Η ζωή μου με το Honda Civic Type-R (ΕP3)

Το Type R (EP3) στην πραγματική ζωή. Όχι ως δοκιμή αλλά ως ιδιοκτησία. Ένας αναγνώστης του 4Drivers μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία με τα υπέρ και κατά

Δίλιτρο, 200 PS, ατμοσφαιρικό, με το λεβιέ σε ετοιμοπόλεμη θέση. Τι έχει να μας πει ένας ιδιοκτήτης του Type R (EP3);

Η ιστορία ξεκινά όταν αγόρασα ένα Honda Civic Type R σε χρώμα Cosmic Grey. Ως μεταχειρισμένο

Μετά τις πρώτες επαφές μαζί του, ένιωσα πως το αυτοκίνητο υποστρέφει. Στρέφομαι στον φίλο, Ηλία, απ’ τον οποίο το ‘χα πάρει και μένει έκπληκτος.

«Τι; Δεν γίνεται αυτό, εγώ πατάω σανίδα, σχεδόν με όποια ταχύτητα και αυτό βάζει μούρη μέσα», μου απαντά. Προφανώς, η σωστή απάντηση είχε να κάνει με τον τρόπο που εγώ το οδηγούσα. Οπότε υπάκουσα.

Η συμπεριφορά στο δρόμο

Και ήταν σαν ψέμα, δεν το πίστευα. Το αυτοκίνητο το ένιωθες λες και είχε πίσω διαφορικό, «άνοιγε» ελαφρά την ουρά του και στηνόταν μόνο του.

Χωρίς απότομες υπερστροφές, ακόμα κι όταν ήσουν με φρένα στην στροφή, θα έβγαζε την ουρά όμορφα και ελεγχόμενα. Ακόμα και με σοβαρά χιλιόμετρα.

Αν ήθελες να παίξεις, σου χάριζε γενναιόδωρες γωνίες με τιμονιά και μεταφορά βάρους. Δικαίως ο Jeremy Clarkson στην παρουσίαση, του τότε καινούργιου Type R (EP3) το ‘χε χαρακτηρίσει ως «old schooler Peugeot».

Απ’ τα λίγα αυτοκίνητα παραγωγής που, σε πρώτο στάδιο, δεν φαινόταν να χρειάζεται την παρουσία μπλοκέ διαφορικού.

Η ψαγμένη πίσω του ανάρτηση (μεγάλη η συζήτηση για την ύπαρξη του ημιάκαμπτου στην επόμενη γενιά του Type R) βοηθά το εμπρός τμήμα να είναι πάντα μέσα στην κορυφή της στροφής ανεξαρτήτως ποιότητας ασφάλτου.

Την ίδια στιημή, συνεχίζεις και πιέζεις με θράσος. Με σχέδον αλλόκοτες ταχύτητες εισόδου – παρά τη σχετική έλλειψη αίσθησης απ’ το σύστημα διεύθυνσης

Στα σωθικά του Type R (EP3)

Ο κινητήρας και το κιβώτιο πολεμικά και αξιόπιστα. Όσο δεν φαντάζεσαι.

Το αυτοκίνητο είχε μόνο εξάτμιση και μια εισαγωγή που κατέληγε στον αριστερό θόλο για παγωμένο αέρα.

Από αναρτήση μία coilover της KW, τίποτε άλλο.

A, ναι. Και stock φρένα, ναι, stock φρένα, πολύ ικανά σε δύναμη και αντοχή. Δεν συγκρίνονταν με τετραπίστονα αλλά δεν με προβλημάτισαν σε χρήση δρόμου.

Επειδή όμως ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, τοποθετήθηκε αργότερα ένα κιτ φρένων με δισκόπλακες σε διαστάσεις 330 χιλιοστών της Brembo, stock δαγκάνα και τακάκια Ferodo Racing DS3000.

Για πολλούς «χοντέους», απ΄τις περασμένες γενιές, το καλό «Τάπερ» ήταν το EP3. Με την «καλή» και προφανώς πιο ακριβή πίσω ανάρτηση πολλαπλών συνδέσμων και το λιτό αμάξωμα. Στην καρδιά του Type R (EP3) ο αξιόπιστος δίλιτρος με τους 200 ίππους και τον κωδικό Κ20Α2

Να μπει το μπλοκέ ή άσ’ το καλύτερα;

Κάπου εκεί, έγινε και η θαρραλέα κίνηση. Να μπει το μπλοκέ ή άσ’ το καλύτερα; Πάλεψα με το δίλημμα αλλά στο τέλος νικήθηκα. Και υπερίσχυσε το μπλοκέ.

Το διαφορικό της Quaife μού ανέτρεψε κι άλλο τα ήδη θετικά δεδομένα. Το αυτοκίνητο έγινε πιο αποτελεσματικό μέσα στην καμπή, ειδικά με μικρές ταχύτητες στο κιβώτιο αλλά και πιο απαιτητικό στην οδήγηση για δρόμο.

Θα έλεγα πως χρειάζεται περισσότερη συγκέντρωση. Και υπό συνθήκες εμφανίζεται πιο έντονη υπερστροφή σε «αφήματα».

Έγινε μια προσπάθεια και προστέθηκαν ρυθμιστικά ψαλίδια κάμπερ της Εibach ώστε να δοθεί περισσότερο κάμπερ στον πίσω άξονα για να είναι πιο σταθερό.

Θεώρησα εμφανή τη βελτίωση χάνοντας ωστόσο ένα μικρό μέρος της ευελιξίας στα κλειστά κομμάτια λόγω πιο βιδωμένης «ουράς».

Αλλά ναι, αξίζει το μπλοκέ. Ενισχύει τον ήδη σκληροπυρηνικό χαρακτήρα του EP3 και σαφώς το κάνει σχεδόν ανίκητο σε κλειστές διαδρομές απέναντι στον FWD ανταγωνισμό. Τουλάχιστον της εποχής του

Τα κοστολόγια

Γενικότερα κόστη συντήρησης; Αν φερθείς έξυπνα και φέρνεις τα ανταλλακτικά που χρειάζεσαι μέσω eBay, κατεβάζεις σημαντικά το κοστολόγιο.

Για παράδειγμα, το σετ συμπλέκτη που αλλάχτηκε στο αυτοκίνητο λόγω ελαττωματικού πλατό (και όχι δίσκου) αγοράστηκε μόλις €200.

Επίσης, ένα συγχρονιζέ της 2ης ταχύτητας που αλλάχτηκε προληπτικά κόστισε (μαζί με γρανάζι) €350 αντί κάποιων €780 που χρέωνε η επίσημη αντιπροσωπεία.

Απο θέματα service θα το έλεγα πολύ οικονομικό χωρίς να ζητάει κάτι ιδιαίτερο ενώ είναι απροβλημάτιστο σε επίπεδα διαρροών ή «χριστουγεννιάτικων» check engines. Made in Japan

Τελικά, το Cosmic Grey πουλήθηκε. Λόγω της κλασικής δίλιτρης λαιμητόμου. Αλλά οι αναμνήσεις έμειναν.

Love it.

*Ευχαριστούμε τον κ. Παναγιώτη Ορφανό που μοιράστηκε μαζί μας την εμπειρία