Mε το Subaru Impreza STi. Η εμπειρία με το «όπλο» τού χθες

Ήταν το απωθημένο μου. Ένα Impreza STi, ένα από τα πιο εμβληματικά τετρακίνητα της αυτοκίνησης. Το μπλε, το καλό. Το απέκτησα με χρονοκαθυστέρηση. Αυτή είναι η εμπερία με το αυτοκίνητο που ανήκει σε μια εποχή που τελείωσε

Πάντα έμενα με τον καημό για το πάτημα και τις δυνατότητες που σου δίνει ένα οδηγοκεντρικό 4WD. Το υποσυνείδητό μου είχε αποφασίσει για μένα νωρίτερα. Πολλά χρόνια πριν

Πριν μερικά χρόνια στην αναζήτηση του καθαρόαιμου μεταχειρισμένου, είχα γράψει για την «οδύσσεια» της αναζήτησής μου, στον ωκεανό των αγγελιών. Είχε τίτλο «Στη ζωή του βλαμμένου petrolhead». Διάβασέ το. Ειδικά αν έχεις και συ την ίδια «βλάβη»

Στη δική μου περίπτωση τα λόγια ήταν προφητικά: «Βλέπεις βίντεο με μελωδίες boxer και τα ξεχνάς όλα!»

Ουστ. Σβήνεις τα προσθιοκίνητα από το «παρκάρισμα» και το τιγκάρεις με Subaru WRX. 

Τα ξανακοιτάς αλλά βλέπεις ότι δεν σου αρέσει αισθητικά. Θες το ”hawk-eye”. ΟΚ, έλα μου, που έβγαινε μόνο σε 2.5άρι. Και μετά, μια σφαίρα μνήμης περνά τον εγκέφαλό σου και θυμάσαι πόσο έκαιγαν. «Άντε πάμε πάλι σε fwd».

Τότε, κάποια χρ΄όνια πριν, κατέληξα τότε στο Megane RS (MY2006), ένα εξαιρετικό FWD. Και διαχρονικό. Aνάρτηση Perfohub «μπροστά» και πάτημα αντάξιο των προσδοκιών μου.

• Το Subaru WRX STi επιστρέφει. Μα με CVT, ρε φίλε;

Η εμπειρία από πρώτο χέρι

Πάντα έμενα με τον καημό για το πάτημα και τις δυνατότητες που σου δίνει ένα οδηγοκεντρικό 4WD. 

Το υποσυνείδητό μου είχε αποφασίσει για μένα νωρίτερα. Πολλά χρόνια πριν. 

Οι συνθήκες ωρίμασαν και το σύμπαν με είχε βοηθήσει να αποκτήσω το «ιερό δισκοπότηρο» της αναζήτησής μου. Ένα Subaru Impreza WRX STi 2.5 (MY2006) με απόδοση 410 PS. Ναι, το hawk-eye! Σε μπλε, με το διακόπτη ρύθμισης του κεντρικού διαφορικού

Πρώτο χέρι, ατρακάριστο, με ψαγμένες επιλογές σε όλα τα περιφερειακά, έχοντας στόχο την απρόσκοπτη λειτουργία και όχι το «εφέ». 

Μπήκε στη ζωή μου με ένα τρομερό «βουπ», αντίστοιχο του 0-100 που έχει. Λες και με έπιασε από το γιακά και με πέταξε στο πεδίο της μάχης. 

«Οδήγα, ρε. Νοιώσε τι είναι πραγματικό petrolhead αυτοκίνητο». 

Με τρόμαξε. Όχι τόσο από πλευράς δύναμης. Αλλά για το πώς οδηγείται ένα τέτοιο «όπλο», πώς ακούγεται, πώς κουμπώνουν οι ταχύτητες και πώς δουλεύει το εξαιρετικό δίδισκο που έχει το συγκεκριμένο.

Δεν έχει καμία σχέση με το «οδηγώ και ρεμβάζω» ενός πιο καθημερινού αυτοκινήτου. Τα πάντα είναι στημένα για να κάνεις χρόνους. Κι αυτό είναι ασύμβατο με τη χρήση του στη καθημερινότητα.

Το SΤi είναι ένας ασυμβίβαστος επαναστάτης που, παρά την όποια εξέλιξη, δεν έχει εγκαταλείψει τις αξίες του. Δεν έχει παραιτηθεί από θεμιτά δικαιώματά του. Και είναι δικαίωμά του να το αφήσεις ελεύθερο εκεί έξω από τον ιστό της πόλης, ως μεγάλος θηρευτής να κυνηγήσει στροφές και αναβάσεις παντός καιρού

Δεν έχει ESP; Το ακούει και μειδιά… «Αν με σεβαστείς, δε θα το αναζητήσεις ποτέ».

Ζώντας μαζί του, σου χαρίζει πολλή από την αίγλη του επαναστάτη. Νοιώθεις σαν αστέρας του motorsport. Moυ έρχονται άπειρες στιγμές γέλιου με πιτσιρίκια που με κυνηγούσαν για να μου πούν «πάτα!». Απίστευτα αναγνωρίσιμο ακόμα και στους αδαείς. Αυτή είναι η κληρονομιά της Subaru.

Ντάξει, αλλά μην περιμένετε να βγάλετε γκόμενα. Η αποστροφή τους για τη «σιδερώστρα» είναι στατιστικά δεδομένη. Και λοιπόν; Βγαίνεις στα βουνά μαζί του και τα ξεχνάς όλα. Πιάνω τον εαυτό μου να το χαϊδεύει στο ταμπλό.

Όσο το σέβεσαι, σου μιλάει. Όχι φλυαρίες. Αφήνεται στα χέρια σου, σαν υποταγμένο θηρίο να το κατευθύνεις όπως θες. Θες ισορροπία και γραμμές, θες υπερστροφή; Τι θες; Αν στο turn-in κάνεις μια μεταφορά βάρους, η ουρά θα σε βοηθήσει για να πετύχεις το χαμόγελο.

To τιμόνι, αν και ελαφρύ, έχει άμεση αντίδραση χωρίς νεκρό σημείο. Το DCCD σου παρέχει πολλές δυνατότητες παραμετροποίησης της οδήγησής σου αφού μπορείς να το κάνεις από σχεδόν προσθιοκίνητο σε σχεδόν πισωκίνητο και με δυνατότητα Auto. 

Τα φρένα, με ένα σωστό τακάκι, θα σου δώσουν άμεσο και αποτελεσματικό δάγκωμα, χωρίς να χάσουν αίσθηση στη κατηφόρα.  

Εντύπωση μού ε΄ιχε κάνει το πόσο «μασίφ» έδειχνε το αυτοκίνητο, ακόμη και 13 χρόνια μετά τη κυκλοφορία του. Δεν έτριζε τίποτα και, παρά το μονότονο εσωτερικό του, τα πλαστικά είχαν άψογη συναρμογή και καλή αίσθηση.

Η κύλισή του δεν είναι «ξερή» και παρόλο που οι κλίσεις του είναι μηδαμινές, εμφανίζεται πιο ενδοτικό από το Megane (που είχε και περισσότερες κλίσεις).

Σίγουρα θα αναρρωτιέστε για την κατανάλωση. Ήμουν προετοιμασμένος για τα χειρότερα. Καίει και σταματημένο, λέγανε. Ταξιδεύοντας μαζί του με 130-140, έτρωγα ένα ντεπόζιτο με 11.5lt/100Km. Πηγαίνοντας Ναύπακτο-Γαλαξίδι πιεσμένα, ανέβαινε στα 16lt/100Km. Στα βουνά, με ακόμα περισσότερη πίεση, ανέβαινε στα 17,1lt/100Km. Νοt Bad, τελικά. Mε το Megane και άλλα δίλιτρα, έφτανα στο 14+

Όπως και να έχει, στα petrolhead αυτοκίνητα, η κατανάλωση μπαίνει ως τελευταίος όρος.

Σίγουρα, και ως 4WD, έχει περισσότερα πράγματα για να κάνεις στα service. Όχι κάτι δυσθεώρητο. Ευτυχώς, η κοινότητα των Subaru είναι μεγάλη και σου προσφέρει λύσεις.

Το σίγουρο πάντως είναι ότι αυτό το αυτοκίνητο ήταν η λύση στο πρόβλημα μου. «Γιατρέ θεραπεύτηκα! Να πάρω ένα παλιό Avensis τώρα;»

Photo: Β. Μαραγκός / 4Drivers.gr