Ο πιο petrolhead παπαγάλος δεν είναι πια μαζί μας

Ήταν ο παπαγάλος του. Αλλά όχι οποιοσδήποτε παπαγάλος. Ήταν ο Σωτήρης. Ο πιο petrolhead παπαγάλος που κυκλοφορούσε. Ο Β. Μαραγκός διηγείται την ιστορία για το πτηνό που ήταν κάτι παραπάνω από pet. In memoriam

Ο Σωτήρης εν ώρα μελέτης. Παρακολουθούσε τα πάντα για τα τεκταινόμενα στην αυτοκίνηση. Μέχρι προσφάτως

Ήταν 2015, ημέρα της εορτής της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Ήταν αυτή που έμελλε να καθορίσει την καθημερινότητά μας με διαφορετικό τρόπο

Ήταν η αφορμή για να βαφτίσουμε «Σωτήρη» το νέο μας Παπαγάλο (σκόπιμα με «Π» κεφαλαίο).

Ο Σωτήρης είχε φτάσει στα χέρια μας ύστερα από ένα μακρύ ταξίδι την ίδια μέρα.

Ο Σωτήρης πριν κάνα δίμηνο την είχε «κοπανήσει» από την ασφάλεια του αυγού του και αφού είχε εμφανίσει τα όμορφα «πρασινοκιτρινομπλεμπορντό» φτερά του, άραξε σπίτι για να ομορφαίνει τις μέρες μας

Σωτήρης, ο τεράστιος μικρός

O Σωτήρης ήταν μια κονούρα μετάλλαξης Green-cheeked, όπως τη λένε οι ειδικοί.

Έχοντας αρκετά χρόνια εμπειρίας με τέτοια πλάσματα, είχαν όλα τους τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά: ήταν περίεργα, χαδιάρικα και λιχούδικα. Με όποια σειρά θες.

Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο μ’ όλα αυτά που ζήσαμε.

Πλυντήριο, μαγείρεμα, σκούπα, βάψιμο τα κάγκελα, άπλωμα, μπάνιο, διάβασμα, φαγητό, ψήσιμο στο μπλακόνι, τηλεόραση για τα Grand Prix. Κάπου ήταν ο Σωτήρης, αν όχι πάνω μας, και παρατηρούσε. Όμως ο Σωτήρης είχε μια μεγάλη διαφορά με όλους τους προηγούμενους παπαγάλους που είχαμε

Έζησε ελεύθερος!

Μετά τις πρώτες μέρες που αρχίσαμε να τον βγάζαμε απ’ το κλουβί, επέλεξε ένα χώρο στα ντουλάπια της κουζίνας.

Πήγαινε εκεί μόνος του και χωνόταν για ύπνο όταν ήθελε.

Ξυπνούσε μαζί μας με μεγάλη χαρά όποτε μας έβλεπε. Ξανά με ενδιάμεσους ύπνους και πάλι μαζί μας.

Πραγματικά, πολύ συχνά τον κοιτούσα και έλεγα ότι αυτή η συμπεριφορά είναι σκύλου, όχι πτηνού. Δεν είναι δυνατόν ένας παπαγάλος να συμπεριφέρεται έτσι. Επίσης του άρεσε να νιώθει την επαφή με το δέρμα μας. Για παράδειγμα, χωνόταν στις μπούκλες της κόρης μου

Ο Σωτήρης ήταν η σωτηρία μου

Όταν βρισκόμουν χαμένος στο χάος των αγγελιών ψάχνοντας για hot hatch.

Μάλιστα, έφτανα στο σημείο να τις τυπώνω και να τις αξιολογούμε παρέα.

Όποια φύλλα των εκτυπωμένων αγγελιών έτρωγε περισσότερο ο Σωτήρης, το εκλάμβανα ως σημάδι. Α, ναι. Είχε μανία να μασουλάει τις άκρες των χαρτιών. Φαίνεται και στην κεντρική φωτό όπου έχει ροκανίσει λίγο από το εξώφυλλο του βρετανικού evo

Ο πιο petrolhead παπαγάλος δεν ειναι πια μαζί μας

Όταν θα πήγαινα για ύπνο και θα έπαιρνα το βρετανικό evo να διαβάσω, πάλι ο Σωτήρης ήταν εκεί. Επίσης, στο τάμπλετ χαζεύοντας αγγελίες. Εκεί.

Γενικά ο Σωτήρης ήταν παντού.

Μέχρι και στους τσακωμούς μας, φώναζε κι αυτός.

Το τέλος της πτήσης

Παρόλο που ήμασταν πολύ προσεκτικοί για τυχόν ατυχήματα, μια μέρα, ύστερα από εννιά χρόνια, μας «την έκανε».

Δεν έχει σημασία το πώς.

Σημασία έχει ότι ήταν ακριβώς σα να ‘χαμε χάσει έναν άνθρωπό μας. Ζοριστήκαμε.

Όλοι οι φίλοι και γνωστοί ήξεραν τον Σωτήρη. Οι περισσότεροι είχαν και μια φωτό μαζί του.

Για αυτό, λοιπόν, αποδίδω σεβασμό και τιμή στον πιο petrolhead παπαγάλο που γνώρισα ποτέ. Η μάλλον, στο petrolbird. Σωτήρη μας, σ’ ευχαριστούμε για το υπέροχο ταξίδι!