basics

Αυτοφερόμενο αμάξωμα, μόνιμη τετρακίνηση, μπλοκέ κεντρικό διαφορικό (ο τρίτος λεβιές), σιδερένιοι προφυλακτήρες για να μην αγχώνεσαι όπου βρίσκεις-κοπανάς. Και βέβαια ανεξάντλητη άρθρωση αναρτήσεων και τεράστιοι χώροι για 3θυρο.

Η ρεζέρβα στη μηχανή άφηνε χώρο στο πορτμπαγκάζ. Είχε πλέον εξελιχθεί (ακόμα περισσότερο γέλιο εδώ) και είχε αφήσει πίσω το καρμπιρατέρ. Είχες air-condition (τι κι αν είχε τα τζάμια δε ξεθόλωναν με τίποτα) και ζάντες αλουμινίου.

Φυσικά, δεν υπήρχε υδραυλικό τιμόνι, ως όφειλε ως γνήσιο off road.

Δεν είχε, όμως, σταματημό η λίστα των επισκευών μετά από κάθε βόλτα στα βουνά. Σύμφωνοι, αυτά που πέρναγε το καημένο ήταν οδυνηρά. Ποτέ του όμως δεν με άφησε στη μέση του πουθενά. Και, όντως, συνέχεια γυρίζαμε στη μέση του πουθενά.

Και τα τοπία που είδαμε; Απλώς, δε θα τα βλέπαμε αλλιώς.

Ο δείκτης ευχαρίστησης-αξιοποίησης αυτού του αυτοκινήτου ήταν ο πιο υψηλός από οτιδήποτε ακολούθησε. Ηρέμησα. Ήταν κάτι σαν ψυχοθεραπεία. Απωθημένα λυμένα. Έστω, με σοβιετικό απόσταγμα

Να, δες και ένα βίντεο με ακαταλαβίστικο σπικάζ. Τα λόγια είναι περιττά άλλωστε. Σημασία είχε το τι έκανε το πρωτόλειο θεριό.


Photo: Αρχείο B. Μαραγκού

Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.

Διαβάστε μας (και) στο Protagon

Διαβάστε μας (και) στο Autotypos

Ίσως να σ’ αρέσει