«Άμα θες, έλα να το πας μια βόλτα σήμερα. Πουλάω το Evo και τη Δευτέρα θα έρθει να το πάρει ο επόμενος. Μεταξύ μας, η γυναίκα μου είναι πολύ ανακουφισμένη και το ίδιο προσπαθώ να νιώσω και εγώ. Αλλά έλα μου που δε μου βγαίνει». Ένας αναγνώστης του 4Drivers γράφει την πραγματική ιστορία
Το τηλέφωνο έκλεισε από την άλλη γραμμή και έμεινα να αναρωτιέμαι: δακρύβρεχτο ή πραγματικότητα;
Διότι όταν σου προτείνουν βόλτα με ένα Εvo 9 ΜR και σου αρέσει η οδήγηση, είναι σα να σου κάνουν το καλύτερο τραπέζι και να είσαι κοιλιόδουλος.
Τρέχεις προς το επενδεδυμένο με αλκαντάρα Recaro ακόμα και με σαπουνάδες στα αυτιά.
To πραγματικό δίλημμα
Τα δε 50 ευρώ που αποφασίζεις να ταΐσεις το θηρίο, είναι μάλλον πολύ απαισιόδοξα.
Εννοείται και ξέρεις ότι ο θρυλικός τετρακύλινδρος με τον κωδικό ”4G63” τα σκορπάει στον ελληνικό ουρανό, όπως ο Τσοχατζόπουλος τα θαλασσοδάνεια.
Το πραγματικό δίλλημα, ωστόσο, είναι πού θα κάψεις αυτό το πενηντάρικο αμόλυβδης. Από κόντρες και ανοίγματα μέχρι και απαιτητική οδήγηση. Σκέφτηκα πως δεν αξίζει στον πολεμιστή των ειδικών του ΠΠΡ τέτοια συμπεριφορά
Νομίζω ότι είναι σα να ξαπλώνεις στο κρεβάτι με την καλύτερη γκόμενα και να μένεις μόνο στα προκαταρκτικά.
Άναψα, λοιπόν, φλας για τον αγαπημένο Μπράλο. Περιμένοντας πώς και πώς να ταΐσω στο θηρίο τις στροφές του δρόμου με το γκριζοπράσινο φόντο.
Ενδιάμεσο υστερόγραφο: εννοείται δε μένω Αθήνα. Γιατί αλλιώς το πενηντάρικο εξατμίζεται, βαριά στον άξονα Γλυφάδα-Άγιος Στέφανος
Ενταύθα, λοιπόν. Τοπικά
Οι πρώτες πατημένες ανηφορικές από την διασταύρωση των Θερμοπυλών δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα τεστ.
Μια πρώτη εμπειρία δοκιμής του νευρολογικού σου συστήματος. Επίσης και τού πόσο γρήγορα μπορείς να αδειάσεις τα επίπεδα αδρεναλίνης από τον οργανισμό σου, μετατρέποντας τα γόνατά σου σε σέικερ για φραπέ.
Αν έχεις τα cojones μπορείς με 4η στο κιβώτιο να φτάσεις τα 200. Ή μέχρι η καρδιά σου να πεταχτεί έξω από την μπλούζα. Είναι σχεδόν σοκαριστικό πόσο γρήγορα μαζεύεις χιλιόμετρα με το 9άρι
Μέχρι τις πρώτες στροφές που αρχίζει η κλασική ανάβαση, προσπερνάς οτιδήποτε σε ενοχλεί, με όποια ταχύτητα θες.
Αρκούν λίγα παραπάνω χιλιοστά έλξης της συρμάτινης ντίζας, ώστε τα πνευμόνια του δίλιτρου με το μεταβλητό χρονισμό να γεμίσουν αέρα.
Νιώθεις κάθε γρανάζι των διαφορικών να συγχρονίζεται με το δρόμο και να κουρδίζεται για να βρει πρόσφυση. Δεν παίζεις εσύ μαζί του, αλλά αυτό με σένα.
Η ταχύτητα από στροφή σε στροφή είναι καταιγίδα. Ήρθε η στιγμή να φωνάξει ο σκηνοθέτης ”cut”!
Σε παίρνει η φλόγα από το πάτωμα του αυτοκινήτου, σε κοιτάζουν αρκετοί, κάποιοι ρωτούν αν είναι μαμίσιο, οι νεότεροι «πόσα βγάζει», ενώ άλλοι θέλουν να βγάλουν και σέλφι μαζί του. Ακόμη και τώρα, τόσα χρόνια από το τέλος της παραγωγής του
Δεν ξαναβγαίνει. Η Mitsubishi το πήρε αλλιώς
Η «φτερούγα» σαφώς αποτελεί φιγούρα που οι petrolhedas αγαπούν.
Και πολλοί αμύητοι δεν έχουν καν αντιληφθεί τι σοφιστικέ τεχνολογία οδήγησης έκρυβαν τα Evo κάτω από το αμάξωμα-ταξί.
Ήταν το κύκνειο, οδηγοκεντρικό άσμα μιας εταιρείας που πήρε, δυστυχώς, άλλο δρόμο.
Τεσπά, επιστρέφοντάς το στον καλό φίλο που μου το εμπιστεύθηκε για σχεδόν μια μέρα, δεν μπορώ να πω πολλά. Μόνο να νιώσω λίγη από την απογοήτευσή του αλλά και την ανακούφιση της γυναίκας του. Ομολογώ πως αυτό το αμάξι είναι μπελάς
Είναι η τσαχπίνα και πεταχτή γκόμενα που γνωρίζεις πολλά για το ποιόν της.
Την αποφεύγεις γιατί ξέρεις ότι μπορεί να σε ξελογιάσει με ένα και μόνο χαμόγελό της. Δύσκολα να της πάρεις τον αέρα. Ξέρει πολλά κόλπα και θα έχει πάντα το πάνω χέρι.
Και όπως με τέτοιου είδους γκόμενες είναι δύσκολο να κρατήσεις μόνιμη σχέση, έτσι και το συγκεκριμένο αυτοκίνητο, πιστεύω, φτιάχτηκε για να γεμίζει τα μάτια και τα συναισθήματα σου με μαγική αστερόσκονη και να σε θαμπώνει με όσα μπορεί να κάνει πολύ καλά.
Δεν ήταν ποτέ το σεντάν που έβαζες μέσα οικογένεια για να πας σε γάμο ή να το φορτώσεις να πας διακοπές.
Το Evo ήταν -και παραμένει- ένα κοστοβόρο παιχνίδι
Λίγοι μπορούν ακόμη και σήμερα να το έχουν στο γκαράζ τους έχοντας, παράλληλα, απόλυτη γνώση για το τι μπορεί να προσφέρει.
Και, συνήθως, όχι ως κύριο μεταφορικό μέσο.
Το πόσο δύσκολο είναι να ζήσεις χωρίς αυτή την ανόθευτη αίσθηση ακαριαίας επιτάχυνσης και χωρίς αυτή την δραματική δυνατότητα να μπορείς να φρενάρεις, να στρίψεις και να αλλάξεις γραμμή μέσα σε ένα τετραγωνικό εκατοστό, είναι ένα άλλο ζήτημα. Δύσκολο να αναλυθεί
Μπορεί μόνο να μεταφραστεί σε ασταμάτητο στριφογύρισμα το βράδυ στο κρεβάτι με κόκκινα μάτια το επόμενο πρωί.
Κάτι που θα νιώσει και ο νέος ιδιοκτήτης όταν το παραλάβει στα χέρια του, το πρώτο βράδυ που θα πέσει για ύπνο – αν καταφέρει τελικά να κοιμηθεί.
Photo: mitsubishi.gr
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
Διαβάστε μας (και) στο Protagon
Διαβάστε μας (και) στο Autotypos
Ίσως να σ’ αρέσει
