Ένας αναγνώστης του 4Drivers γράφει γιατί μετά από δέκα χρόνια το Mazda RX-8 έπρεπε να μείνει ως ανάμνηση κaι όχι ως παρουσία στο γκαράζ του. Όχι, το RX-8 δεν άρεσε σε όλους. Έστω κι αν μερικοί το αγάπησαν. Ε, εδώ ακούγονται όλες οι γνώμες
Η πέτρα του σκανδάλου, το μπλε Mazda 231 ίππων. «Ωραίο να το κοιτάς, υπερεκτιμημένο να το οδηγείς». Η γνώμη του Τάκη που ευθύς αμέσως έχει το λόγο
Ήμουν 18. Αυτό ήταν κόκκινο. Ήταν το «μικρό». Αλλά τι σημασία είχε, μικρός ήμουν και εγώ και μου φαινόταν μεγάλο. Τόσο μεγάλο που το ερωτεύτηκα. Έτσι, πήρα το «μεγάλο», το μπλε. Αλλά τι σημασία έχει; Μεγάλωσα και εγώ και τώρα μου φαίνεται μικρό. Τόσο μικρό που το απομυθοποίησα
Και η ιστορία πάει κάπως έτσι.
Φθινόπωρο του 2008
Χτυπά το κινητό μου. Είναι ο φίλος μου ο Μήτσος.
«Κατέβα να δεις τι αυτοκίνητο πήρε ο πατέρας μου», λέει ο Μήτσος.
Κοιτάζω από το μπαλκόνι του τρίτου ορόφου και από κάτω ήταν ένα κόκκινο Mazda RΧ-8 Challenge.
Διάβαζα στον ειδικό Τύπο της εποχής διθυραμβικές κριτικές από όλους τους συναδέλφους (ναι, και εγώ στο ίδιο σινάφι είμαι πλέον) για το πόσο καταπληκτικό ήταν το Mazda RΧ-8, πόσο γρήγορο, πόσο αμαξάρα για τα χρήματα που κοστίζει, όπως επίσης ότι αυτό το αυτοκίνητο άμα «κουβαλούσε» βαυαρικό σηματάκι, θα κόστιζε μιάμισι φορά πάνω.
Πήγαμε πέντε βόλτες, το πήγα και εγώ άλλη μία. Αυτό ήταν, μου έκανε το «κλικ»
Φθινόπωρο του 2016
Χτυπάει στο κινητό μου το messenger και γράφει «Έλα, Τάκη, κοίτα τι πήρα».
Μπαίνω μέσα στη συνομιλία, ήταν ένα ασημί, αυτή τη φορά, Mazda RΧ-8 Challenge.
Έχουν σταματήσει οι κριτικές για το συγκεκριμένο αμάξι και οι ρύποι, γύρω στο 2012, του ρίχνουν την ταφόπλακα.
Και εκεί που είχα βάλει στο κάτω συρτάρι αυτό τον έρωτα, βγήκε στην επιφάνεια πάλι. Όπως όταν σου ξαναστέλνει μία πρώην σου.
Φθινόπωρο του 2017
Βρίσκω σε αγγελία ένα Winning Blue Mazda RΧ-8 σε τιμή που το «χωράει η τσέπη» μου. Είναι και το «μεγάλο».
Στη χώρα που ζω και εργάζομαι δεν υπάρχει Challenge και Cosmo. Εδώ είναι το 5τάχυτο και το 6τάχυτο και αφού στην ουσία δεν πωλήθηκαν ποτέ «5άρια» επισήμως (βρίσκεις μόνο όσα έχουν γίνει εισαγωγή) τα 6speed είναι μονόδρομος. Σαν Cosmo, σκεφθείτε το, δίχως τα δέρματα
Είχα μυριστεί τα μισά. Το γνώριζα ότι είναι ειδικό αυτοκίνητο και δεν είναι να το παίρνεις στο περίπτερο για να σου κουβαλάει τα Marlboro. Επίσης γνώριζα ότι καίει αρκετά. Δε γνώριζα όμως πόσο αρκετά, διότι άλλο να το έχει φίλος σου και να το πηγαίνεις καμιά βόλτα περιστασιακά βάζοντάς του λίγη βενζινούλα και άλλο να το ζεις και να το γεμίζεις 24/7
Έχεις 230 άλογα όμως και πολλοί θα σου πούν, «το αμάξι καίει με τα άλογα, 230 άλογα είναι πολλά, άρα καίει». Δεκτό.
Μέσα στην πόλη το δέχομαι να καίει 20 λίτρα. Γιατί τόσα καίει και όποιος λέει το αντίθετο με RX-8, απλώς εθελοτυφλεί.
Εκείνο που δεν δέχομαι είναι να το πηγαίνω στην εθνική με 100 χλμ/ώ. με 6η στο κιβώτιο και να αρνείται να κάψει κάτω από 14 λίτρα. Εκεί πού χρησιμοποιείς τα 230 άλογα; Να καταλάβω
Επίσης, είτε το πας με 120, είτε με 190, καίει το ίδιο. Πραγματικά
Τώρα άμα καίει μισό λίτρο παραπάνω δεν ξέρω, δεν κάνω παρέα με αντλίες βενζίνης να ξέρω τι γίνεται ακριβώς εκεί μέσα.
Αλλά μιλάμε για τόση διαφορά.
Στον αντίποδα, η ιστορία με λάδια δεν θεωρώ ότι ισχύει, δεν καίει, δηλαδή, τόσο πολύ λάδι όσο περιγράφουν.
Είχα Honda που έκαιγε -και όχι «χρησιμοποιούσε» όπως το RΧ-8- τα λαδάκια του.
«Παιχνίδι». Τρόπος του λέγειν
Παντού διάβαζα πόσο παιχνιδιάρικο αλλά και πόσο «τραίνο» είναι.
Αυτοί που έχουν γράψει για «τραίνα», μάλλον δεν έχουν κάνει ποτέ τους το Κηφισιά–Πειραιάς ή μάλλον δεν έχουν μπει σε καμιά Mercedes E-Class, της σειράς κιόλας, όχι καμιά AMG.
Άρα, «τραίνο», όχι, δεν είναι. Είναι απλώς καλό.
Πάμε για το παιχνιδιάρικο.
Με τα ηλεκτρονικά ενεργοποιημένα, δεν το λες παιχνιδιάρικο σε καμία περίπτωση. Δεν κάνει τίποτα.
Από την άλλη, με τα ηλεκτρονικά απενεργοποιημένα (και τα 2 στάδια για όποιον έχει μπει σε RΧ-8 και γνωρίζει τι περιγράφω), είναι απλώς ανεξέλεγκτο. Δεν είναι παιχνιδιάρικο. Δεν ξέρω κανένα να παίζει στον ελεύθερό του χρόνο με αλυσοπρίονα. Και όχι, με το να κουνήσεις λίγο τα καπούλια του με πρώτη στο φανάρι δεν γίνεσαι Τσουτσίγια, ούτε βαφτίζεται ένα αμάξι ως «παιχνιδιάρικο»
Γρίφος το παρκάρισμα
Για μέσα στην πόλη είσαι αρκετά χωμένος στο κάθισμα.
Αποτέλεσμα; Δεν βλέπεις καλά απ’ έξω για να περνάς άνετα από στενά με άλλα παρκαρισμένα και να ελίσσεσαι στην κίνηση.
Φτάνοντας για να παρκάρεις, είναι αδύνατον να δεις πίσω τι γίνεται.
Το πίσω τζάμι είναι κυρτό, έχεις τα πίσω καθίσματα με τα σταθερά προσκέφαλα και το δικό σου το κάθισμα είναι ναι μεν αναπαυτικό, ψηλό δε.
Το τιμόνι είναι πολύ βαρύ στο παρκάρισμα και οι καθρέφτες του είναι μικροσκοπικοί για το πόσο «γυμναστηριακό» είναι, με αποτέλεσμα να προσπαθείς συνεχώς να δεις άμα θα «βρεις» πουθενά.
Τέλος, το ακούς μέσα στην κίνηση να κουράζεται το καημένο, δεν του ταιριάζει και αυτό είναι απολύτως σεβαστό. Σεβαστό, επίσης, ότι δεν είναι για κοντινές αποστάσεις, ότι πρέπει να ζεσταθεί καλά πριν το ξεκινήσεις και ότι θέλει τέρμα γκάζια σε κάθε βόλτα για να μην μαζεύει βρωμιά στους ρότορες και πας για rebuilt κάθε χρόνο
Αν, λοιπόν, για την κίνηση της πόλης και γενικότερα για την πόλη δεν είναι, αν για ταξίδι δεν είναι λόγω κατανάλωσης και κύλισης που δεν ενθουσιάζει, για ποιο πράγμα είναι ακριβώς;
Προσπαθώ να καταλάβω.
Την έπαθα
Σα να τα φτιάχνεις στα 28 σου με τη συμμαθήτριά σου της 3ης Λυκείου που την είχες απωθημένο.
Μπορεί στα 28 της να είναι το ίδιο εμφανίσιμη, δε λέω, αλλά να μην μπορείς να ζήσεις καθημερινά μαζί της.
Ξανασκεφθείτε τα απωθημένα σας, ιδίως όταν τα πραγματοποιείτε με τα δικά σας χρήματα και όχι με του πατέρα του Μήτσου.
Photo: What Car
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
Διαβάστε μας (και) στο Protagon
Διαβάστε μας (και) στο Autotypos
Ίσως να σ’ αρέσει
