Η σημασία του να μεγαλώνεις με Alfa. Κι όχι με Taunus
Καλοκαίρι του ’90
Πιτσιρικάς, τετάρτη δημοτικού. Ακούω τους γονείς μου να λένε πως “το Ford Taunus πρέπει να ”φύγει”. Πρέπει να πάρουμε κάτι πιο καινούργιο”.
”Ναι, μόνο που δεν με ρωτήσατε. Α-πο-κλεί-ε-ται! Το καταλάβατε; Α-πο-κλεί-ε-ται”, ακούστηκε η παιδική μου στεντόρεια φωνή απ’ το μέσα δωμάτιο. Και ξέρετε πόσα ντεσιμπέλ μπορεί να βαρέσει μια εκνευρισμένη παιδική φωνή.
Βλέπεις, στα μάτια του κάθε πιτσιρικά, είναι σημαντικό το αυτοκίνητο με το οποίο συνδέεται. Εγώ στο Taunus μεγάλωσα, ταξίδεψα, σ’ αυτό έβλεπα το τροχόσπιτό μας από πίσω. ΟΚ, μου άρεσε το ξύλο στο ταμπλό και το ότι από πίσω έγραφε 1.6 ενώ ήταν 2.0…
Οι επιλογές διάφορες, όπως Audi 80, Opel Vectra. Αλλά και μια Alfa 75 ενός γείτονα σε ένα σύντομο ”test drive” στο τετράγωνο. ”Ωραία φρένα. Και τιμόνι”, θυμάμαι είπε ο μπαμπάς. Εμένα όμως δεν μου άρεσε. Τι να πιάσει μπροστά στο Taunus. Ήταν και εκείνο το λαδί της 75 του γείτονα. Μπλιαχ.
Τελικά, η φωνή μου δεν εισακούστηκε και ένα βράδυ ήρθε ένας κύριος να πάρει το Taunus. Τον μίσησα απ’ την πρώτη στιγμή.
Φθινόπωρο του ’90
Σπίτι με τον αδερφό μου. Έχει νυχτώσει. Περιμένουμε τους γονείς που πήγαν να φέρουν το καινούριο αυτοκίνητο από την Πάτρα. Βγαίνουμε μπαλκόνι. Είναι μια λευκή Alfa Romeo 75 1,6 i.e. Άσπρη; Πάλι μπλιαχ. Τα άσπρα αυτοκίνητα δεν πάνε γρήγορα…
[Διάβασέ το: Με τις Alfa στις Σέρρες]
Μεγαλώνοντας διαβάζω όλο και πιο πολύ και μαθαίνω για το τι μετρά σε ένα αυτοκίνητο. Και ξέρεις, ε… δεν είναι η ηλιοροφή. Στο λύκειο, πια, είμαι ήδη γραφικός. Οι πίσω δίσκοι, το αλουμινένιο μοτέρ, ο μεταβλητός βαλβίδων εισαγωγής, το πίσω σαζμάν, η πίσω κίνηση κι άλλα τέτοια είναι οι δικές μου ”πανελλαδικές”.
10 χρόνια μετά
Πλέον, είμαι εγώ στη θέση του οδηγού και ο πατέρας μου στο μπαλκόνι. Επιτέλους! Μπορώ να την οδηγήσω. Μόνος μου. Χμμμ… Ξέρεις, όμως. Ωραίες οι εντυπωσιακές στροφές ”με το πλάι” στα περιοδικά αλλά δεν νιώθω και πολύ έτοιμος. Παρθενικό, λοιπόν, βαθύ πάτημα του γκαζιού με δευτέρα στο κιβώτιο. Ουπς! ”Κόβω” πριν καν ξεπεράσει τις 4500 rpm. Γαμώτο. Φοβάμαι. Και ορθώς.
Όμως, το έρημο πάρκινγκ στο Τολό μου κλείνει το μάτι. Λοιπόν. Τέρμα στριμμένο τιμόνι, πρώτη και γκάζι. Ουάου! Πρέπει να έκοψα πριν καν την πρώτη περιστροφή. Δε θυμάμαι, δεν ένιωθα. Έμεινα εκεί εκστασιασμένος. Ανάσα. Πρώτη και σπίτι.
Λίγο αργότερα, ο πατέρας μου ερωτεύεται μια 156 ”Proteo Blue”. Είναι κούκλα. Σκέφτεται να δώσει την 75 αλλά, αν τολμήσει, θα αντιμετωπίσει πολύ χειρότερα από το Taunus. Ο αντιπρόσωπος ”βοηθά” όταν του λέει για πόσα λίγα χρήματα θα την αγόραζε. Βάζει τα γέλια και μου λέει “Βαγγέλη, καλορίζικη”. Χάνω τον κόσμο από τα πόδια μου. Κάνει πλάκα, σίγουρα κάνει πλάκα.
Η 156 έχει έρθει στην οικογένεια και εγώ έχω την 75. Πειραιάς – Ηράκλειο, αυτοκίνητο Alfa Romeo 75, οδηγός εγώ. Είναι δικιά μου! Επιτέλους, είναι δικιά μου! Να την πάω στο Ηράκλειο που σπουδάζω, να κάνω βόλτες , να της βάλω εκείνο το bodykit Trofeo που πάντα ζήλευα.
Τα χρήματά μου μετατρέπονται σε βενζίνες, bodykit Trofeo, ζάντες Trofeο, σύνδεσμοι, σαλόνι Recaro, τιμόνι από 33 P4 και εργατοώρες στο eΒay. Μαζί της έζησα, γνώρισα άλλους alfisti και κάναμε παρέες με τρεις κόκκινες και δύο λευκές 75 (Μάνο, Σώτο, Δημήτρη, Αλκαίε, θυμάστε;)
[Διάβασέ το: Alfa Romeo kid]
Πέρασαν σχεδόν δέκα χρόνια με ”αλφαρομεϊκά” χιλιόμετρα μέχρι που ο πατέρας μου με πήρε τηλέφωνο και μου πέταξε το επόμενο ”τυράκι”: ”μια κόκκινη 75, σαν την δικιά μας, πάει για απόσυρση. Να την πάρουμε, τι λες;”
Κόκκινη; Και 75; Αυτές τρέχουν. Κι αν είναι και Trofeo; ”Ερχομαι αύριο” του είπα και το επόμενο πρωινό τη βλέπω πίσω από ένα κοντέινερ. Ναι, είναι κόκκινη, είναι 75, είναι και Trofeo! Τι κι αν το χρώμα της έχει ξεθωριάσει; Τα παιδικά μου όνειρα ξαναζούν.
Τι κι αν η ”Famia Rossa” (thanks, Μπάμπη ) γίνει ανταλλακτικά για την ”Bianco Freddo” αδερφή της;
Και κάπως έτσι ενηλικιώθηκα μαζί τους. Ναι, είναι σημαντικό για έναν πιτσιρικά το αυτοκίνητο με το οποίο συνδέεται μεγαλώνοντας. Αλλά και ο κύριος που ήρθε και πήρε κάποτε το Taunus…; Μέγας ευεργέτης.
Photo: Αρχείο Βαγγέλη Αντωνόπουλου / 4Drivers
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.