Είναι αναπάντεχα ωραίο να βλέπεις ένα γνήσιο Peugeot 205 Rallye να κυκλοφορεί στην πόλη. Ακόμα πιο ωραίο είναι να καταφέρνεις να κάνεις το κόντακτ, να το φωτογραφίζεις και να γνωρίζεις από κοντά την ιδιοκτήτριά του
Ναι, το Rallye που βλέπεις είναι της Κατερίνας
Το μάτι του scouter όταν κυκλοφορεί στο δρόμο είναι πάντα άγρυπνο και κοφτερό. Αναγνωρίζει τη μάρκα, το μοντέλο και την έκδοση ενός αυτοκινήτου σε απόσταση ενός σταδίου
Δεν χρειάζεται παρά μόνο ένα τόσο δα σημάδι, μια λάμψη στον καθρέφτη, η βοή του κινητήρα από το απέναντι ρεύμα για να καταλάβει περί τίνος πρόκειται.
Στην περίπτωσή μου τα πράγματα ήταν πιο απλά. Οδηγούσα το προσωπικό μου Mazda MX-5 NA και, ξαφνικά, ένα Peugeot 205 Rallye, απλώς, πέρασε από μπροστά μου. Τι θρύλος.
Γκάζωσα αμέσως να το προφτάσω, πλησίασα από πίσω και άρχισα να παίζω τη λεγόμενη “άμυνα ζώνης”. Ήθελα να το θαυμάσω με την ησυχία μου.
Μόνο «μαμά»
Ουφ! Άψογο, φρεσκοπλυμένο και φουλ εργοστασιακό. Έτσι όπως πρέπει. Δεν είχα δει ποτέ κάποιο σαν αυτό από κοντά.
Ακολουθώντας το υπομονετικά, στο επόμενο φανάρι που μας έπιασε κατάφερα και πλησίασα το παράθυρο του οδηγού. Ήθελα να τον δω, και κυρίως να του πω ένα καλό λόγο. Και εκεί έπαθα το δεύτερο σοκ. Οδηγούσε γυναίκα
“Βρε μήπως και δεν ξέρει τι οδηγεί;” ακούστηκε αμέσως ο Ελληνάρας μέσα μου. “Μίλα της, μπορεί να το πουλάει φθηνά!”, συνέχισε η φωνή εντός.
”Συγγνώμη, δικό σας το αυτοκίνητο;”
”Ναι!”, απάντησε εκείνη με χαμόγελο.
Ήταν νέα, πολύ νέα!
”Δεν πιστεύω να το πουλάτε…”
”Όχι, μόλις το ανακατασκεύασα!”
Απίστευτο;
Αυτή, λοιπόν, είναι η ιστορία της 24χρονης Κατερίνας που οδηγεί, ίσως ,το ωραιότερο 205 Rallye στην Ελλάδα, ένα από εκείνα τα γαλλικά hot-hatches που απαιτούσαν σκιλς, αφοσίωση και ψυχή για να τα οδηγήσεις γρήγορα. Ένα ξεχασμένο είδωλο για τους πολλούς και αξέχαστο για τους petrolheads
Κορίτσι από σπίτι
Μια δεκαετία πίσω και ένα δίωρο μακριά από την Αθήνα, την Κατερίνα θα την έβρισκες στο συνεργείο του μπαμπά της στην Τρίπολη. “Σωστό κοριτσάκι του μπαμπά”, όπως είπε χαμογελώντας, αφού κανονίσαμε να βρεθούμε για περισσότερες πληροφορίες.
Εκεί μεγάλωσε, εκεί απέκτησε τη “γαλλική” ανατροφή που έχει σήμερα, εκεί έμαθε τι σημαίνει γρήγορο-προσθιοκίνητο-hatchback. Βλέπεις, ο πατέρας της ειδικεύεται στα “γαλλικά” και στην οικογένεια υπάρχει μια ξεκάθαρη προτίμηση σ’ αυτά.
Το 205 Rallye που είδα εκείνο το απόγευμα στο δρόμο, κάποτε ήταν το οικογενειακό τους αυτοκίνητο. Με αυτό κάθε μεσημέρι την έπαιρνε η μαμά της από το σχολείο, με αυτό έκαναν τις οικογενειακές τους εξορμήσεις. Ασχέτως και αν στο γκαράζ εκείνα τα χρόνια υπήρχε και ένα 205 GTi… Το 1.9, αν αναρωτιέστε
Όταν τα πράγματα ήρθαν τούμπα με την οικονομική κρίση, ο μπαμπάς της βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση να πουλήσει ένα από τα δύο. Επέλεξε να κρατήσει το “μικρό”.
Το Rallye σε σύγκριση με το 205 GTi ήταν πιο σπαρτιάτικο και ο κινητήρας του αντί για ηλεκτρονικά injections είχε διπλά καρμπυρατέρ της Weber.
Το αυτοκίνητο είχε εξελιχθεί από την Peugeot Talbot Sport και ήταν ομολογκαρισμένο για να τρέχει σε ράλι. Ξυραφένιο. Iδιότροπο. Ένα πραγματικό driver’s car. Δεν υπήρξε δίλημμα για εκείνον.
Σαν κόρη του μπαμπά της, όταν μεγάλωσε πια και πήρε το δίπλωμα οδήγησης, η Κατερίνα απέρριψε την πρόταση να οδηγεί κάποιο σύγχρονο αυτοκίνητο ”να-κάνει-τη-δουλίτσα-της” και ανταπέδωσε με ένα deal: να ανακατασκευάσουν το αυτοκίνητο που αγαπούσε
Και έτσι κι έγινε. Επί τρία χρόνια, το άλλοτε οικογενειακό Peugeot 205 Rallye που στο ενδιάμεσο είχε μείνει στην ακινησία, ανακατασκευάστηκε πλήρως και ξαναήρθε στην εργοστασιακή του μορφή, λες και μόλις βγήκε από τη γραμμή παραγωγής. Ήταν μια οικογενειακή υπόθεση.
Οι αναμνηστικές φωτό. Έπεται το κουβεντιαστό
Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαμε μαζί της.
Π. Καλά πως το βάζεις μπροστά κάθε πρωί;
Κ. Με τα Weber το πρωί ήταν λίγο δύσκολο, είχες ένα άγχος τι θα γίνει, αν θα πάρει μπροστά… ήθελαν συχνά ρύθμισμα, ειδικά στις κρύες μέρες. Για αυτό ο πατέρας μου έβαλε πιο μικρά καρμπυρατέρ που είναι πιο φιλικά στην καθημερινή χρήση. Παρ’ όλα αυτά κυκλοφορώ πιο πολύ με το μετρό. Το λυπάμαι, να το κυκλοφορώ καθημερινά, η χρήση στην Αθήνα δεν του χαρίζει και τα καλύτερα χιλιόμετρα.
Π. Δηλαδή ξέρεις να ρυθμίζεις καρπυρατέρ
Κ. Ο μπαμπάς μου έχει δείξει τον τρόπο και πάντα υπό τις οδηγίες του, μαθαίνω να το ρυθμίζω. Τις κρύες μέρες, όπως καταλαβαίνεις, δεν παίρνει εύκολα μπροστά και πρέπει να φτιάξω το ρελαντί του και οι φίλοι μου, και ειδικά τα αγόρια, πάντα με κοιτούν περίεργα!
Π. Τι είναι αυτό που σου αρέσει περισσότερο σε αυτό το αυτοκίνητο;
Κ. Μου αρέσει το παλιό, η μυρωδιά του πολυκαιρισμένου πλαστικού και ο ήχος του. Όταν παίρνει μπρος και κάθε πρωί, λες “θα είναι μια ωραία ημέρα η σημερινή”
Π. Πώς είναι οδηγικά;
Κ. Καταλαβαίνεις κάθε κίνηση σε αυτό το αυτοκίνητο, στα καινούρια δεν συμβαίνει αυτό. Ακόμα και το τιμόνι που είναι βαρύ και θα πρέπει να το στρίψεις ασκώντας δύναμη από το σημείο που είναι σταματημένο, είναι ένα challenging στοιχείο, πώς να στο πω… Σε ορεινές διαδρομές νιώθεις ότι παίρνει ζωή, ότι είναι ο φυσικός του χώρος του. Ευχαριστιέσαι τις αλλαγές ταχυτήτων, την επικοινωνία με το τιμόνι…
Και συνεχίζει.
”Σαν ελαφρύ αυτοκίνητο όμως έχει την τάση να ”φεύγει” πολύ εύκολα. Το κακό είναι ότι ένα μικρό λάθος, μια αμφιβολία και λάθος πάτημα στο φρένο ή στο συμπλέκτη μπορεί να σε βγάλει off γιατί… απλά “φεύγει”. Το νιώθεις, βρε παιδί μου, δηλαδή ορίστε…”
Και βύθισε το πόδι της στο γκάζι έχοντας 3η στο κιβώτιο…
Δεν τόλμησα να ζητήσω να οδηγήσω. Ποιος ήμουν άλλωστε. Ένας ξένος που της μίλησε στο δρόμο. Η περίσταση απαιτούσε μόνο σεβασμό.
Σαν συνοδηγός πάντως το απόλαυσα! Το Rallye ήταν ευρύχωρο και άνετο, πράγμα που εντυπωσιάζει αν αναλογιστείς το μικροκαμωμένο του σουλούπι.
Καθόμουν στο δεξί μπάκετ με τα αφράτα μαξιλάρια και πολλές φορές έπιανα τον εαυτό μου να χαζεύει το φοβερό ντιζάιν της κεντρικής κονσόλας. Τόσο ”εϊτίλα”. Τόσο απλό και ταυτόχρονα τόσο σπέσιαλ. Σε συνδυασμό με την κόκκινη καθαρή μοκέτα, το εσωτερικό του 205 ήταν χάρμα οφθαλμών
Η ηχομόνωση ήταν μηδενική και το φως του ήλιου άπλετο. Οι μυρωδιές βίντατζ. Στα πόδια μου, ο 1300άρης κινητήρας ακουγόταν αγριεμένος, και κάθε φορά που η Κατερίνα πάταγε γκάζι, άκουγα τα καρμπιρατέρ με αναφιλητά να στέλνουν το μείγμα στους κυλίνδρους.
Η μέγιστη απόδοση που παράγει το μικρό αλουμινένιο μοτέρ είναι 103 ίπποι. Μπορεί να ακούγoνται λίγοι για τα σημερινά δεδομένα, μα στον lightweight κόσμο του Rallye το feeling είναι τρομακτικό.
Μιλάμε για ένα αυτοκίνητο με βάρος που δεν ξεπερνά τα 800 kg, ένα διαόλι με υπερστροφικές τάσεις που ανεβάζει μέχρι τις 6.800 rpm και σε μια επαρχιακή διαδρομή με το γκάζι “σανίδα” σου κόβει τη μαγκιά.
Εκείνο το απόγευμα στη Λίμνη θα το θυμάμαι για καιρό. Δεν παρουσιάζονται συχνά τέτοιες ευκαιρίες, μπορεί και ποτέ ξανά. Δυστυχώς ,όσο περνούν τα χρόνια κάποια αυτοκίνητα φθίνουν, χάνονται και τελικά ξεχνιούνται από πολύ κόσμο. Οι νέες γενιές ίσως και να μην έχουν ιδέα για την ύπαρξή τους
Το ίδιο πιστεύω συμβαίνει και με το Peugeot 205 Rallye.
Είναι και αυτό ένα από εκείνα τα ξεχασμένα, αλλά σπουδαία αυτοκίνητα, που έμειναν δια παντός στη σκιά των πιο εμπορικών ομόσταυλών τους, όπως π.χ το θρυλικό 205 GTi. Για τους πολλούς, τουλάχιστον. Tόσο σπάνια να δεις κάποιο στο δρόμο, όσο σπάνιο είναι να δεις και μια γυναίκα να τα οδηγεί.
Υ.Γ. Ευχαριστώ θερμά την Κατερίνα για το χρόνο που μου αφιέρωσε.
Photo: Παναγιώτης Μυτιληναίος / 4Drivers.gr
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
Διαβάστε μας (και) στο Protagon
Διαβάστε μας (και) στο Autotypos
Ίσως να σ’ αρέσει
