Υπάρχουν αυτοκίνητα που άφησαν ιστορία, υπάρχουν αυτοκίνητα που δεν άφησαν τίποτε και υπάρχουν αυτοκίνητα που άφησαν «εποχή». Το DeLorean DMC-12 ανήκει στα τελευταία
Και άφησαν «εποχή» (σ.σ. σε σκόπιμα εισαγωγικά) επειδή ήταν φτιαγμένα από cornflakes, ή επειδή ήταν αδικαιολόγητα ακριβά, ή επειδή σέρνονταν, ή επειδή αλλού πατούσαν κι αλλού βρίσκονταν. Ή all of the above
Η κουβέντα γίνεται για το DeLorean DMC-12 του John Zachary DeLorean που τη δεκαετία του ’60 σχεδίαζε για τη General Motors καλά αυτοκίνητα όπως η Pontiac GTO. Ενός ωραίου, macho τύπου του οποίου η ζωή είναι κρίμα που δεν έγινε ποτέ φιλμ με τον George Clooney
Γιος αλκοολικού εργάτη, ο John Zachary γεννιέται στο Ντιτρόιτ την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Με όπλα την εξυπνάδα, το ταλέντο (και το cool μεσαίο “Z”, βέβαια) αναρριχάται σε χρόνο ρεκόρ στην αντιπροεδρία της GM.
Και πάνω που ο φακός του Oliver Stone ζουμάρει στη βαριά, ξύλινη πόρτα με την επιγραφή ”President” πάνω της, ο πρωταγωνιστής με τα ασημένια μαλλιά και τις καουμπόικες μπότες εξαναγκάζεται σε παραίτηση εξαιτίας του ανορθόδοξου management που εφάρμοζε, του κραυγαλέου του lifestyle και του επακόλουθου corporate backstabbing.
Ο Johnny Ζ. ορκίζεται να εκδικηθεί. Τo ‘73 ανοίγει δικό του μαγαζί, τη DeLorean Motor Company, ενώ χάρη στη χαρισματική του προσωπικότητα ξαλαφρώνει τη βρετανική κυβέρνηση από 53 εκατ. λίρες. Το ‘78!
Ως αντάλλαγμα, η κυβέρνηση του ζητάει να χτίσει το εργοστάσιό του στη Β. Ιρλανδία μπας και βρεθούν τίποτα δουλειές και σταματήσουν προτεστάντες και καθολικοί να τινάζουν καθημερινά ο ένας τον άλλο στον αέρα.
Ο DeLorean, που περνάει τον περισσότερο καιρό στο ρετιρέ του στο Μανχάταν και πηγαινοέρχεται στη Βρετανία δυο τρεις φορές την εβδομάδα με Concorde, μεγαλόψυχα συμφωνεί.
Μέρος του κολοσσιαίου ποσού επενδύεται στο μικρό εργοστάσιο, ενώ άλλο πάει στη Lotus που αναλαμβάνει να εξελίξει το DMC-12. Η δουλειά όμως δεν αργεί να πάει κατά διαόλου και ο DeLorean αναζητεί περισσότερα χρήματα διακινώντας, λένε, κοκαΐνη. Συλλαμβάνεται, κατηγορείται, αλλά ελλείψει πειστηρίων, αθωώνεται
Αλλά πρέπει τώρα να γυρίσει πίσω τα λεφτά. Η πτώχευση είναι μονόδρομος. Τα τελευταία του χρόνια τα περνάει ζώντας από την κοινωνική πρόνοια. Θα μείνει στην ιστορία όχι ως οραματιστής, αλλά ως θύμα της δικής του τοξικής ματαιοδοξίας.
Ο DeLorean είχε γνωριμίες με σελέμπριτις της εποχής. Επί τη ευκαιρία, με την κούκλα Victoria Principal (όλοι καταλάβατε ποια είναι) και τον ηθοποιό George Christy. Παρά το πλευρώ του John Z, η σύζυγος. Αλλά χωρίς αγκαλιά
Το DMC-12 ήταν εντυπωσιακό, με γονίδια της Lotus και σχεδίαση Giugiaro. Παρόλα αυτά πήγε στα αζήτητα της ιστορίας
Και το αυτοκίνητο; Α, ναι. Το DMC-12, η χρονομηχανή του doc Brown στο “Back to the Future”, ήταν σχεδιασμένο από την Ital Design, κατασκευασμένο από ανοξείδωτο ατσάλι και εξελιγμένο από τη Lotus τού αμφιλεγόμενου –και επίσης μπλεγμένου στην ιστορία με τη διακίνηση– Colin Chapman.
Το DMC-12 ήταν όμορφο και αναμενόμενα καλό στον δρόμο, μιας και βασιζόταν στη Lotus Esprit. Και ταυτόχρονα ένα case study για το πώς ένα no-budget αυτοκίνητο, σχεδιασμένο από τον Giugiaro, εξελιγμένο από τον Chapman και όχι ιδιαίτερα ακριβό (το “12” στο DMC-12 ήταν για τα $12,000 που θα κόστιζε στην Αμερική) μπορεί παρ’ όλα αυτά να πάει άπατο.
Το κύριο πρόβλημα ήταν ο κινητήρας. Θα βρήκαν φαίνεται τον 2.8 V6 της PRV (Peugeot/ Renault/ Volvo) που έβγαζε μόλις 150 ίππους (130 με καταλύτη στην Αμερική) φτηνό. Ή στα αζήτητα.
Το αποτέλεσμα ήταν ένα «σπορ» αυτοκίνητο με αστείες επιδόσεις από μια εταιρεία με ύποπτο παρελθόν και απόλυτα προβλέψιμο μέλλον. Το DMC-12 πήρε μια ανάσα ζωής με το “Back to the Future”, αλλά με επιδόσεις όπως εκείνες, ακόμη και το ‘55 θα ‘ταν για τα μπάζα.
Ακριβώς 8.503 DMC-12 κατασκευάστηκαν στη Β. Ιρλανδία μεταξύ ‘81 και ‘83. Μέχρι πρόσφατα ένα απ’ αυτά χορτάριαζε σε μια μάντρα, στην Ηλιούπολη.
Photo: Google / eBay
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.