Παραλιακή. Το επικίνδυνο, ανώριμο παιχνίδι. Οι κόντρες, οι δρόμοι με τα σβηστά φώτα και τρεις νεκροί στη σούμα. Μέχρι το επόμενο ευχολόγιο
Οι κόντρες στους δρόμους μεταξύ Βουλιαγμένης και Βάρκιζας δεν τελειώνουν. Και, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν πτοούνται ούτε από νεκρούς
Όχι μόνον από τον πρόσφατο θάνατο του γνωστού τράπερ που, μοιραία λόγω «επωνυμίας», έγινε πρωτοσέλιδο αλλά και άλλων δύο νεαρών της διπλανής πόρτας
Ο ένας μετά τη Βάρκιζα και ο δεύτερος λίγα μόλις μέτρα πριν το σημείο που σκοτώθηκε ο ”Mad Clip”. Και οι δύο με μηχανές.
Μέσα σε δυο μήνες τρεις νεκροί σούμα. Σόρι, αλλά είναι τόσο χιλιοπαιγμένο.
Μετά τον πρόσφατο θάνατο του νεαραύ στο Riba’s, τα περιπολικά άρχισαν να πηγαίνουν για να «σπάσουν» τις συναντήσεις. Καλά έκαναν.
Μόνο που αρκετοί μαζεύονται πλέον στην ευθεία της Βάρκιζας, ανεβαίνουν «με όσα» και απλώς κάνουν επιτόπου μέχρι τα φανάρια.
Στα δε Λιμανάκια; Το πιο αστείο;
Στα «Λιμανάκια», εδώ και καιρό, ο αξιότιμος δήμαρχος της περιοχής έχει δώσει εντολή να είναι σβηστά τα φώτα στο δρόμο. Μιλάμε μαύρα σκοτάδια.
Φαντάζομαι, υποτίθεται για να αποθαρρύνει τις κόντρες. Πάμε καλά; Αυτός είναι ο τρόπος; Δηλαδή σε ένα δρόμο με στροφές, για κάποιους επίφοβο, μεγάλους σε ηλικία, κατεβάζεις τους διακόπτες της ορατότητας;
Θες να το «σπάσεις»; Βάλε τρία-τέσσσερα φανάρια με κάμερες και το παιχνίδι έχει τελειώσει. Όχι να στερείς την ορατότητα από το γενικό πληθυσμό
Μια ιδιότυπη, ανούσια, παράνομη και, εν δυνάμει, επικίνδυνη ιστορία. Και έχει ρίζες.
Αν θυμάστε, απ΄τα χρόνια της «Βούτας», εκεί, στο κατέβασμα της Βουλιαγμένης, στη γέφυρα του Praktiker αλλά και πιο κάτω, στη λεγόμενη «Μαύρη».
Ναι, πρέπει να γίνουν πίστες. Αλλά…
Δεν ‘πα να λένε ότι δε θα συνέβαιναν όλα αυτά αν υπήρχαν πίστες. Ναι, πρέπει να γίνουν.
Αλλά θα πάρει δεκαετίες για να εκτονωθεί το πρόβλημα. Κι αυτό γιατί το θέμα των παιδιών που σουζάρουν στην παραλιακή, δεν είναι η απουσία πίστας.
Πόσοι, νομίζετε, θα πήγαιναν στα όρια της Αττικής (ως γνωστόν, έχουμε και στα Μέγαρα) ή και έξω από αυτήν, πόσοι θα πλήρωναν καύσιμα, διόδια, εισιτήριο εισόδου και κάνα σετ λάστιχα για μερικούς γύρους; Και, τι; Χωρίς το φιλοθέαμον κοινό;
Η υποκουλτούρα των δρόμων δε χαμπαριάζει από τέτοια. Θέλει να γίνεται ήρωας στους δρόμους. Νόμος
Έχω την αίσθηση πως είναι τόσο πασέ η ιδέα της κόντρας σε μια πολυσύχναστη ευθεία δρόμου, μπροστά σε ένα άσχετο, σύμμικτο και χαβαλεδιάρικο κοινό, που θα περίμενε κανείς πως, μετά από μερικές δεκαετίες, αναρίθμητα ατυχήματα και αρκετούς θανάτους, όπως, για παράδειγμα, εκείνον στο Riba’s, η ιδέα για μαζώξεις που με θράσος κυκλοφορούν και αναμεταδίδονται στα κοινωνικά δίκτυα εν είδει ραντεβού στην παραλιακή, θα ‘πρεπε, αν μη τι άλλο, να σνομπάρεται ακριβώς ως τέτοια: υποκουλτούρα πολλών κυβικών.
Τζόγος να γίνεται
Την ίδια στιγμή, κάποιοι θεωρούν επιτυχία να μαζευτούν κάνα δυο χιλιάδες άτομα, να γίνει χάζι με «φτιαγμένα», καγκουρεμένα, θορυβώδη σιδερικά και να «πατήσουν» στην ευθεία – παρέα με την απαραίτητη «μαρίδα» από «παπιά».
Γενικώς να γίνει τζόγος.
Αντιθέτως, οποιοσδήποτε έχει στοιχειωδώς μια υγιή αντίληψη αυτοκινήτου και πραγματικών ικανοτήτων οδήγησης και δεν παλιμπαιδίζει ως boy racer με βαριές ανάγκες επίδειξης, βρίσκει το θέαμα αφελές, εξόχως επικίνδυνο και οδηγικά τελείως ανούσιο
Θες να απολαύσεις την οδήγηση; Τράβα σε μια πίστα. ‘Η σε τέρμα ερημιές. Θες να χαβαλεδιάσεις; Κάν’ το χωρίς να εκθέτεις τους άλλους, χωρίς να προκαλείς.
Ακόμα καλύτερα;
Πιες μπύρες (αλλά μην οδηγείς), κάνε φάρσα στον κολλητό σου.
Θες αδρεναλίνη; Κάνε μπάντζι τζάμπινγκ. Θες να δείξεις ότι είσαι μεγάλος driver; Σόρι, δεν χρειάζεται να «δείξεις» τίποτα. Αναμετρήσου με τον εαυτό σου.
Ουδείς αναμάρτητος αλλά ευτυχώς η Βούτα, η «Μαύρη», τα Λιμανάκια, το Riba’s, ο «Λαϊνόπουλος», η Κερατέα δεν είναι πια αυτό που κάποτε ήταν. Για να είμαστε δίκαιοι,έχουν κόσμο αλλά όχι τόσο όπως κάποτε.
Στη Βάρκιζα, πάντως, το πάρτι συνεχίζεται. Όπως και συνεχίζει να είναι κρίμα, λάθος και αμέλεια που ακόμα και σήμερα ο έλεγχος είναι ανεπαρκής. Μέχρι τον επόμενο νεκρό, το επόμενο πρωτοσέλιδο, το επόμενο βαρετό ευχολόγιο
Photo: Google
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
