Οδηγώντας στην Αγγλία. Οι εντυπώσεις στην πραγματική ζωή

Το κύμα της κρίσης τον ξέβρασε στο εξωτερικό. Αυτή είναι η εμπειρία ενός αναγνώστη που έχει γράψει μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα οδηγώντας στην Αγγλία. Με δικά του λόγια

Μύθοι και αλήθειες για το πώς είναι να οδηγείς στο Νησί

Το κύμα της κρίσης με έφερε στην Αγγλία. Το πώς, πού, γιατί δεν είναι της παρούσης. Τα παρακάτω τα γράφω με αφορμή κυρίως κάποιους φίλους στην Ελλάδα και τα στερεότυπα που κουβαλούν για την οδηγική ζωή στην Αγγλία

Στην Ελλάδα οδηγούσα για έξι χρόνια. Πλέον, μετά από δύο χρόνια και 35.000 χλμ εμπειρίας με το τιμόνι στη «λάθος» πλευρά, νομίζω ότι μου επιτρέπονται μερικές συγκρίσεις.

Στην αρχή είχα ξενερώσει

Νόμιζα πως οδηγώντας στην Αγγλία, με το τιμόνι στην άλλη μεριά, «δεν λέει». Τελικά όμως είναι εξίσου απολαυστικό. Η μαγεία μιας στρωτής και σβέλτης διαδρομής παραμένει η ίδια.

Στην Αγγλία βλέπεις τα πάντα. Αυτοκινητικά μιλώντας. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε ιδιαίτερα εξωτικά, «ντόπια» τετράτροχα (όπως Aston Martin, TVR κλπ) αλλά και σε πιο ειδικές εκδόσεις «ταπεινών» μοντέλων.

Για παράδειγμα, κάποιος στη γειτονιά μου οδηγεί Subaru Forester STi. Εκεί που εργάζομαι κάποιος άλλος έρχεται με Honda Accord TypeR. Εκδόσεις που δεν είχα δει ποτέ στην Ελλάδα

Στους δρόμους της Γηραιάς Αλβιόνας δεν βαριέσαι ποτέ να χαζεύεις αυτοκίνητα που σπάνια συναντάς σε ελληνικούς. Μερικά στιγμιότυπα

Είναι οι δρόμοι στην Αγγλία καλύτεροι;

«Οι δρόμοι στην Αγγλία είναι πολύ καλύτεροι», λέει ο μύθος. Ή τουλάχιστον, ως ένα βαθμό μύθος.

Ναι, όσον αφορά τη σήμανση είναι όντως καλύτεροι. Αν μιλήσω, όμως, για το οδόστρωμα, τα δεδομένα αλλάζουν. Κάθε μέρα κάνω περίπου 17 χιλιόμετρα για να πάω στη δουλειά και τις λακούβες που συναντώ θα τις ζήλευαν η Μεσογείων, η Λεωφόρος Λαυρίου και οι υπόλοιπες σεσημασμένες.

Και να σημειωθεί ότι ο νομός στον οποίο μένω θεωρείται «καλοβολεμένος» από άποψη κρατικών επιχορηγήσεων.

Επίσης, οδηγώντας στην Αγγλία, στις περισσότερες περιπτώσεις η άσφαλτος είναι τραχιά. Σπάνια βρίσκεις αυτή την απολαυστική λεία σαν της Αττικής οδού

Ναι. Οι Άγγλοι είναι καλύτεροι οδηγοί. Τελεία και παύλα

Κι αυτό γιατί καταλαβαίνουν τι κάνουν. Μέσα στα δύο αυτά χρόνια έχω κινδυνεύσει μόνο μια φορά.

Ήταν όταν μία BMW X5 που πήγαινε «με πολλά», έχασε το φρενάρισμα και για να μην πέσει στον μπροστινό και μπήκε στη λωρίδα μου. Ε, στην Ελλάδα ένιωθα πως κινδύνευα ανά πάσα στιγμή.

Είναι, όμως, και η γενικότερη κουλτούρα που προάγει την ασφάλεια. Τις προάλλες, πήγα σε πάρτι συναδέλφου και ήπια τρεις μπύρες. Κάποιες δύο ώρες αργότερα, όταν αποφάσισα να φύγω, μου πήραν τα κλειδιά του αυτοκινήτου και με ανάγκασαν να κοιμηθώ εκεί

«Σιγά το πολύ ποτό», τους απάντησα ως γνήσιος ελληνάρας. Κι όμως. Πόσοι χάνονται κάθε χρόνο στην ελληνική άσφαλτο; Και πόσοι στη βρετανική;

Τσαμπουκαλεύονται on the road;

Οδηγώντας στην Αγγλία δεν βλέπεις να «παίζουν» χειρονομίες. Ούτε θα συναντήσεις το κλασικό «κατέβα κάτω ρε αν είσαι άντρας».

Αλλά ούτε και αστεία τυπάκια που κολλούν σε απόσταση δύο εκατοστών πίσω σου επειδή την έχουν δει πρσπέρασμα slipstream αλά Φερνάντο.

Άλλο κλασικό ελληνικό έθιμο που δεν υπάρχει στην Αγγλία είναι η κόρνα. Σε δύο χρόνια έχω ακούσει κορνάρισμα μόλις τέσσερις φορές. Αλήθεια! Και οι τρεις απ’ αυτές ήταν απ΄το δικό μου αυτοκίνητο

Οι ιδιαίτερες συνθήκες παίζουν κι αυτές το ρόλο τους. Το «πάτησα» σε ερημική διαδρομή όπου όλα τριγύρω ήταν λιβάδια. Η βροχή, όμως, είχε κατεβάσει άφθονο γαρμπίλι και ο δρόμος δεν ήταν τελείως στεγνός.

Παρότι τα ελαστικά ήταν ολοκαίνουρια, φρέναρα με την ψυχή στο στόμα. Και κάπως έτσι κατάλαβα πως μερικές φορές το οδόστρωμα που μοιάζει καθαρό δεν έχει απαραίτητα και καλή πρόσφυση.

Το μεγάλο μποτιλιάρισμα στη Γηραιά Αλβιόνα

Τέλος, ο μεγαλύτερος μύθος που έχω ακούσει είναι πως στην Αγγλία δεν έχει μποτιλιαρίσματα. «Έλα να δεις μια μέρα την Κηφισίας σε ώρα αιχμής και μετά μίλα», μου έλεγε ένας φίλος.

Κι όμως, την περασμένη εβδομάδα, σε περιφερειακό δρόμο δυο λωρίδων, το μποτιλιάρισμα ήταν τέτοιο που έσβησα φώτα, τράβηξα χειρόφρενο, έσβησα μοτέρ κι άφησα μόνο τον Μητροπάνο στο cd. Και κάπως έτσι πέρασαν 20 λεπτά της ώρας στα οποία δεν κουνήθηκε φύλλο