«Καταραμένο» πετρέλαιο. Nύχτα, εθνική και ένα Audi A3 1.6 TDI

Είναι πολλά τα χιλιόμετρα. Και το σκοτάδι στην εθνική πηχτό. Γίνονται ευκολότερα με ένα Audi A3 1.6 TDI που ήξερε να κάνει τη δουλειά σωστά και όπως πρέπει. True story

Το A3 «παίζει» να είναι και το case study του ιδανικού every day, οικονομικού premium

Ο ελληνάρας οδηγός, όσο μάγκας κι αν το παίζει υπό το φως του θεού ήλιου, τόσο «μαζεύεται» όταν πέσει το σκοτάδι

Τυχαίνει, για άσχετους λόγους, να γράφω χιλιόμετρα αυτόν τον καιρό στο ανέβα-κατέβα του εθνικού μας δικτύου.

Γιατί είναι ωραία τη νύχτα

Έχει πολλά πλεονεκτήματα να ταξιδεύεις νύχτα.

Η κίνηση είναι ελάχιστη. Διέσχισα τη μισή χώρα και απολάμβανα μια «Κερουακική» ερημιά.

Οι νταλίκες με τα λαμπιόνια τους φαίνονται από χιλιόμετρα. Γενικά, σε σέβονται. Ειδικά αν τους έχεις βγάλει φλας ενώ είσαι ήδη στην αριστερή. Αν δε έχεις μάθεις να κοιτάζεις μακριά, έχεις μεγάλα περιθώρια ασφάλειας.

Επίσης, οι τροχαίοι κοιμούνται. Και ο Ελληνάρας με κάνα δυο σινιάλα με τα μεγάλα φώτα μαζεύεται με τη μία στη δεξιά.

Βλέπεις, τη νύχτα ο ρατσισμός δεν ισχύει. Δεν ξέρει αν αυτό που έρχεται πίσω του «με πολλά» είναι Πορσικό ή Φιατάκι

Με το κλειδί στο χέρι; Σόρι, τώρα θα περιμένεις πολύ

Οδηγώντας το Α3 1.6 TDI με μόλις 110 ίππους κάτω από το καπό

Που αν πηγαίνεις με τη ροπή του, δεν καις τίποτα και πηγαίνεις σφαίρα.

Για την ακρίβεια, γέμισα νύχτα με €40 πριν τη Λάρισα και πήγα τέζα. Αγγίζοντας τα 200 km/h έχεις 3.200 σ.α.λ. ‘Εκαψα μέση 8.2 lt/100 km.

Αλλά, κυρίως, αισθάνθηκα απίστευτα ασφαλής και με προβλέψιμες τροχιές μέσα σε μια μασίφ καμπίνα.

Το Audi A3 Α3 1.6 TDI δεν κάνει τσικ και αποπνέει μέγιστη ποιότητα. Δεν το γράφω συχνά το παραπάνω αλλά εδώ το δικαιούται.

Την ίδια στιγμή, στο καθημερινό Α3, με το common rail να λειτουργεί με τέσσερα μπεκ ψεκασμού απολαμβάνεις μια εξαιρετική σχέση μεταξύ ισχύος, υψηλής άνεσης και επιπέδων θορύβου.

Με ροπή 25.4 kgm μόλις στις 1.500 σ.α.λ. και 99 g CO2/km, το σύνολο είναι αβανταδόρικα ελκυστικό. Όταν το οδήγησα, κόστιζε κάποια €26.400.

Δακτύλιος και ηλεκτρικά αυτοκίνητα: Μονά – ζυγά δικά τους

Κάθησα χαμηλά, χωστά

Εντάξει, μου έλειπαν τα bi-xenon που θα έκαναν τη ζωή ακόμα πιο εύκολη.

Και μετά, κατάπια ακόρεστα τα χιλιόμετρα. «Είδα» τον εαυτό μου σε κάτοψη. Σόλο, ένα κόκκινο στίγμα στον ορίζοντα, αφήνοντας πίσω σκέψεις και τέσσερις τοίχους

Δε σε «παίρνει» όταν στρίβεις στο σκοτάδι με 200 να σκέφτεσαι άλλα.

Η Ελλάδα είναι ωραία τη νύχτα. Θα το ξανακάνω.