Το παντιλίκι είναι το αλατοπίπερο της οδήγησης. Ή μήπως το κύριο πιάτο για το πιο αγχωτικό παντιλίκι ever; True story στην Πάρνηθα με το «διαστημόπλοιο» της εποχής, τη Mercedes SLS AMG των 571 ίππων
Πολλή δύναμη, πολλή ροπή, κίνηση πίσω και μπόλικη γόμα για να εξαϋλώνεται για πλάκα. Μακάριοι οι έχοντες να αλλάζουν τετράδες
Στα χρόνια των Β.Π. (Βασιλευομένων Περιοδικών) κυκλοφορούσε και μία ασημί SLS AMG στα «δημοσιογραφικά». Αυτή που βλέπετε
Πινακίδα «ΙΟΡ-5436».
Σωστή επιλογή, σταμπάρεσαι που σταμπάρεσαι όταν κυκλοφορείς με το «Χόλιγουντ», καλύτερα να μη σε θυμάται και το μισό λεκανοπέδιο από μια εύκολη πινακίδα.
Είχα το κλειδί. Και δυο μέρες μαζί της.
Η φωτογράφιση θα γινόταν σε δύο σημεία. Το ένα στη Βάση του Ελληνικού, εκεί όπου για να υπηρετήσεις τη θητεία σου πρέπει να ‘χεις μπάρμπα στην Κορώνη.
Το δεύτερο, την επόμενη μέρα, για στριψίματα και το σχετικό αλατοπίπερο κάθε φωτογράφισης που σέβεται τον εαυτό της, στην Πάρνηθα. Ψηλά. Μετά τις ανηφοριές.
Η SLS πλύθηκε, στολίστηκε και κατεβήκαμε στα «στρατά»
Ξεκινήσαμε διακριτικά με κάτι στατικές φωτό.
Μέσα-έξω, λεπτομέρειες, τις πόρτες ”γλάρου” α λα Gullwing και όλη την ηδονοβλεψία ενός αυτοκινήτου-υπερπαραγωγή που δεν χόρταινες να βλέπεις και ν’ ακούς.
Ενδιάμεσα στις λήψεις επιχείρησα μερικά παντιλίκια για να δω πώς στέκεται το πράμα. Τι αφέλεια… Η SLS, μ΄ αυτό το φαλλοκρατικό καπό να προεξέχει μπροστά σου και κυρίως τον καλύτερο ατμοσφαιρκό κινητήρα που έβγαλαν την τελευταία εικοσαετία στη Στουτγάρδη, «γυρνούσε» με τη σκέψη
Μια πρώτη βαθιά, απότομη γκαζιά και είχες την υπερστροφή στο πιάτο. Μετά έμενες στο γκάζι και «έγραφες» κάτω.
Αμ έλα που βγήκαν έξω οι νεαροί που έκαναν θητεία στη Βάση και άρχισαν τις παραινέσεις. «Δώσ’ του, δεν τρέχει τίποτα, χαλαρά είμαστε σήμερα», είπε ένας.
Ε, άντε να μη χαλάσουμε χατήρι, πάμε άλλη μία, δώσ’ του και λίγη κάπνα απ’ τη silica κι ο Θεός βοηθός.
Ο Θεός όμως δεν φαίνεται να βοήθησε στην προστασία εξαΰλωσης των πίσω, τεράστιων Michelin. Αρχικά είδα την κάπνα απ’ τον καθρέφτη και μετά κάτι ένιωσα να χτυπάει από κάτω. Κατέβηκα σα βρεγμένη γάτα και κοίταξα. Μερικά κομμάτια απ’ τα άλλοτε περήφανα Michelin είχαν γίνει «καπνός»
«Γυρνούσε» που «γυρνούσε» η SLS αν έστελνες απότομα τη ροπή στους πίσω τροχούς, με λιωμένα, μάλιστα, λάστιχα ερχόταν και κάθετα μερικά μέτρα πριν. Το πιο αγχωτικό παντιλίκι ever ήταν αυτό με φόβο μη σκάσουν τα λινά και μείνουμε στο πουθενά της Πάρνηθας. Αλλά αν δεν ήταν τέτοιο, δεν θα υπήρχε και κανένας λόγος να γραφτεί αυτό που διαβάζεις
Η συνταγή της SLS ήταν εξαιρετικά και «ντιενεϊκά» σωστή. Μέρος της γενικότερης «στροφής» της Mercedes προς γνήσια οδηγοκεντρικά αυτοκίνητα και όχι μόνο για GT (Geriatric Tourismo)
Καλησπέρα άγχος
Το πρώτο σκέλος της φωτογράφισης ευτυχώς είχε τελειώσει αλλά έλα που είχαμε και το αυριανό.
Γύρισα σπίτι αργά. Το απόγευμα κατεβαίνω κάτω να δω τι γίνεται. Το πίσω αριστερό ήταν σχεδόν τάβλα.
Κατεβαίνω την κατηφόρα του σπιτιού προς το βενζινάδικο με την ελπίδα να το τουμπανιάσω στον αέρα. Το τουμπάνιασα. Σαν τα μάγουλα του Ντίζι Γκιλέσπι όταν «τρόμπαρε» την τρομπέτα ένα πράμα.
Κοιμήθηκα με την ελπίδα ο καλός αέρας να παραμείνει μέσα στα λάστιχα. Ξύπνησα και με την τσίμπλα στο μάτι κατέβηκα όπως-όπως το πρωί για να τσεκάρω. Το χοντρό ανθρωπάκι της Michelin με είχε λυπηθεί και «κρατούσε» ακόμα. Ξαναπήγα βενζινάδικο και της έβαλα κάμποσα ακόμα bar. Toύμπανο
Όμως τα λινά είχαν φανεί σε κάποια σημεία και το ερώτημα παρέμενε κρίσιμο: Καλέ μου Άγιε Χριστόφορε, πώς θα φτάσω Πάρνηθα;
Αλλά άντε και έφτασα. Τι παντιλίκι να κάνουμε για τη φωτογράφιση; Αφού είναι έτοιμα να σκάσουν σαν μπαλόνι. Κι αν μείνει; Σάμπως έχει ρεζέρβα το SLS για να τα αλλάζουν οι Μονεγάσκοι αν μείνουν καταμεσής;
Game over
Για να μη πολυλογώ, έφτασα σαν κότα. Πρέπει να μ’ έβρισε πολύς κόσμος εκείνη την ημέρα.
Με τα πολλά βγήκαν και μερικές φωτό. Αυτές που βλέπετε.
Φαντάζεσαι, δηλαδή, να ‘χεις την SLS για εξώφυλλο και να μην έχεις μια αξιοπρεπή «γυρισμένη» λήψη; Ξεφτίλα στο περίπτερο.
Ναι, αυτή ήταν η πιο αγχωτική φωτογράφιση ever.
Υστερόγραφο: Αν δεν έχεις κάνει στρέτσινγ το πρωί, οι πόρτες α λα Gullwing είναι μια καλή αφορμή. Χρειάζεται να τεντωθείς για να τη φτάσεις στο ανώτατο σημείο της. Όμως μπρος στα κάλλη τι ‘ναι ο πόνος
Photo: Γ. Κούτος
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
Διαβάστε μας (και) στο Protagon
Διαβάστε μας (και) στο Autotypos
Ίσως να σ’ αρέσει
