Πώς παραδέχτηκα την άγνοια στο Porsche Driving Experience

True story. Μάζεψα €300. Τα ‘δωσα για μια μέρα στο Porsche Driving Experience, στην πίστα του Silverstone. Έμαθα πως δεν «το χω» με σκορ 3-0

Ίσως ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις πώς οδηγείται ένα σπορ αυτοκίνητο είναι να παρακολουθήσεις κάποιο event του Porsche Driving Experience. Ή και για να επιβεβαιώσεις πως απέχεις ακόμη πολύ απ΄την τέχνη της οδήγησης

Δεν υπήρξα ποτέ κάγκουρας. Από τότε, όμως, που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν petrolhead

Επίσης, ουδέποτε πίστεψα πως έχω τεράστιο οδηγικό ταλέντο και όποτε ήθελα «να το πατήσω» πήγαινα στη νοτιοανατολική Αττική, σε μια από τις διαδρομές του παλιού ραλί Παλλάδιου με ελάχιστη κίνηση.

Η πρώτη επαφή στο Porsche Driving Experience

H «ταχύτερη» εμπειρία μου ήταν για χρόνια, κάποια χιλιόμετρα με VW Scirocco 1.4.

Μεγαλώνοντας βρέθηκα στην Αγγλία για μεταπτυχιακά. Κάπως έτυχε να ακούσω για το Porsche Driving Experience.

Αποφάσισα πως ήθελα να ξοδέψω τις αποταμιεύσεις δύο μηνών, πληρώνοντας περίπου €300 για να οδηγήσω, παρουσία εκπαιδευτή, για κάποια 90 λεπτά. Ναι, κόντρα στη λογική, ξόδεψα ό,τι έμενε στην άκρη από το μισθό του διδακτορικού

Φτάνοντας στο Silverstone με… ταξί, βρήκα το Porsche Center όπου εκτίθεντο διάφορα μοντέλα, σύγχρονα και μη, και τη μικρή πίστα, δίπλα στο θρυλικό σιρκουί (σε αυτή, τη 2η πίστα, έγινε η υπερειδική του Ράλι Ουαλίας το 1998).

Ο εκπαιδευτής μου έτυχε να είναι ένας, μάλλον άγνωστος, οδηγός με μεγαλύτερο επίτευγμά του την κατάκτηση ενός Ενιαίου Πρωταθλήματος Τουρισμού στην Αγγλία.

Με πήγε στο αυτοκίνητο, μια μαύρη Cayman. Το δεύτερο πιο φθηνό που γινόταν να έχω -μην «ξεπέσω» στη Boxster. Μου είπε να μπω στο κόκπιτ. Λοιπόν, 1-0 το σκορ. Γιατί νόμιζα πως ήξερα να κάθομαι σωστά.

Μετά με ρώτησε πώς θα προτιμούσα να περάσω αυτά τα 90′ του Porsche Driving Experience.

Είπα πως θα ‘θελα αρχικά να κάνω δυο-τρεις γύρους και μετά εκείνος να επισημάνει τα λάθη μου. Δέχτηκε.

Η πίστα είχε ελάχιστη κίνηση εκείνη τη στιγμή και θέλοντας να εντυπωσιάσω το συνεπιβάτη, το «πάτησα». Οδήγησα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Μετά από δύο γύρους σταματήσαμε για να μου μεταφέρει τις εντυπώσεις του

Λέγε, δάσκαλε

«Λοιπόν, έχεις αίσθηση του αυτοκινήτου αλλά είσαι τόσο άτσαλος στις εξόδους των στροφών που τα χαλάς όλα», ήταν η επισήμανση του εκπαιδευτή. Οπότε, 2-0 το σκορ. 

Πρότεινε, λοιπόν, μια άσκηση. Θα κάναμε, λέει, τρεις-τέσσερις γύρους με 2η στο κιβώτιο για να επικεντρωθούμε μόνο στις εξόδους των στροφών.

Βέβαια, η συγκέντρωση ήταν κομμάτι δύσκολη ακούγοντας το εξακύλινδρο κτήνος να βρυχάται πίσω μου μέχρι και τις 7,000 rpm.

Tον θυμάμαι να μου φωνάζει συνεχώς να μην «κλείνω» βίαια την τροχιά της και να προσπαθώ να συγκεντρωθώ σε μια ομαλή καμπύλη.

Μετά από πέντε γύρους μπήκα στο νόημα και όταν ξαναβάλαμε στο παιχνίδι και το κιβώτιο, ένιωσα μεγάλη διαφορά.

Στο βρετανικό ναό της ταχύτητας, το Silverstone. Πήγα με ταξί, είδα ό,τι «Πορσικό» μπορεί να επιθυμήσει ο άνθρωπος, έφυγα με τη γνώση. Αυτήν της παραδοχής της άγνοιας. Και τώρα ξαναοδηγώ στο μεγάλο «σχολείο» των βρεγμένων βρετανικών δρόμων

Οι ασκήσεις οδήγησης

Επόμενη άσκηση ήταν το σλάλομ σε πλημμυρισμένη κατηφόρα. Αυτό χρειαζόταν ήπιο ανάποδο και για κάποιο λόγο «το ‘χα». Μετά από δυο περάσματα μου είπε «ΟΚ, πάμε παρακάτω».

Και εκεί ήταν που ήρθε το τελικό χτύπημα, το 3-0. Τεχνητή πλαγιολίσθηση. Περνώντας από ειδική ράμπα, οι πίσω τροχοί δέχονταν μια βίαιη μετατόπιση που προκαλούσε την απότομο ξεκόλλημα της «ουράς».

Κι εγώ, λέει, έπρεπε να κάνω πιο έντονο ανάποδο. Ή κάπως έτσι, τέλος πάντων. Να μην υπερδιορθώσεις, αλλά και να το κάνεις τόσο-όσο.

Δοκιμάσαμε τόσες φορές που ο χρόνος κόντευε να τελειώσει. Μαζί και η υπομονή μου. Δεν μπορούσα. Άλλοτε έστριβα πολύ αργά, άλλοτε πολύ περισσότερο από όσο έπρεπε. Ο εκπαιδευτής στο τέλος μου είπε χαρακτηριστικά «είναι εμφανές ότι δεν έχεις καμία πείρα από γρήγορα αυτοκίνητα»

Το συμπέρασμα

Κοντολογίς, στο Porsche Driving Experience πήγα για να γκαζώσω. Και να το φχαριστηθώ. Ναι, το χάρηκα. Είδα, όμως, και μέχρι πού με «παίρνει». Που και αυτό είναι εξαιρετικά χρήσιμο. Το προσωπικό μου όριο.

Στη συνέχεια που βρήκα δουλειά, αγόρασα ένα Nissan Micra 1.2 που το οδηγούσα καθημερινά. Κυρίως σε βρεγμένο οδόστρωμα. Είναι αυτές οι οδηγικές χαρές της Αγγλίας που, θες-δεν θες, σε κάνουν καλύτερο.

 Για την ιστορία, αυτές τις μέρες αντικατέστησα το Micra με μια Alfa Romeo MiTo για την οποία δεν μπορώ να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό μου. Περιττό να πω ότι τη σέβομαι όσο θα σεβόμουν και τη Cayman.

• Τι μάθαμε οδηγώντας στο Porsche Driving Experience στις Σέρρες

Info: porsche.gr Photo: Ν.Ε. / 4Drivers