Πώς έγινα ρόμπα κανονική με τη Mercedes SLS

Post date:

Author:

Category:

Mercedes sis δοκιμη

 

Το παντιλίκι είναι το αλατοπίπερο της οδήγησης. Ή μήπως το κύριο πιάτο για το πιο αγχωτικό παντιλίκι ever; True story στην Πάρνηθα

Στα χρόνια των Β.Π. (Βασιλευομένων Περιοδικών) κυκλοφορούσε και μια ασημί SLS AMG στα ”δημοσιογραφικά”. Αυτή που βλέπετε.

Πινακίδα ”ΙΟΡ-5436”. Σωστή επιλογή, σταμπάρεσαι που σταμπάρεσαι όταν κυκλοφορείς με το ”Χόλιγουντ”, καλύτερα να μη σε θυμάται και το μισό λεκανοπέδιο από μια ”εύκολη” πινακίδα. 

Τεσπά, είχα το κλειδί. Και δυο μέρες μαζί της. Η φωτογράφιση θα γινόταν σε δύο σημεία. Το ένα στη βάση του Ελληνικού, εκεί που για να υπηρετήσεις τη θητεία σου πρέπει να ‘χεις μπάρμπα στην Κορώνη.

Το δεύτερο, την επόμενη μέρα, για στριψίματα και το σχετικό αλατοπίπερο κάθε φωτογράφισης που σέβεται τον εαυτό της, στην Πάρνηθα. Ψηλά. Μετά τις ανηφοριές. Καταπληκτική διαδρομή. Να πάτε οπωσδήποτε. Συστήνεται.

Η SLS πλύθηκε, στολίστηκε και κατεβήκαμε στα ”στρατά”. Ξεκινήσαμε διακριτικά με κάτι στατικές φωτό. Μέσα-έξω, λεπτομέρειες, τις πόρτες ”γλάρου” α λα Gullwing και όλη την ηδονοβλεψία ενός αυτοκινήτου-υπερπαραγωγή που δεν χόρταινες να βλέπεις και ν’ ακούς.

Ενδιάμεσα στις λήψεις επιχείρησα μερικά παντιλίκια για να δω πώς στέκεται το πράμα. Τι αφέλεια. Η SLS, μ΄ αυτό το φαλλοκρατικό καπό να προεξέχει μπροστά σου και κυρίως τον καλύτερο ατμοσφαιρκό κινητήρα που έβγαλαν την τελευταία εικοσαετία στη Στουτγάρδη, ”γύρναγε” με τη σκέψη. 

Μια πρώτη βαθιά, απότομη γκαζιά και είχες την υπερστροφή στο πιάτο. Μετά έμενες στο γκάζι και ”έγραφες” κάτω.

Διακριτικά, είπαμε… Αμ έλα που βγήκαν έξω τα ”στρατά” και άρχισαν τις παραινέσεις. ”Δωσ’ του, δεν τρέχει τίποτα, χαλαρά είμαστε σήμερα”, είπε ένας. Και να σας ορκιστώ πως με πίεσαν τα ”παιδιά”, δεν θα με πιστεύατε.

Ε, άντε να μη χαλάσουμε χατήρι, πάμε άλλη μία, δώσ’ του και λίγη κάπνα απ’ τη silica κι ο Θεός βοηθός.

Ο Θεός όμως δεν φαίνεται να βοήθησε στην προστασία εξαΰλωσης των πίσω, τεράστιων Michelin. Αρχικά, είδα την κάπνα απ’ τον καθρέφτη και μετά κάτι ένιωσα να χτυπάει από κάτω. Κατέβηκα σα βρεγμένη γάτα και κοίταξα. Μερικά κομμάτια απ’ τα άλλοτε περήφανα Michelin είχαν γίνει ”καπνός” βρίσκοντας στο θόλο.

Mercedes SLS δοκιμη ελλαδα

”Γύρναγε” που ”γύρναγε” η SLS με τη σκέψη αν έστελνες απότομα τη ροπή στους ”πίσω”, με λιωμένα λάστιχα ερχόταν και κάθετα μερικά μέτρα πριν. Το πιο αγχωτικό παντιλίκι ever ήταν αυτό με φόβο μη σκάσουν τα λινά και μείνουμε στο πουθενά της Πάρνηθας.  Αλλά αν δεν ήταν τέτοιο, δεν θα υπήρχε και κανένας λόγος να γραφτεί

Mercedes sis sideways

Η συνταγή της SLS ήταν εξαιρετικά και ”ντιενεϊκά” σωστή. Μέρος της γενικότερης στροφής της Mercedes προς γνήσια οδηγοκεντρικά αυτοκίνητα και όχι μόνο για GT (Geriatric Tourismo)

Αν δεν έχεις κάνει στρέτσινγ το πρωί οι πόρτες α λα Gullwing είναι μια καλή αφορμή. Χρειάζεται να τεντωθείς για να τη φτάσεις στο ανώτατο σημείο της αλλά μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος

Το πρώτο σκέλος της φωτογράφισης ευτυχώς είχε τελειώσει αλλά έλα που είχαμε και το αυριανό. Γύρισα σπίτι αργά. Το απόγευμα κατεβαίνω κάτω να δω τι γίνεται. Το πίσω αριστερό ήταν σχεδόν τάβλα.

Κατεβαίνω την κατηφόρα του σπιτιού προς το βενζινάδικο με την ελπίδα να το τουμπανιάσω στον αέρα. Το τουμπάνιασα. Σαν τα μάγουλα του Dizzy Gillespie ένα πράμα. Κοιμήθηκα με την ελπίδα ο καλός αέρας να παραμείνει μέσα στα λάστιχα. Ξύπνησα και με τη τσίμπλα στο μάτι κατέβηκα όπως-όπως το πρωί για να τσεκάρω. Ο χοντρός της Michelin μ’ είχε λυπηθεί και ”κρατούσε” ακόμα.

[Διάβασέ το: Αυτοκίνητα που αγαπήσαμε: Mercedes 190E 2.3 vs BMW M3 E30]

Ξαναπήγα βενζινάδικο και της έβαλα κάμποσα ακόμα bar. Toύμπανο.

Όμως τα λινά είχαν φανεί σε κάποια σημεία και το ερώτημα παρέμενε κρίσιμο: καλέ μου άγιε Χριστόφορε, πώς θα φτάσω Πάρνηθα;

Αλλά άντε και έφτασα. Τι παντιλίκι να κάνω για τη φωτογράφιση; Αφού είναι έτοιμα να σκάσουν σαν μπαλόνι. Κι αν μείνει; Σάμπως έχει ρεζέρβα το SLS για να αλλάζουν οι Μονεγάσκοι αν μείνουν καταμεσής;

Για να μη πολυλογώ, έφτασα σαν κότα. Πρέπει να μ’ έβρισε πολύς κόσμος εκείνη την ημέρα.

Με τα πολλά βγήκαν και μερικές φωτό. Αυτές που βλέπετε. Φαντάζεσαι, δηλαδή, να ‘χεις την SLS για εξώφυλλο και να μην έχεις μια αξιοπρεπή ”γυρισμένη” λήψη; Ξεφτίλα στο περίπτερο.

Ναι, αυτή ήταν η πιο αγχωτική φωτογράφιση που είχα. Ever.

Επέστρεψα πίσω τη Μercedes με τα πίσω άστιχα ένα τσικ πριν πάνε για πέταμα. Μετά, είχαν να μου μιλήσουν για καιρό. Τυχαίο;

Photo: Γ. Κούτος /  4Drivers

Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.

Διαβάστε μας (και) στο Protagon

Ίσως να σ’ αρέσει