Ήταν το hot hatch πριν καν μάθουμε τι σημαίνει hot hatch. Κατά τι νεότερο και απ΄τον ιδρυτή της κατηγορίας. Το Renault 5 Alpine Turbo ήταν, για έναν αναγνώστη του 4Drivers, το νορμανδικό κόσμημα στα δυτικά προάστια της πόλης. Και ήταν κι αυτός εκεί, κάποτε στα ’80s
Το Renault 5 Alpine Turbo, ένα μοτέρ βαθιά χωμένο στο σασί και ένας «αδερφός» που έφυγε νωρίς. Κύριε Βασίλη Μπαρδή, έχετε το λόγο
Ξημερώματα καθημερινής και ψυχή ζώσα στη λεωφόρο
Γεμάτη 4η στο κοντό σασμάν και φρένα, κατέβασμα σε 3η, με τη φτέρνα να χαϊδεύει το φυτεμένο στο πάτωμα πεντάλ γκαζιού.
Μένω στο γκάζι, αργώ να κλειστώ και εμπιστεύομαι κάθε λέξη που «ακούω» απ’ το θεσπέσιο νορμανδικό τιμόνι.
Τι έκανε όμως ένα νεαρό μυαλό να φαντασιώνεται ότι ανεβαίνει την Beau Rivage ή να ετοιμάζεται για την Εau Rouge οδηγώντας ένα μονοθέσιο, ενώ στην ουσία ήταν πίσω από ένα ταπεινό μικρό αυτοκίνητο ανεβαίνοντας την Πετρουπόλεως πριν την πλατεία;
Διάολε, εδώ ένας Claude Lelouche μας παραμύθιασε ότι βλέπαμε Ferrari με V12 ήχο ανεβαίνοντας την Avenue de la Grande Armee, ενώ στην ουσία η κάμερα κρεμόταν από μία Mercedes στο καταπληκτικό C’etait un Rendezvous.
Θα κολλήσουμε, τώρα, στις φαντασιώσεις ενός ονειροπαρμένου εφήβου;
Για τον Κώστα…
Αιτία για αυτές τις φαντασιώσεις εγώ και η σχέση μου με τον Κώστα. Ξάδερφος τυπικά. Αδερφός ουσιαστικά.
Αιτιατό το Renault 5 Alpine Turbo. Και για αυτό λοιπόν θα σας πω σήμερα, για το πρώτο hot hatch (δύο μήνες νεαρότερο από το Golf GTI MkΙ) στην αυτοκινητική ιστορία. Για την ακρίβεια, κατά δύο μήνες νεαρότερο από το 1ης γενιάς Golf GTI
Δε θα σας ζαλίσω με τις πολλές, άλλες πρωτιές του
Όπως, για παράδειγμα, τους πρώτους -ever- πλαστικούς, «ενσωματωμένους» προφυλακτήρες που ήταν η χαρά των ασφαλιστικών εταιρειών στην πόλη του φωτός και συνάμα το σιχτίρι των φανοποιών.
Ούτε για την «πρωτιά» της τρίτης πόρτας. Θα σας μιλήσω για τη μαγεία του πρώτου «μπροστοκεντρομήχανου», προσθιοκίνητου hot hatch.
Το front mid engined που με θώπευσε
Θα πει κάποιος «σιγά». Υπάρχουν τόσες μπερλινέτες από καταβολής σπορ που είναι «μπροστοκεντρομήχανες».
Η ουσία όμως, κυρίες και κύριοι, είναι ότι όλα αυτά ήταν και είναι πισωκίνητα. Εδώ αναφέρομαι σε προσθιοκίνητο hot hatch.
Φανταστείτε από την υπέροχη πισωμήχανη Alpine Α110 με τον κινητήρα να κρέμεται πίσω από τον πίσω άξονα, να μεταφέρεται όλο το powertrain εμπρός, με το σασμάν να προηγείται και τον κινητήρα να έπεται
Χαμός στην κάτω γωνία από τον φίλο μηχανικό που σιχτιρίζει δις με τους Γάλλους μηχανολόγους σχεδιαστές και την «ασχετοσύνη» τους.
Το μοτέρ του Renault 5 Alpine Turbo ήταν τόσο χωστό στο firewall που μετέτρεπε ακόμα και μια απλή αλλαγή μπουζί σε περιπέτεια.
Σαν άλλος αθηναίος ταρίφας (ο Ελληνάρας μηχανικός, λέμε) επιμένει πως εκείνος θα το είχε σχεδιάσει καλύτερα.
Ιδέα δεν είχε ο ταλαίπωρος για τις μινιμαλιστικές τιμές πολικής ροπής αδράνειας που πετυχαίνει αυτή η διάταξη.
Σε συνεργασία δε με τα διπλά ψαλίδια εμπρός και τον κλασικό, πλέον, γαλλικό «τετράμπαρο» πίσω άξονα με υστερούντες βραχίονες, αυτός ο παλαιολιθικός Δαβίδ νικούσε όχι μόνο τους Γολιάθ της εποχής αλλά κοίταζε στα μάτια εξωτικές κατασκευές στις πλαγιές των Άλπεων (Alpine;), παρά την αστεία στρεπτική του ακαμψία
Αυτό ήταν φίλοι μου το μυστικό του Renault 5 Alpine Turbo.
Βαρύ και αμίλητο τιμόνι στα χαμηλά, πολυλογάδικο εκεί που μετράει.
Υποστροφή; Άγνωστη λέξη. Πίσω άξονας; Συμμετοχικός μεν ξυράφι δε. Δύσκολο το εργαλείο.
Προσωπικά
Σε προσωπικό επίπεδο ίσως και να υπερβάλλω με αυτήν την κατασκευή. Για χίλιους μύριους λόγους.
Από το ότι ανδρώθηκα μεταφορικά (και κυριολεκτικά) μέσα σε αυτό.
Απ’ το ότι κρατώντας το τριάκτινο τιμόνι με το θυρεό από την Διέππη νόμιζα ότι ήμουν ο Arnoux; Απ’ το τι οι μικροί, πορτοκαλί δείκτες στροφόμετρου και ταχύμετρου με ταξίδευαν στην Sainte Devote.
Ένα κάρο «ότι». Άσ’ το, μην το σκαλίζεις.
Και μια μέρα, που λέτε, η μεγάλη καρδιά του πάντα δοτικού Κώστα-αδερφού, δάνεισε το κόσμημα σε κάποιον ο οποίος δεν είχε ιδέα τι οδηγούσε. Λίγα λεπτά της ώρας αργότερα, αυτός ο κάποιος μετέτρεψε το Renault 5 Alpine Turbo σε τενεκέ
Μόλις το έμαθα δαγκώθηκα. Κι αυτό γιατί μήνες πριν είχα αρνηθεί να το πάρω από τα χέρια του.
Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα. Όπως δαγκώθηκα και τη στιγμή που η καρδιά του Κώστα σταμάτησε να χτυπά. Πριν δύο μήνες κι αυτό. Κι εγώ πάλι δεν ήμουν εκεί.
Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα…
Photo: Konstantinos Argyriou Photography
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
Διαβάστε μας (και) στο Protagon
Διαβάστε μας (και) στο Autotypos
Ίσως να σ’ αρέσει
