Project 75 Turbo "America". Πράξη 1η

Post date:

Author:

Category:

“Μαύρη”, “Αμερικάνα”, “Black beauty”, είναι μερικά απ`τα ονόματα που της έχω δώσει. Αυτή είναι η αρχή της ιστορίας για την Alfa 75 Turbo “America” που βρέθηκε στα χέρια μου πριν 10 χρόνια

Δεν πιστεύω στις συμπτώσεις ή στην τύχη, αλλά ρέπω περισσότερο προς τον νόμο της έλξης. Αυτό που επιθυμείς, το «τραβάς» ή πας εσύ προς αυτό (το ίδιο είναι αν το καλοσκεφτείς) χωρίς να το πολυκαταλαβαίνεις. Πως λέει ο Paulo Coelho ότι συνωμοτεί το σύμπαν; ε, κάτι τέτοιο. Έτσι, λοιπόν, εμφανίστηκε στο δρόμο μου το 2008 η Turbo “America”.

 

Και η ιστορία ξεκινάει.

Το μικρόβιο είχε μπει απ`τα 15-16, τότε που παρακολουθούσα την ανακατασκευή της 1750 GT Veloce, του αδερφού. Η όλη αυτή διαδικασία μου κέντρισε το ενδιαφέρον, για να γίνει έπειτα στόχος, όνειρο, απωθημένο. Και τα απωθημένα, είναι άσχημο πράγμα φίλε μου… 
Όταν ανεξαρτητοποιήθηκα οικονομικά, έμοιαζε σαν μονόδρομος. Το παιδικό όνειρο ήταν μια Alfetta GTV, οπότε η 75 ήρθε σαν συνεχιστής, μιας και ήταν ο επίλογος της Transaxle λογικής, αλλά και πιο κοντά στα δεδομένα της καθημερινής χρήσης.
Alfa 75. Kατά πολλούς η τελευταία “γνήσια” Alfa Romeo.

 

#Διάβασέ το: Πώς είναι να ζεις σήμερα με μια Alfa 75;

 

Και ήρθε λοιπόν αυτή, η “μαύρη”. Παρκαρισμένη έξω από μάντρα με οικοδομικά, στη Θέρμη της Θεσσαλονίκης. Περίμενε καρτερικά να συναντηθούμε. Ήξερε ότι δεν θα την πρόδιδα στο πρώτο ραντεβού και θα εμφανιζόμουν. Μετά από λίγες μέρες έπεισε τον ιδιοκτήτη της να βάλει πωλητήριο και με συνοπτικές διαδικασίες την έκανα δική μου.

Αριθμός πλαισίου και κινητήρα, σωστοί. Alfa 75 1.8 ΙΕ Turbo “America”, με ημερομηνία κατασκευής 1990. Στην αναγνωριστική βόλτα με τον πρώην ιδιοκτήτη, κατάλαβα ότι η ιταλίδα είχε περάσει δύσκολα. Τα λαδάκια ήταν εμφανή κάτω απ`τον κινητήρα, αλλά και σε κιβώτιο-διαφορικό. Μην ξεχνάς, είναι μαζί στο κέντρο του άξονα De Dion, μαζί με τα πίσω φρένα, για μικρότερο αναρτώμενο βάρος. Transaxle, είπαμε..

Αρκετά ταλαιπωρημένη, με λάθος μπροστινό προφυλακτήρα (των εκδόσεων “America” είχαν τις χαρακτηριστικές “φισούνες”, όπως φαίνεται στον πίσω στην φωτογραφία παρακάτω), σαλόνι από 1.6, εξάτμιση από… σόμπα.

Οι μοναδικές φωτογραφίες, πριν την ανακατασκευή. Ακόμη και ο αριθμός της πινακίδας, ήταν σημαδιακός, “9285”. Η 75 παρήχθει από το 1985 έως το 1992…  Μαζί και το documentation από την επίσημη Alfa Romeo, που αποδεικνύει την γνησιότητά της

Οι οικονομίες μου, εξανεμίστηκαν. Τα 2.000 ευρώ που έδωσα τότε, αποδείχθηκαν πολλά. Πολύ απλά δεν έδινα σημασία… Το πρώτο ΔΙΚΟ μου αυτοκίνητο, ήταν γεγονός. Χωρίς καν να επισκεπτώ συνεργείο, και μην γνωρίζοντας τίποτα για το αυτοκίνητο, το πήρα απ`την Θεσσαλονίκη και κατέβηκα Καλαμάτα. Πόση άγνοια κινδύνου! Στη Λαμία έπρεπε να συμπληρώσω 1,5 λίτρο λάδι!! Ούτε Zündapp να είχα πάρει.

 Όταν μια ιδέα, ένα όνειρο έχει σφηνωθεί τόσο βαθιά μέσα σου, το`χεις πιστέψει τόσο, που δεν αφήνεις τίποτα να στο χαλάσει. Μπορείς να το πεις και έρωτα. Τυφλό.

Πριν την Τρίπολη, ανηφορίζοντας για το τούνελ στο Αρτεμίσιο, ανάβω τα φώτα και η 75 αποφασίζει να σβήσει…
Σταματάω, ανοίγω το καπό και βλέπω μια τουρμπίνα να φωσφορίζει κόκκινη στο σούρουπο. Άμαθος από turbo, τηλεφωνώ στον αδερφό.
“Χαλάρωσε, φυσιολογικά πράγματα”, μου λέει. Λίγο τρίψιμο στις βρώμικες γειώσεις και φύγαμε. Ποιος ξέρει, τελικά, πόσο παραμελημένη την είχαν… 

Γύρισα τη μίζα και δεν ξανάσβησε μέχρι να φτάσω. Τις επόμενες μέρες διαπιστώθηκε ότι η ακίδα στον κατανεμητή, που περιστρέφεται για να δώσει σπινθήρα στα μπουζί, πολύ απλά… δεν υπήρχε. Έχουμε μείνει με την απορία πως έκανε 700+χλμ ταξίδι.

 

Αποφασίσαμε ότι ήθελε πάση θυσία να πάει στις υπόλοιπες “αδερφές” της για να ξαναγεννηθεί. Την υποδέχθηκαν μια 1750 GT Veloce και μια 33. Κάπου εκεί ξεκίνησε και η ανακατασκευή.

 

Συνεχίζεται..

Photo: V27 photography

Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.

Διαβάστε μας (και) στο Protagon

Διαβάστε μας (και) στο Autotypos

Ίσως να σ’ αρέσει