Αυτοκίνητο που μας θώπευσε: για το Renault 5 GT Turbo

Το Renault 5 GT Turbo ήταν ο φονέας των γιγάντων της εποχής. Μικρό στο μάτι αλλά θαυματουργό στο στροφιλίκι. Πύραυλος τσέπης που θώπευσε τη νεανική μας ψυχή. Αυτή ήταν η εμπειρία από μέσα

Αχ, αυτό το μικρό Renault 5 GT Turbo. Κάποτε «έγραφε» χρόνους συχνά καλύτερους και απ’ τα παντοδύναμα Sierra της εποχής από μόλις 1,4 λίτρα, τούρμπο και ένα σασί που δίδασκε πως το μέγεθος δεν μετράει πάντα

Αχ, αυτό το μικρό Renault 5 GT Turbo. Κάποτε «έγραφε» χρόνους συχνά καλύτερους και απ’ τα παντοδύναμα Sierra της εποχής.

Χάζευα, για παράδειγμα, τον Σώτο Κοκκίνη, μεγάλη οδηγάρα της εποχής των ελληνικών αγώνων, που περνούσε «αέρα» παντού.

Μαζεμένες διαστάσεις, ωραίο styling διά χειρός του μεγάλου μάγου Marcello Gandini, ναι, του ανθρώπου που έχει στο βιογραφικό του τη Lamborghnini Miura, η παράδοση των Γάλλων στο τούρμπο (με την ευγενική χορηγία της Garett) και καταπληκτικό στήσιμο που το οδηγούσες σαν σε ράγες τρένου.

Είχα την ευκαιρία, κάποτε, να μπω και να οδηγήσω ένα λευκό. Εκεί, στην παλιά Mava, στη Φιλαδέλφεια, εκεί όπου είναι πλέον το ερημωμένο κτίριο.

Μαύρο ύφασμα, κόκκινες ραφές, ένα υπέροχο τριάκτινο τιμόνι, σφιχτή ανάρτηση που τότε αδιαφορούσαμε για άγνωστες έννοιες όπως «ποιότητα κύλισης» και ξεκάθαρος επιθετικός χαρακτήρας.

Έπεσα στον έρωτά του

To 5 GΤ Turbo είχε όλα τα σωστά συστατικά. Πολύ γρήγορο (0-100 κμ/η se 8,6”), λίγα κυβικά (μόλις 1,4lt), απίστευτη αποτελεσματικότητα ακόμα και σε αγωνιστικό περιβάλλον, δυνατά φρένα (δίσκοι παντού με τους μπροστά αεριζόμενους) και ένα εσωτερικό με οδηγοκεντρικό χαρακτήρα

Λεπτομέρεια; Η διαμόρφωση του δεξιού πεντάλ με την χαρακτηριστική προεξοχή για το κλασικό μύτη-τακούνι. Την εποχή εκείνη, μιλάμε για τη δεκαετία του ‘80, δεν υπήρχαν πολλά τέτοια αυτοκίνητα.

Το 5άρι ήταν ευέλικτο, ίσως όχι και τόσο συμμετοχικό στον πίσω άξονα, αλλά κουβαλούσε μόνο 853 kg. Ήταν όσα χρειάζονταν οι 120 ίπποι για να πηγαίνει «σφαίρα». Ντρόπιαζες για πλάκα οδηγούς γερμανικών και ιταλικών σεντάν – εννοείται μακράν δυνατότερων.

Ναι, ήταν πιο γρήγορο κι απ´τη νέμεσή του, το Peugeot 205 GTi. Τουλάχιστον το 1.600άρι. Ίσως σε απόλυτες επιδόσεις κι απ´ το 1.900άρι, το «καλό»

Μια που το ΄φερε η κουβέντα, το Peugeot ήταν πιο ανάλαφρο, με ακόμα καλύτερη αίσθηση τιμονιού (όπως παραδοσιακά είχε -και ίσως έχει- η Peugeot) και, κατά την ταπεινή μου άποψη, απαιτούσε περισσότερες ικανότητες για να οδηγηθεί εξίσου γρήγορα με το Renault

Εννοείται και ψιλοέτριζε το 5άρι. Θυμάμαι βγήκα στην εθνική οδό και περνώντας πάνω από τις ανωμαλίες ένιωσα ότι δεν ήταν όλα τόσο σφιχτοδεμένα εκεί μέσα.

Σαφώς λιγότερο ποιοτικό από ένα Golf GTI της εποχής – τα οποία Golf οδηγούσα συχνά πυκνά καθώς στα φοιτητικά χρόνια δούλεψα για κάποια φεγγάρια σε γνωστή αντιπροσωπεία των βορείων προαστίων. Εντάξει, ήταν αμαξάρα για την εποχή το Mk2 με το 16βάλβιδο μοτέρ. Πιο ολοκληρωμένο και λειτουργικό και με ένα σασί που έδειχνε πιο μασίφ

Καμία σχέση, λοιπόν, το 5άρι με την πιο «δεμένη» συναρμολόγηση του «γερμανού». Όμως δεν σε ένοιαζε. Γιατί ο «γάλλος» είχε αυτή την αύρα του επιθετικού, το σπρώξιμο της τουρμπίνας και την τρομερή αμεσότητα. Πιο μικρό κι απ´το σημερινό Twingo. Μια σταλιά πύραυλος.

Εκτιμώ πως σήμερα, κάποια τριάντα χρόνια αργότερα, τα δύο γαλλικά, 5 GT Turbo και 205 GTi, είναι σε δική τους ιστορική κλάση. Άποψη.

Ταξίδι στο χρόνο. Χαμηλό waist line, περισσότερες σχεδιαστικές γωνίες, μικρότεροι τροχοί, περισσότερος χαρακτήρας. Το 5 GT Turbo κατάφερε να γίνει cult. Στην παγκοσμιοποιημένη προσέγγιση τού σήμερα είναι αμφίβολο αν θα είναι εξίσου cult η προηγούμενη γενιά του Clio σε μερικές δεκαετίες από σήμερα

Αργότερα, προς το τέλος της ζωής του, το 1990 βγήκε και η έκδοση Raider, σε εκείνο το ωραίο μπλε. Ακόμα λυπάμαι που δεν πήρα ένα τέτοιο. Αλλά όταν είσαι πολύ νέος δεν μπορείς να εκτιμήσεις την αξία μερικών πραγμάτων. Ή και του χρόνου.

Στο ταμπλό, με το χαρακτηριστικό γείσο, το μάτι μου έπεσε στις πορτοκαλί βελόνες και το όργανο με την πίεση του τούρμπο. Κάθισμα αναπαυτικό και ταυτόχρονα με έντονη πλυερική στήριξη. Η Renault είχε αφήσει της πίσω τα φουτουριστικά και πανέμορφα του προγόνου του, του 5 Alpine, για μια πιο συμβατική σχεδίαση αλλά στην πράξη ήταν κι αυτά θαυμαάσια

Στα χρόνια εκείνα ήταν μοναδικό θέαμα.Η χρυσή εποχή των hot hatch είχε ξεκινήσει. Μαζί και τα αυτοκίνητα που θώπευσαν την νεανική μας ψυχή.

ΥΓ Με την ευκαιρία, πριν μερικά χρόνια, το βρετανικό evo έβαλε στην πίστα ένα 5 GT Turbo μαζί με άλλες τρεις γενιές μικρών, γρήγορων Renault. Είχε ενδιαφέρον. 

Photo: Google