Ωραία να οδηγείς αλλά πώς είναι να είσαι δίπλα, συνοδηγός, σε κάποια από τα hot hatch που αγαπήσαμε; Ο Β. Μαραγκός άφησε το αριστερό κάθισμα και δέθηκε στο δεξί. Για λίγο… Πρόλαβε όμως να καταγράψει την εμπειρία. Μαζί με ένα άλμα πίστης πως «ευτυχώς, δεν θα πάθουμε τίποτα», όπως λέει και το γνωστό ανέκδοτο
Δύο «Γάλλοι» και δύο άξιοι εκπρόσωποι του «Μπλε Οβάλ». Τα θετικά και τα αρνητικά ανά περίπτωση, όπως τα βιώνει ο συνοδηγός της υπόθεσης. Φθινόπωρο, Οκτώβριος ’24, σε έρημους και υπέροχους επαρχιακούς δρόμους. Συμβαίνει στην Εύβοια
Φαντάζομαι τους συνοδηγούς του WRC και μου φαίνεται μαρτύριο. Να πηγαίνει ο άλλος τέζα κι εσύ χωμένος να ‘χεις να διαβάζεις και τα ιερογλυφικά; Σιγά μην το ‘κανα
Ωστόσο σε επίπεδο γρήγορης βόλτας υπάρχει εξαίρεση. Έχει να κάνει με την εμπιστοσύνη.
Ταυτόχρονα, απολαμβάνεις το τοπίο, το στήσιμο του κάθε αυτοκινήτου και προσπαθείς να απορροφήσεις το πώς αισθάνεσαι ως συνοδηγός.
Κάπως έτσι, με τέσσερις οδηγούς της εμπιστοσύνης μου και ισάριθμα ενδιαφέροντα hot hatch, βρέθηκα ως συνοδηγός στις διαδρομές της πολύπαθης αλλά ακόμη πανέμορφης Εύβοιας. Τριγύρω, στη Δίρφη και τα Κοτύλαια Όρη. Διαδρομές σφιχτές, στενές ως επί το πλείστον. Αυτή είναι η εμπειρία μου απ’ το δεξί κάθισμα
Μέσα στο Ford Fiesta ST (Mk8)
Μπαίνοντας, αν είσαι πάνω από 1,80μ., πρέπει να προσέξεις μη χτυπήσεις το κεφάλι σου. Tα «μάγουλα» απ’ τα καθίσματα είναι ψηλά.
Όμως εκτός από ψηλά είναι και σφιχτά. Τα καθίσματα του Fiesta ST σφίγγουν τα μαλακά σου μόρια και σε ένα μακρύ ταξίδι θες ξεμούδιασμα.
Ωστόσο, στις στροφές σε κρατούν σταθερά στη θέση σου.
Με χωροταξικά κριτήρια, το αγαπημένο Fiesta ST είναι επαρκές και δε νιώθεις πιεσμένος μέσα σε ένα μικρό αυτοκίνητο – που είναι.
Όταν οι ρυθμοί ανέβουν, μοιραία ψάχνεις για το πόμολο. Το χερούλι οροφής. Έλα όμως που δεν υπάρχει. Δεν ξέρω πώς τους ήρθε και τα τσιγκουνεύτηκαν στη Ford. Ούτε για το συνοδηγό ούτε για τους πίσω. Οπότε όταν το μπλοκέ κάνει τη δουλειά του στις «κλειστές» διαδρομές, κρατιέσαι απ’ την πόρτa. Με το ζόρι
Η ανάρτηση, σε συνδυασμό με τους 17άρηδες τροχούς, δουλεύει σωστά.
Ωστόσο όταν συναντάς τα κλασικά χασίματα ή τις ανωμαλίες της ελληνικής ασφάλτου, νιώθεις το «γκούπ» στη μέση. Κάνω την αναγωγή με τα 18άρια και ήδη πονάω.
Σίγουρα, με το Fiesta ST χρειάζεται να προσέχεις στο «διάβασμα» του δρόμου.
Μέσα στο Renault Megane RS (Mk3)
Βγαίνω στην επόμενη στάση και μπαίνω στο λευκό Megane RS που βλέπετε.
Το συγκεκριμένο, εκτός του OEM μπλοκέ διαφορικού, φορά τις έξτρα αναρτήσεις της Öhlins.
Συγκριτικά με το Fiesta, το κάθισμα του Renault μού φαίνεται πολυθρόνα. Ουφ, ξεμούδιασα. Τεντώνω περισσότερο και τα πόδια μου
Το εν λόγω Megane δεν έχει τα γνωστά Recaro, όμως η πλευρική στήριξη είναι σωστή και ο χώρος του συνοδηγού πολύ άνετος. Ζεσταίνεις και το πωπουδάκι σου, αν θες.
Η διαδρομή είναι γνωστή για τον οδηγό. Δεν φοβάμαι.
Η δε ρυθμιζόμενη ανάρτηση στη συγκεκριμένη θέση απόσβεσης είναι άψογη.
Χωρίς «γκουπ» και κλίσεις, απορροφά τα «κατσαρά» και τα χασίματα με τρόπο που δε συναντάς ούτε σε άνετο μικρομεσαίο. Σίγουρα, αξίζει ως έξτρα.
Ψάχνω για το χερούλι. Το βρίσκω και, επιτέλους, κρατιέμαι. Κρατιέμαι και ακούω το φοβερό «ρούφηγμα» που κάνει το μοτέρ γεμίζοντας.
Η συνολική αίσθηση που αποκομίζεις από το Megane είναι πιο αρχοντική, πιο ασφαλής. Παραμένει ρυθμίσιμο μ’ ένα διαβολεμένο τρόπο για FWD και βλέπεις την «ουρά» να είναι πιο ζωντανή κι απ’ του Fiesta ST. Αδιαμφησβήτητα πρόκειται για μία διαχρονικά οδηγοκεντρική επιλογή
Μέσα στο Clio RS (Μk3)
Eπίσης καλή επιλογή αν ψάχνεις για ρυθμισιμότητα, αποτελεσματικότητα και όχι απόλυτα γκάζια, με λογικό κόστος συντήρησης. Εν προκειμένω στο facelift.
Για να δω τι γίνεται και από δεξιά μεριά…
Λοιπόν, κάθεσαι σαφώς πιο ψηλά απ’ όλα. Ωστόσο με διαθέσιμο χώρο για τα πόδια και το σώμα που δε σε κάνει να δυσανασχετείς.
Τα καθίσματα είναι μέτριας στήριξης αλλά σε κάθε περίπτωση άνετα.
Το αυτονόητο χερούλι είναι στη θέση του, ειδικά αν δοκιμάσεις να το ξεριζώσεις στα κατηφορικά όπου το Clio «βγάζει δόντια». Σημείωση: ακόμη ψάχνουμε για τέτοια φρένα σε αντίστοιχα νεότερα μοντέλα, ανεξαρτήτως εταιρείας
Μέσα στο Ford Focus RS (Mk3)
«Βάγγο, έλα κι από ‘δω», ακούγεται μια φωνή.
Ακόμη και τώρα που το γράφω, αισθάνομαι την ταχυπαλμία με το τετρακίνητο Focus RS.
Καταγράφω στα γρήγορα ότι μπάκετ, πόμολα, άνεση καμπίνας είναι όπως θες, αν και κάθεσαι ένα τσικ ψηλά. Λεπτομέρειες… Ακόμα και ο μπάσος ήχος με τα σκασίματα περνά σε δεύτερη μοίρα μαζί του
Σε πρώτο πλάνο εντυπώσεων είναι ότι το Focus RS χορεύει σαν μπαλαρίνα. Το νιώθεις βιδωμένο και την πλάτη σου να σε σπρώχνει ακόμα και όταν πλαγιολισθαίνει. Μαζί του νιώθεις τι σημαίνει το «ακριβώς» όταν τα υπόλοιπα ήταν λίγο πιο «περίπου»
ΟΚ, εμπιστεύομαι. Αυτό το ρημάδι όμως με κάνει και ιδρώνω. Ευτυχώς, το clima είναι αποτελεσματικό.
Εντάξει, αν μπορείς να ανταπεξέλθεις στα αυξημένα κόστη συντήρησης και καυσίμου, αξίζει. Ακόμα και ως συνοδηγός, είναι μοναδική εμπειρία.
Τέτοια που τελικά σε κάνει να μη θες να φας στο τέλος της ορεινής διαδρομής και να λες «σταμάτα να κατέβω, δε θέλω άλλο…».
Εξάντλησα την εμπιστοσύνη μου. Κείμενα ξανά μόνο ως οδηγός από δω και στο εξής. Τα ξαναλέμε απ’ το αριστερό, το συνηθισμένο.
Photo: Αρχείο Β. Μαραγκού / 4Drivers
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
Διαβάστε μας (και) στο Protagon
Διαβάστε μας (και) στο Autotypos
Ίσως να σ’ αρέσει
