Ταξίδι στο Mόντε Κάρλο με την Alfa Romeo Tonale

Περισσότερα από χίλια χιλιόμετρα οδήγησης για ένα ταξίδι ακούγονται κουραστικά. Με την Alfa Romeo Tonale όμως, ήταν απλώς μαγευτικά

Έχοντας παρακολουθήσει δεκάδες Grand Prix, νιώθεις ένα ανεξήγητο déjà vu και ξέρεις ήδη τι θα αντικρίσεις μετά από μια στροφή που παίρνεις για πρώτη φορά

Όταν έρχεται η ώρα να προγραμματίσουμε το ετήσιο μας ταξίδι στην Ιταλία, πάντοτε πέφτουν πολλές ιδέες στο τραπέζι για πιθανά «παράπλευρα» projects που μπορεί να υλοποιήσουμε

Έχοντας λοιπόν δεσμεύσει τις ημερομηνίες για τις δύο Ferrari που θα δείτε στη συνέχεια του τεύχους [σ.σ. της έντυπης έκδοσης του περιοδικού Quattroruote, για τον μήνα Νοέμβριο], συνειδητοποίησα πως το Σαββατοκύριακο πριν τις δοκιμές μας, ήταν προγραμματισμένο το Monaco Yacht Show, η μεγαλύτερη διεθνής έκθεση υπερπολυτελών yacht στον κόσμο.

Βρήκα λοιπόν την ευκαιρία να συνδυάσω δύο εκπληκτικές εμπειρίες μέσα σε μια μόλις εβδομάδα. Κανονίσαμε ταυτόχρονα μέσω της Alfa Romeo, μία επαναφορτιζόμενη υβριδική Tonale για να κάνουμε αυτό το ταξίδι

Προσγειώθηκα, λοιπόν, στο Μιλάνο για να πάρω την Tonale που θα οδηγούσα για την επόμενη εβδομάδα.

Η παραλαβή έγινε από μία τεράστια αντιπροσωπεία της Stellantis (Stellantis &You) που καταλάμβανε ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο και είχε μέσα σε ένα κτίριο όλες τις μάρκες του Ομίλου.

Μάλιστα, όσο περιμέναμε για την Alfa Romeo, είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά το Fiat Topolino και τη νέα Lancia Ypsilon (που πρέπει να παραδεχθώ πως μου άρεσε πολύ εμφανισιακά).

Σύντομα, το αυτοκίνητό μου ήταν έτοιμο και μετά από λίγο… γραφείο, ξεκίνησα το ταξίδι μου με προορισμό το Μοντε Κάρλο.

Από το Μιλάνο μέχρι και τη Γένοβα η εθνική οδός δεν είχε πολλά αυτοκίνητα και μπορούσες να διατηρήσεις ένα γρήγορο ρυθμό.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση, όμως, είναι πως ακόμα κι αν ήμουν γοργός, έβλεπα τον εκτιμώμενο χρόνο άφιξης στο Μονακό να ανεβαίνει ανησυχητικά.

Όταν έφτασα στον παραλιακό δρόμο που καταλήγει στη Γαλλία, κατάλαβα το γιατί: απ’ αυτό το σημείο και έπειτα, γινόντουσαν εργασίες για το οδόστρωμα του αυτοκινητόδρομου και, έτσι, σε πολλά σημεία υπήρχε μόνο μία λωρίδα για κάθε κατεύθυνση.

Σύμφωνα με το Google Maps, το μποτιλιάτισμα προσέθεσε 55 λεπτά στο χρόνο του ταξιδιού μου, και από τις τρεις περίπου ώρες που υπολόγιζα, χρειάστηκα τέσσερις.

Όταν πλέον είχε νυχτώσει, αντίκρισα για πρώτη φορά στη ζωή μου το πριγκιπάτο του Μόντε Κάρλο. Είχε μία περιέργως οικεία αίσθηση, καθώς το έχω δει εκατοντάδες φορές στην τηλεόραση ή το διαδίκτυο, και όσο πλησίαζα τους χαρακτηριστικούς ουρανοξύστες, ενθουσιαζόμουν όλο και περισσότερο