Μην το ξανακάνεις σε Autobianchi

Όσοι είναι αρκετά μεγάλοι για να θυμούνται τη δεκαετία του ’70 και του ’80, δύσκολα ξεχνούν το μικρό Autobianchi. Έστω κι αν απέφευγαν το σεξ εντός αυτού

Μία αραχνιασμένη ιστορία για ένα μικρό ιταλικό που αγαπήσαμε

Το γνωστό ρεφρέν «δεν το ξανακάνω σε Autobianchi» στο τραγούδι του Κώστα Τουρνά έλεγε τη δική του αλήθεια. Η ιταλική απάντηση στο επαναστατικό Mini ήταν μια σταλιά

Με μόλις 3,2 μέτρα, ένα μάλλον μεγάλης διαμέτρου τιμόνι και ένα μακρύ μεταλλικό επιλογέα, δεν ήταν και ό,τι καλύτερο μπορούσε να σου τύχει σε σεξουαλικές συνευρέσεις.

Κατά τ’ άλλα, όμως, το Autobianchi ήταν η ενδιαφέρουσα προσπάθεια της Fiat να διατηρήσει τον τίτλο του αυτοκράτορα στην κατηγορία των μικρών αυτοκινήτων.

Η απάντηση στο Mini αλά ιταλικά

Το βρετανικό Mini είχε μόλις χτυπήσει τιλτ και οι Ιταλοί, με όλη τη μαεστρία και την ευελιξία που διέθεταν, φρόντισαν το δικό τους νεανικό μπιζού να απαντήσει άμεσα, το 1969.

Το Α112 ήταν με μπροστινή κίνηση, το τετρακύλινδρο μοτέρ των 900 κ.εκ. εγκάρσια και με το κιβώτιο σε σειρά. Σας θυμίζει κάτι;

Το πλεονέκτημα του Autobianchi ήταν η προσθήκη της 3ης πόρτας και η πιο προσιτή τιμή – πάντα σε σχέση με το Mini.

Όσοι μεγάλωσαν τότε, δύσκολα μπορούσαν να αντισταθούν στην έλξη της έκδοσης Abarth που παρουσιάστηκε αργότερα, ακριβώς στα μέσα της δεκαετίας του ’70.

Με μόλις 700 kg στη ζυγαριά, αύξηση της χωρητικότητας στα 1,049 κ.εκ., 5άρι σαζμάν (άγνωστο για πολλά, μεγαλύτερα αυτοκίνητα της εποχής), 70 ίππους στις 6,600 σ.α.λ. και επιτάχυνση από 0-100 km/h σε μόλις 11,2 δ/λ, το νευρικό Abarth ήταν το μικρό που ‘θελες να ‘χεις

Αγώνες, αναβάσεις, άλλα φτιαγμένα (που άγγιζαν κάτι ψιλά πάνω από τη μυθική τιμή της εποχής, τα 100 PS) και ένα ιδιαίτερα άμεσο, στριφτερό μπροστινό, έκαναν το Autobianchi έναν αξιόμαχο αντίπαλο ισχυρότερων κατασκευών

Το κοινό project

Ήταν μία έξυπνη συνεργασία των Ιταλών, σε μια εποχή που ήταν μία κατηγορία μόνοι τους. Η Bianchi, η Pirelli και η Fiat έκαναν τη δική τους «γέφυρα».

Η φίρμα σκόπευε να αποτελέσει και μία πλατφόρμα για πιο νέες τεχνολογίες που μεταγενέστερα θα περνούσαν πιο μαζικά στα Fiat της εποχής, όπως αμαξώματα από fiberglass αλλά και ως μετεξέλιξη της μπροστινής κίνησης.

Άλλωστε, το Autobianchi ήταν ήδη μπροστά. Ο κινητήρας ήταν ως βάση κοινός με αυτόν του πισωκίνητου Fiat 850 αλλά η όλη αρχιτεκτονική ήταν μία γενιά μπροστά. Τόσο ως διάταξη κίνησης όσο και ως packaging.

Ειδικά η έκδοση Abarth έκλεψε καρδιές, έσπασε κουμπαράδες και χάρισε στιγμές οδηγικής αλητείας στις, πιθανότατα, πιο ελεύθερες εποχές των ’70s και ’80s

Για την ιστορία, η Autobianchi απορροφήθηκε από τη Fiat, ενσωματώθηκε στα διαδικαστικά της Lancia και στη συνέχεια εξαφανίστηκε. Μαζί, επίσης, με τη Lancia.Τ ης οποίας την αναβίωση ελπίζουμε να δούμε μέσω του νέου γάμου μεταξύ Peugeot/Citroën και Fiat.

Μ’ αυτά και μ΄αυτά ήταν ένα παρατημένο, ασημί Autobianchi που έτυχε να δω σ’ ένα χωράφι, κάπου στην πόλη. Αράχνες, σκουριά και μνήμες για μία ακόμα εταιρεία που χάθηκε στο χρόνο. Τι έμεινε; Ένα παλιομοδίτικο ψιλο-ποπ τραγούδι να θυμίζει ότι το σεξ οφείλει να μην είναι μαρτύριο