Μεγάλη του γένους σχολή: Για τα δυνατά Megane

Αν ρωτούσε κάποιος για μερικά άκρως εστιασμένα προσθιοκίνητα hot hatch, οι κορυφαίες εκδόσεις των Megane ήταν, και παραμένουν, μία στάνταρ απάντηση

Τρεις γενιές οδηγικής διδαχής. Τα Megane R26R, το δεύτερης γενιάς Megane RS 275 Trophy-R και το τελευταίας γενιάς, πανάκριβο, γυμνό και πεντάθυρο Trophy-R. Αλήθεια, ποιο από τα τρία κλικάρει τα κουτάκια;

Δεν θα πω τα ίδια. Κατά καιρούς έχουμε γράψει τόσα για τα Renault Sport -είτε για τα Clio είτε για τα αντίστοιχα Megane- που αν κάποιος σκρολάρει σε προηγούμενα άρθρα ίσως και να πιστέψει πως υπάρχει μια είδους εύνοια

Το ξεκαθαρίζω, λοιπόν. Πως για όσα χρόνια το 4Drivers είναι εν ζωή, ποτέ δεν έχει υπάρξει ούτε ένα ευρώ τσακιστό από την ελληνική εισαγωγική.

Παρά τις όποιες προτάσεις έχουμε κάνει, παρά την εμπλοκή της ιστοσελίδας με RS μοντέλα, τα τόσα και τόσα άρθρα. Ούτε €1. Τελεία. Επομένως, γράφω την άποψή μου. Και μόνο

Και αυτή σε λίγες γραμμές είναι η εξής: οι Γάλλοι, εδώ και χρόνια, έχουν βγάλει μερικά από τα καλύτερα, πιο πειστικά στο στρίψιμο και πιο οδηγοκεντρικά hot hatch στη νεότερη ιστορία.

Ναι, τα Megane RS (ή με όποια παραλλαγή κωδικού τους στις κορυφαίες εκδόσεις) δεν ήταν τα τέλεια αυτοκίνητα.

Δεν υπάρχει τέλειο αυτοκίνητο. Γνωστό. Τόσο τα Williams όσο και τα Clio RS ή τα σκληροπυρηνικά Megane υστερούν σε στοιχεία που, για πολλούς τουλάχιστον, είναι καθοριστικά

Η BMW δεν θα σταματήσει να παράγει κινητήρες εσωτερικής καύσης

Τα ντεφό, λοιπόν

Κατ΄αρχήν, τα Clio/Megane δεν είχαν ποτέ μια πραγματικά χαμηλή θέση οδήγησης. Κόλλημα των Γάλλων. Μόνο στην τρέχουσα γενιά των Megane αμβλύνθηκε.

Δεν είχαν ποτέ επίσης, ένα τιμόνι με διάφανα μηχανολογική αίσθηση. Ένα αναλυτικό ως απόκριση. Θα είχα φάει μεγάλο κράξιμο όταν είχα γράψει το «Γιατί το Renault Clio RS είχε τόσο ”χαζό” τιμόνι».

Συμμετοχικό, άτιμο Renault Clio RS. Κάπου, κάποτε στην Πάρνηθα

Όμως ήταν η αλήθεια – τουλάχιστον για όσους δεν μπερδεύουν την ακρίβεια με την αίσθηση. Ή, έστω, για όσους έχει τύχει να οδηγήσουν ένα πραγματικά καλό τιμόνι.

Ενός ταπεινού Fiesta, ενός MX-5 ή μιας Lotus. Επίσης θέμα που έχει αναλυθεί εις βάθος.

Περί αίσθησης τιμονιού. Ένα τέρμα-insiders κείμενο

Επίσης. Τα Megane δεν είχαν κάποιο υψηλής ποιότητας εσωτερικό.

Τα πλαστικά ποτέ δεν έφτασαν τα υλικά και την υφή ενός Golf GTi, για παράδειγμα.

Και, βέβαια, δεν είχαν ποτέ τον καλύτερο κινητήρα της κατηγορίας. Συνήθως, αυτόν τον είχαν οι Ιάπωνες. Τελευταία δε και οι Γερμανοί. Αλλά όχι οι Γάλλοι

Και τέλος, τα γαλλικά, δίλιτρα hot hatch υπέφεραν αρκετά στην μεταπώληση. Απευθύνονταν πάντα σ’ αυτούς τους σχετικά λίγους που μπορούσαν να παραβλέψουν όλα τα παραπάνω μειονεκτήματα.

Κάπως έτσι λίγοι μπορούσαν να με πιστέψουν όταν επέμενα πως τα Renault Sport ήταν κοσμήματα στην αφάνεια. Α! Και δεν σας είπα και για τον επιλογέα. Σας είπα; Όχι, ε; Μέτριος. Καμία σχέση με Type R.

Χειροποίητο και σπάνιο. Για το Renault Spider που είναι σε δημοπρασία

Τα υπέρ

Όμως, κατά κάποιο μαγικό τρόπο, όλα, μα όλα τα παραπάνω, πήγαιναν στο περιθώριο αφ` ης στιγμής έμπαινε στην υπόθεση το μέγιστο κεφάλαιο. Το στρίβειν.

Έχοντας αγοράσει τρία Clio RS και έχοντας οδηγήσει τα περισσότερα δυνατά Megane, μετά νηφαλιότητας γράφω ότι διέθεταν μία εξαιρετική ικανότητα με το που ερχόταν η καμπή.

Και το περίεργο; Όσο τα πίεζες τόσο καλύτερα γινόντουσαν. Τα περισσότερα αυτοκίνητα (δεν μιλάω για άλλες κατηγορίες) κάπου εκεί, στα 8/10 και πάνω της πίεσης, αρχίζουν να εκφράζουν τις αδυναμίες τους. Κάπως η ανάρτηση αρχίζει και νερώνει τις αντιδράσεις, μπορεί να χάνεις κανα δυο μέτρα στην είσοδο, τα φρένα κουράζονται, η αυτοπεποίθηση ροκανίζεται. Όχι όμως με τους γαλλικούς διαβόλους που σου φώναζαν «δώσε, δώσε κι άλλο, αν μπορείς»

Τα Renault Sport δεν είναι δυσκολοδήγητα. Θεωρώ πως ένα Focus RS Mk1 είναι πιο τεχνικό αυτοκίνητο.

Αλλά και δεν είναι κλινικά εύκολα – όπως τα περισσότερα του γκρουπ της VW.

Είναι μια μίξη ανάμεσα στην αποτελεσματικότητα των δεύτερων με τη συμμετοχικότητα του πρώτου. Μπορείς να υπερστρέψεις με αδράνεια. Και, φαντάσου, συχνά είχαν μόνο ημιάκαμπτο άξονα.

Τέλος, παρότι περί ορέξεως ουδείς λόγος, εκτιμώ πως συνήθως έχουν και μερικούς απ΄τους ωραιότερους κώλους (μετά συγχωρήσεως) στην κατηγορία. Τζένιφερ Λόπεζ κατάσταση.

Focus RS vs Megane RS Cup: αναζητώντας το απόλυτο hot hatch

Το συμπέρασμα

Αν έπρεπε να διαλέξω θα ψήφιζα τη δεύτερη γενιά. Όχι απαραίτητα το γυμνό Trophy-R αλλά σίγουρα ένα Megane RS από το face lift και εντεύθεν. Και πάντα, μα πάντα σε έκδοση Cup.

Με το μηχανικό μπλοκέ που σου τραβάει τη μούρη βαθιά μέσα στο apex και τα «μάγουλα» του Recaro να σου σφίγγουν τα πλευρά. Και τρίθυρο, τώρα ειδικά που μας «τελειώνει» στην κατηγορία.

Ειδικά αυτοκίνητα, εξαιρετικά στημένα για να ανάβεις φώτα ακόμα και σε υπερ-κατασκευές όταν ο δρόμος στενέψει.

Ναι, ψιλοτρίζουν ενίοτε αλλά, αντίθετα με ό,τι πιστεύουν πολλοί, δε βγάζουν ζημιές και αντέχουν στην καταπόνηση.

Είναι μία μεγάλη του γένους σχολή. Έστω κι αν το Clio Μk3 ήταν ταν το τελευταίο με τις οδηγοκεντρικές αρετές που εξυμνήσθησαν παραπάνω. Ευτυχώς, υπάρχει ακόμη το Megane