Οι μνήμες από το αγνό και ανόθευτο MX-5 NB μου. True story

Το Mazda MX-5 NB ήταν μέρος των νεανικών του χρόνων. Φήμες λένε πως εξαιτίας κάποιας σχετικής παραμόρφωσης ζυγωματικών της συνοδηγού, η φωτό βρέθηκε στο υπόγειο. Ένας αναγνώστης και τακτικός contributor του 4D από την άλλη όχθη του Ατλαντικού έχει την πραγματική ιστορία πίσω από την εικόνα

Στρίβοντας σε ένα track day των ΗΠΑ με το NB. Τιμημένο και έντιμο MX-5 σε φυσικό στοιχείο

Προχθές έκανα εκκαθάριση στο υπόγειο. Παλιές κούτες, σκονισμένα χαρτιά, καλώδια χωρίς λόγο ύπαρξης. Σαβούρα ως απόδειξη ότι μεγαλώνεις, κουβαλώντας μαζί σου κομμάτια μιας ζωής συνώνημα της φθοράς

Και ξαφνικά, μέσα στο χαμό, ένα μικρό διαμαντάκι: μια ξεχασμένη φωτογραφία μέσα στην κορνίζα της,

Κάποιο στιγμιότυπο από συμμετοχή σε autocross, προ 15ετίας και βάλε.

Το Μx-5 μου σε φάση που η Bilstein έχει τερματίσει στα bump stop. Μαζί με «κίλερ βλέμμα προς κώνους επόμενης εισόδου για επιθυμητό πλασάρισμα και τροχιά.

Κρίνοντας και από τη διόλου κολακευτική παραμόρφωση των ζυγωματικών της συνοδηγού μου στα φουλ πλευρικά, το έτερον ήμισυ μάλλον είναι η αυτουργός της αποπομπής του εν λόγω εικονιζόμενου ανδραγαθήματος στη μούχλα του υπογείου

Ελληνική αντροπαρέα και τρία MX-5 σε Ρινγκ και Stelvio Pass

Ελληνική αντροπαρέα και τρία MX-5 σε Stelvio Pass

Τιμημένο MX-5

Μοντέλο.’99, ΝΒ, δοξασμένο 1.800άρι με το «μαμά» Torsen.

Σκάρτα χίλια κιλά, δυό πινελιές της Nardi και τα συνναφή. Μη γίνομαι κουραστικός. Τα ξέρουν οι πιστοί.

Μακριά απ’ τα σημερινά νούμερα-τέρατα. Αλλά και ποιος νοιάζεται; Ό,τι έπρεπε να μάθεις για το πώς στρίβει ένα αυτοκίνητο ήταν εκεί. Ξεκάθαρο, αγνό, τίμιο.

«Ξηλώσαμε» ασφαλτοτάπητες σε trackdays και autocross. Γράψαμε με σίλικα έρημους επαρχιακούς δρόμους. Εκεί όπου το τιμόνι μιλούσε.

Γλώσσα αναλογική και συμμετοχική που σήμερα τείνει να ξεχαστεί. Απλές ρυθμίσεις.

Μετρημένα και χρηστικά μπουτόν. Χωρίς γκουβερνάντες, φιοριτούρες και δαιδαλώδη υπομενού. Ατόφια μηχανική απόλαυση. Εσύ και το μηχάνημα, ρε γαμώτο

Η δύναμη; Όση χρειαζόταν. Το πλαίσιο; Έργο τέχνης. Το μπλοκέ; Σιωπηλός σύμμαχος. Με το NB δεν ήταν ποτέ θέμα επιδόσεων. Είναι θέμα σύνδεσης. Φροντιστήριο σε ό,τι σημαίνει πραγματικός έλεγχος και εξερεύνηση των ορίων. Πού τελειώνεις εσύ και πού ξεκινάει αυτό

Αν το φιλοσοφήσεις λιγάκι, ισχύει και στο αντίστροφό του. Σαν την «Καλή και την Ανάποδη», του Αλμπέρ Καμύ.

Ψαγμένο βιβλίο για όσους ενδιαφέρεστε για «διαχείρηση υπερστροφής» και πέρα απ’ τα μηχανολογικά.

Μετά ήρθαν τα χρόνια, υποχρεώσεις, άλλες προτεραιότητες. Το αποχωρίστηκα. Αλλά όπως όλα τα αληθινά πράγματα, έμεινε μέσα μου, ανόθευτο και ειλικρινές.

Η φωτογραφία εκεί να τα θυμίζει: Μνημείο της νιότης.

Μην το κάνουμε όμως ταινία του Πάολο Σορεντίνο. Το κλείνω εδώ και σας χαιρετώ θερμά. Jinba Ittai.

Photo: Αρχείο Ιωάννη Ιωάννου