Πώς μετέφερα μια πεντάμορφη Ferrari και μερικά τέρατα

Post date:

Author:

Category:

ferrari-modena-mercedes-actros_4drivers 

Τι σχέση έχουν μια Ferrari 360 Modena, δύο αγωνιστικά Ford Escort RS, ένα Mazda Miata και ένα Mercedes Actros 1844; Τα είχα όλα πάνω στην ίδια νταλίκα. True story

Αυτά λοιπόν δημιούργησαν ένα από τα πιο περίεργα φορτία που είχα “κουβαλήσει” δουλεύοντας σαν χειριστής αυτοκινητάμαξας – το Actros.

“Τι χειριστής, ρε φίλε; Νταλικέρης ήσουν”, θα μου πείτε και πολύ σωστά. Εντάξει, νταλικέρης.

“Θα πας στη Γλυφάδα, θα φορτώσεις ένα αυτοκίνητο και θα το φέρεις πίσω στην εταιρεία”, ήταν τα λόγια του υπεύθυνου κίνησης. Φτάνοντας εκεί δεν περίμενα ποτέ ότι θα φόρτωνα μια Ferrari…

Η Ιταλίδα ήταν σιέλ, στο χρώμα που ήθελε το εργοστάσιο για να προωθήσει μια διαφορετική αισθητική από τις συνηθισμένες κόκκινη και κίτρινη.

Ο ήχος από τις ξερογκαζιές έκανε αντίλαλο στα γύρω σπίτια και έφτανε στα αυτιά μου πιο δυνατός. Σκέτη… απόλαυση (κάτι άλλο ήθελα να γράψω αλλά θα το κόψει η λογοκρισία). Την ανέβασα πάνω στο “τέρας” και καμάρωνα όταν την έδενα. Σαν να ‘ταν δική μου.

Ξαναχτυπάει το τηλέφωνο: “Θα πας να πάρεις και δυο αγωνιστικά και θα τα πας στην πίστα, στα Μέγαρα, για μια επίδειξη. Πρόσεξε πού θα τα βάλεις γιατί είναι χαμηλωμένα όσο δεν πάει κι οι αναρτήσεις είναι τραπέζι!”

Έχω λοιπόν κλείσει τη μια λωρίδα στην Αμφιθέας και γίνεται πανικός. Από τη μια γιατί έχει στενέψει ο δρόμος εξαιτίας μου, και από την άλλη γιατί χαζεύουν την “πεντάμορφη”. Εντάξει, όλοι λίγο πολύ έχουμε δει μια Ferrari, αλλά πόσοι από εμάς την έχουν δει από κάτω; 

Έχω σηκώσει το πάνω επίπεδο, για να περάσουν τα αγωνιστικά από κάτω, και η θέα στο diffuser, στους συνδέσμους των αναρτήσεων, αλλά και σε μέρος του κινητήρα και του κιβωτίου της Ιταλίδας είναι άπλετη. Εξ ου και το μποτιλιάρισμα…

“Κάντε λίγο γρήγορα παιδιά μην πλακώσει καμιά Τροχαία”. Πράγματι, τα κίτρινα αγωνιστικά Escort ήρθαν αμέσως. Πρόβλημα: δεν μπορούν να μπουν εκεί που ήθελα. Είναι πολύ χαμηλωμένα. Λύση: πρέπει να μετακινήσω τη Modena σε άλλο σημείο. Τρόπος: έλα μου ντε;

Το να ανεβοκατεβάζεις ένα τέτοιο αυτοκίνητο δεν είναι και το πιο εύκολο. Άσε που μπορεί να γίνει ζημιά και να τρέχουμε μετά και να μη φτάνουμε.

Αν βάλεις και τον συρφετό από τα μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα τριγύρω από την νταλίκα… έδεσε το γλυκό. Τέλος πάντων, τη μετακίνησα πάνω στην νταλίκα χωρίς να την κατεβάσω, μ’ έναν ζογκλερικό τρόπο που δεν τον έκανα ποτέ ξανά.  

Φορτώνω τα αγωνιστικά μαζί μ’ ένα Miata και φεύγουμε για Μέγαρα. Στον δρόμο ο κακός χαμός. Να κορνάρουν, να βγάζουν φωτογραφίες, να μας πηγαίνουν συνοδεία… “Κάντε ρε πιο ‘κει μη γίνει καμιά στραβή!” Μπα… Σαν να ζητάς από παιδάκι να μη φάει το γλυκό που ‘χει στο χέρι του. Αισίως φτάσαμε στην πίστα.

Με δυσκολία μπήκαμε μέσα στο στενό που οδηγεί στο χώρο των πιτς. Ήταν κι άλλοι αγωνιζόμενοι εκεί με τα δικά τους “εργαλεία”. Κάποιοι γύρναγαν ήδη στην πίστα. Τελείωσα το ξεφόρτωμα κι έχει μείνει μόνη της η Ferrari πάνω στη νταλίκα.

Έχουν μαζευτεί όλοι και την χαζεύουν. Και σκέφτομαι: μόνο αυτή η μάρκα μπορεί να το κάνει αυτό. Όλοι οι βενζινοκέφαλοι τη σέβονται. Όσοι όμως είναι και ερωτευμένοι μαζί της βασανίζουν την ψυχή και την καρδιά τους στη θέα της.

Η λαχτάρα και ο πόθος για ένα τέτοιο αυτοκίνητο έχουν το ίδιο μέγεθος που είχαν κι όταν ήμασταν στην εφηβεία. Τότε που  μας χτύπησε το βέλος του έρωτα και μας γέμισε την ψυχή με το κόκκινο, το κατακόκκινο χρώμα που έχουν τα δημιουργήματα που βγαίνουν από το Maranello

Από τους απλούς ανθρώπους μέχρι τους αγωνιζόμενους σε οποιαδήποτε μορφή μηχανοκίνητου αθλητισμού, η θέα μιας Ferrari πάντα ξυπνάει συναισθήματα γνώριμα από την εφηβεία μας.

Όλοι, κάπου μέσα μας, ακόμα και τώρα που μεγαλώσαμε, κρύβουμε σ’ ένα μέρος του μυαλού μας μια πεντάμορφη, κατακόκκινη Ferrari. Αυτή γιατί έπρεπε να είναι σιέλ, μου λέτε;

Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.

Διαβάστε μας (και) στο Protagon

Ίσως να σ’ αρέσει