Μία από τις χειρότερες εμπειρίες είναι να φεύγεις από το σπίτι σου και να μη βρίσκεις το αγαπημένο σου αυτοκίνητο. Ή τη μοτοσικλέτα σου. Αυτή είναι η δική μου πραγματική ιστορία. Μάλλον δύο είναι. Κλοπή αυτοκινήτου και κλοπή μοτοσικλέτας. Δύο ατυχίες σε ένα άρθρο
Η τεχνολογία στην κλοπή αυτοκινήτου έχει εξελιχθεί. Οι εποχές με το κατσαβίδι στην κλειδαριά παρέρχονται
Ως δις παθών, συμπαθών και συμπάσχων καταθέτω τις εμπειρίες μου. Μια φορά θύμα κλοπής μηχανής (δυστυχία) και μια εταιρικού αυτοκινήτου (ευτυχία). Εξηγούμαι…
Μέσα του ’84, αποφάσισα να ανταλλάξω τη Honda CB750 με μια τσίλικη VF750F (ιστορικά λάθος απόφαση).
Όπως και να το κάνουμε όμως, εκτός από την τεχνολογία που ξεχείλιζε (μαζί με τα λαδάκια από τον εκκεντροφόρο) η VF ήταν πανέμορφη.
Τόσο όμορφη που δε σου έκανε καρδιά να της χαλάσεις την εμφάνιση κρεμώντας το Kryptonite(*) στο πλάι ή βάζοντας μπαγκαζιέρα. Θα ‘ταν σαν να ‘βαζες κοτσαδόρο σε Ferrari.
Αποτέλεσμα; Η VF να κάνει φτερά από την οδό Κολοκοτρώνη, πίσω από την παλιά Βουλή, εντός 15λέπτου μία το μεσημέρι, λόγω επίσκεψης σε γραφείο φίλου
Μόνο όποιος έχει περάσει αντίστοιχη εμπειρία μπορεί να καταλάβει πώς αισθάνεσαι εκείνη τη στιγμή (ναι, το γνωρίζω ότι υπάρχουν πολύ χειρότερα, αλλά ας επικεντρωθούμε στο θέμα μας).
Το πρώτο που σκέφτεσαι είναι ότι δεν το πάρκαρες εκεί που είσαι σίγουρος ότι το πάρκαρες και αρχίζεις να κοιτάς δεξιά αριστερά
Σιγά σιγά, ο πανικός μεγαλώνει. Αλλά ακόμη δεν είσαι έτοιμος να δεχτείς το τι σου έχει συμβεί. Αρχίζεις να τρέχεις πάλι δεξιά αριστερά, καταλήγοντας, πού αλλού; Στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής. Όπου, ενώ έχει επέλθει η συντέλεια του κόσμου, όλοι οι άλλοι συμπεριφέρονται κανονικά
Αντιλαμβάνεσαι πως είσαι άλλο ένα περιστατικό, που πρέπει να συντάξουν και να αρχειοθετήσουν εις πενταπλούν. Βαρεμάρα…
O άλλος «δρόμος»
Η ελπίδα ανεύρεσης δια της νομίμου οδού εξατμίστηκε πολύ γρήγορα.
Μετά τις κλασικές αγγελίες του τύπου «ο ευρών αμειφθήσεται» και κάποια τηλέφωνα από τύπους που σου λέγανε τα απίθανα, ήρθε η ώρα της εναλλακτικής αναζήτησης.
Από κάτι περίεργα μπαράκια στο Μενίδι, που μου είχε σφυρίξει ο μηχανικός μου, μέχρι και κάποια «διαλυτήρια» της εποχής. Γρήγορα κατάλαβα ότι και παρκαρισμένη να την εύρισκα εκεί απ’ έξω, λίγα θα μπορούσα να κάνω
Έτσι λοιπόν, στράφηκα στο τελευταίο καταφύγιο των απελπισμένων: τη θρησκεία! Και αναθέτοντας σε οικογενειακή φίλη να προσφέρει στον Άγιο Φανούριο μια πίτα, αυτός έκανε το θαύμα του.
Το φανάρι που μ’ έπιασε στην Ηλιουπόλεως, δυο εβδομάδες μετά, μ’ έφερε σε απόσταση τριών μέτρων από τη μηχανή μου, η οποία φυσικά πουλιόταν έξω από το μαγαζί τού (…), με άλλους αριθμούς κυκλοφορίας και πλαισίου, και σε καλή τιμή
Το τι συνέβη από κει και πέρα με εμπλεκόμενους τον μαγαζάτορα, την Αστυνομία, το κλεφτρόνι κι εμένα (σε κατάσταση Jack Torrance) γεμίζει πολλές σελίδες.
Θυμάμαι να λέω στα όργανα (Άμεσος Δράσις) που ήρθαν –αλλά «βαρέθηκαν» να περιμένουν να φανεί ο «ιδιοκτήτης» – να μη φύγουν διότι θα έβαζα φωτιά στο μαγαζί, οπότε θα έπρεπε να με συλλάβουν.
Πολλά ευτράπελα και λόγια κούφια, αφού στο τέλος μου επιστρέψανε (με το αζημίωτο) τη μηχανή η οποία δυστυχώς είχε περάσει χειρουργείο και είχε τα μαύρα της τα χάλια
Κλοπή μέρος 2ον
Μ’ ένα γρήγορο ταξίδι στον χρόνο, ερχόμαστε στο 2010.
Είχε αρχίσει για γερά η κατρακύλα και μαζί της τα πρώτα σημάδια του ότι τα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, καλά θα κάνουν όσοι τα έχουν να τα ξεφορτωθούν.
Τη μεγαλύτερη σφαλιάρα τη φάγανε, πρώτες απ’ όλους, οι εταιρείες χρονομίσθωσης, διαχειριζόμενες καμιά 30ριά τέτοια οι μικρές και ων ουκ έστιν αριθμός οι μεγάλες.
Καταλαβαίνετε λοιπόν τη χαρά που πήρα όταν μου τηλεφώνησε πελάτης να αναγγείλει την κλοπή επταθέσιου Hyundai Santa Fe 2.7.
Σε κλάσματα δευτερολέπτου είχε αποσταλεί η αναγγελία στην ασφαλιστική και η κλεψύδρα άρχισε να μετράει τους τρείς μήνες και το ένα δευτερόλεπτο που αρκούν για να απαιτήσεις το ποσό που έχεις συμφωνήσει
Το οποίο ήταν πολύ μεγαλύτερο από το όσο θα εισέπραττες αν (που δεν θα) πουλιόταν ποτέ το συγκεκριμένο αυτοκίνητο.
Κι εδώ όμως η χαρά μας δεν κράτησε πολύ.
Μετά από δυο μήνες δεχτήκαμε τηλεφώνημα από το Αστυνομικό Τμήμα της Δράμας, απ’ όπου μας ανήγγειλαν ότι το Hyundai είχε βρεθεί.
Το αστείο ήταν ότι το αυτοκίνητο βρέθηκε σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ’ αυτή που ήταν όταν κλάπηκε – και γεμάτο βενζίνη.
Συμπέρασμα; Παθόντες μην απελπίζεστε. Αρκετά κλεμμένα ξαναβρίσκονται.
Καλού κακού βέβαια, κάντε και μια φανουρόπιτα…
(*) Κryptonite: Από τα πιο πετυχημένα εμπορικά αντικλεπτικά. Αλλά λειτουργούσε μόνο αν αυτός που προσπαθούσε να κλέψει τη μηχανή σου ήταν ο Superman. Όλοι οι άλλοι είχαν μάθει πώς άνοιγε.
Photo: Google
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
Διαβάστε μας (και) στο Protagon
Διαβάστε μας (και) στο Autotypos
Ίσως να σ’ αρέσει
