Η Ferrari FF, η πρώτη τετρακίνητη στα χρονικά των ιταλιάνων. Έστρωσε το δρόμο για χιονισμένα βουνά, εξοικείωσε το κοινό της εταιρείας με την ιδέα, άνθισε στο Σεντ Μόριτζ, φορτώθηκε με πέδιλα του σκι, δεν έγινε κραυγαλέο στόρι στο Insta. Μία τέτοια ήταν σήμερα μπροστά, στο φανάρι, μπροστά απ’ το Type R
Κάπου στα νότια, με φάτσα-κάρτα τα «γεμάτα» οπίσθια της Ferrari FF, τις τετραπλές και τα στρογγυλά απλά, μα τόσο «φεραρικά», πίσω φώτα. Ιταλικό πρακτικό κάλλος εν κινήσει
Ο χρόνος περνά γρήγορα [τι πρωτοτυπία…] και έτσι, «νεράκι» πέρασαν και τα χρόνια από το 2011, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε η Ferrari FF. Τα δύο τελευταία σήμαιναν ”Ferrari Four” και έλεγαν αλήθεια
H Ferrari FF δεν ήταν μόνο τετραθέσια.
Άλλωστε πολύ πριν απ’ αυτήν είχαν υπάρξει και άλλες λιγότερο «εγωιστικές» Ferrari, δηλαδή που χωρούσαν κι άλλους δύο νοματαίους.
Γαλαντομία για τέσσερις είχαν να επιδείξουν, μεταξύ άλλων, και οι Ferrari 250 GT/E 2+2, η υπέρκομψη Ferrari 365 GT 2+2, η υπέροχη Ferrari 400 GT [ακόμη θυμάμαι εκείνη την ασημί που πάρκαρε στον οδό Μασσαλίας, κάτω από τον Λυκαβηττό], η Mondial, η 456 GT [τρομερή εμπειρία, κάποτε, στην Ιταλία, στα χρόνια του ελληνικού car], η μάλλον άσχημη Scaglietti ενώ τα πρόσφατα χρόνια οι California, Roma κ.ο.κ.
Κάποτε, στις ορεινές διαδρομές γύρω από το Μαρανέλο, με τη Ferrari 456 GT. Tο διήμερο περιελάμβανε και τη νέα, τότε, 360 Modena. Η διαφορετική προσέγγιση μεταξύ των κεντρομήχανων V8 και των front-mid-engined V12 ήταν εμφανής
Όμως, όμως, όμως…
Η Ferrari FF του 2011 ήταν το πρώτο μοντέλο της εταιρείας που ήταν ΚΑΙ τετραθέσιο ΚΑΙ τετρακίνητο.
Ένας νοητός πρόγονος της Purosangue; Καμία σχέση ως προς το αμάξωμα, ωστόσο υφίσταταο μια σχετική συννάφεια ως προς το κοινό που στόχευσαν αμφότερες. Σταθερό τετρακίνητο πάτημα, λιγότερο άγχος, περισσότεροι χώροι, δυνατότητα να βάλεις ένα σετ χειμερινά λάστιχα και να πας εκεί όπου ελάχιστοι θαρραλέοι «φεραρικοί» θα πήγαιναν με τις πισωκίνητες
Τη Ferrari FF δεν τη λάτρεψε το κοινό των ακόρεστων πετρολχεντάδων
Ίσως επειδή, οκέι, όπως και να το κάνουμε, η ιδέα μίας τετραθέσιας Ferrari, χωρίς το σχήμα του κεντρομήχανου αλλά του λεγόμενου Shooting brake και, αν θέλετε, μιας πιο ώριμης προσέγγισης, απέχει από την ωμή έξαψη των «συγγενών» της.
Ωστόσο την εκτίμησε δεόντως ένα άλλο κοινό που βρήκε σ΄αυτήν την πιο πρακτική, παντός καιρού και εκλεπτυσμένης παρουσίας ιταλίδα.
Ας είναι, λοιπόν. Μπροστά στο φανάρι ήταν το όχημα που «παίζει» να περάσει και με ένα τσικ μη εντοπισμού του. Ο V12 δεν ήταν άγριος στο ρελαντί, οι γραμμές δεν προκαλού. Διακριτικότης και αριστοκρατία, κυρίες και κύριοι, σ’ αυτό το σαμπανιζέ περλέ. Όπως πρόλαβα να δω, με κεραμικούς δίσκους
Εν σοφία εποίησαν
Ως γνωστόν, η FF, παρότι έχει τον κινητήρα μπροστά και δη πίσω από τον νοητό άξονα, βαθιά χωμένο μέσα στο firewall, διατήρησε μια αναλογία με πλέον του 50% του βάρους της στον πίσω άξονα.
Στο Μαρανέλο είχαν φροντίσει να την εξοπλίσουν με μία μάλλον απλή αλλά αποτελεσματική προσέγγιση, μέσω μίας μονάδας (PTU) που μετέφερε τη ροπή μπροστά μέχρι 50% και τη μοίραζε ανά τροχό, διατηρώντας εξ ορισμού τα πισωκίνητα χαρακτηριστικά.
To transfer unit το ‘χαν βάλει μπροστά από τον εμπρόσθιο άξονα, ήταν μαζεμένο σε όγκο και η Ferrari FF δεν έγινε κάνα χλιδάτο βαρίδι.
Mην πεις ότι η FF ενσωμάτωνε τον μόνο πειραματισμό της Ferrari με την τετρακίνηση. Είχε προηγηθεί, στα τέλη του ’80, ένα πρωτότυπο, το 408/4RM. Κατασκευάστηκαν μόλις δύο κονσεπτικά «κομμάτια» και ήταν το πεδίο εξερεύνησης για νέες τεχνολογίες μελλοντικών Ferrari. Ήταν αυτό που βλέπετε παρακάτω
Ταυτόχρονα η FF ήταν η πρώτη Ferrari με V12 κινητήρα που συνδυάστηκε με κιβώτιο διπλού συμπλέκτη και το διαφορικό E-Diff ενσωματωμένο στο κιβώτιο για χαμηλότερο βάρος
Τι να λέμε, τώρα… Κάτω από το σαμπανιζέ αμάξωμα κρύβεται η σοφία του Μαρανέλο. Ρισπέκτ.
Την ξαναπέτυχα στο επόμενο φανάρι. Κατέβασα παράθυρο στο Type R, έστησα αφτί. Η περλέ-σαμπανιζέ Ferrari FF με τον ηγεμονικό ήχο του V12 έδωσε παρουσία αλλά όχι βαρβατίλα. Έφυγε ευθεία. Έστριψα δεξιά
Photo: 4Drivers
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.