Ζώντας με το Fiesta ST για μία εβδομάδα

Το μικρό που αγαπάμε. Ένας φίλος του 4Drivers, με δοκιμασμένη πένα, οδηγεί το Ford Fiesta ST στη δική του εβδομάδα οδηγικής απόδρασης

Το Fiesta ST έχει αποδείξει το οδηγικό του μέγεθος. Σχεδόν δεν πιστεύεις πως κινείται με τόση ενέργεια από έναν τρικύλινδρο κινητήρα, πως προκαλεί τόση συμμετοχικότητα σε τιμή που δημοκρατικοποιεί την απόλαυση. Αυτή ήταν η εμπειρία του Σπύρου Σεραφείμ σε μια προσέγγιση εκτός τυπικών ορίων «δοκιμής». Απολαύστε την

Ξημέρωσε άλλο ένα ξεκίνημα μιας εργάσιμης εβδομάδας με πολλά σύννεφα και τη διάθεση να κόβει σουλάτσα μέσα σε λακκούβες γεμάτες λασπόνερα

Ξέρετε. Με το ηθικό να μουλιάζει – βουρκωμένη Δευτέρα, η χειρότερη μέρα κ.λπ. Ο καφές σου βγάζει μπλαζέ ατμούς βαριεστημένους από την κούπα, το μπαλκόνι σου έχει γεμίσει νερά και πλησιάζουν τα απλωμένα ρούχα σου που προσπαθούν να στεγνώσουν.

Make my day, punk

Κι εκεί που όλα μοιάζουν μαύρα, έρχεται ένα μήνυμα από τον Κωνσταντόπουλο που, αυτομάτως, σου μεταβάλλει το ηθικό και σου ανυψώνει το ανήθικο.

«Καλημέρα. Το όπλο, σε μίνι συσκευασία, σε περιμένει. Fiesta ST».

Θα μπορούσε να είναι καρέ από κινηματογραφική ταινία στην οποία ο ήρωας καταπίνει τα αδιέξοδα της καθημερινότητάς του και κάπου εκεί εμφανίζεται μια θεά και του αλλάζει τη ζωή.

Ναι, κάπως έτσι είναι, πια, μέσα μου το Ford Fiesta ST, μια θεά μέσα στους θνητούς, ένα από τα τοτέμ που πέφτεις γονατιστός μπροστά του για να προσκυνήσεις τη χάρη του – ευλόγησον.

Εδώ στο 4D αυτό το αυτοκίνητο έχει οδηγηθεί και έχει αναλυθεί εις βάθος η θέση και η προσφορά του στην αυτοκίνηση – κομπλέ ή χωρίς μπλοκέ, θα το φάτε εδώ ή να το τυλίξω;

Διάβασέ το: Μπες, σκάσε και οδήγα. Το Ford Fiesta ST ξέρει τον τρόπο

Διάβασέ το: Οδηγούμε (ξανά) Ford Fiesta ST. Αλλά χωρίς μπλοκέ. Πώς είναι;

Επομένως, αφού οι βασικές συστάσεις έχουν γίνει, μένει να σου μεταφέρω τα highlights του στα οποία αξίζει να υποκλιθείς ως μύστης των μικρών GTi που δεν κουβαλούν τσάμπα μαγκιά, αλλά συνιστούν μια πολιτισμένη και πολύ γρήγορη οδηγική πρόκληση.

Τρικύλινδρος αγιασμός

Ξεκινώντας, λοιπόν, από τα βασικά, ένα από τα πρώτα συμπεράσματα που μπορείς να βγάλεις είναι πως αυτό το Ford βρίσκεται στην κορυφή των σύγχρονων hot hatches – και όχι άδικα: το Fiesta ST μεταφέρει στη σμιλευμένη σιλουέτα του δύναμη 200 αγριεμένων ίππων από 1.500 κυβικά – θυμίζω πως το Golf GTI, κάποτε, είχε τόση ιπποδύναμη, από δίλιτρο μοτέρ.

Η «ψαλίδα» ανοίγει περισσότερο, όταν αναλογίζεσαι πως το μοτέρ στο Fiesta είναι… τρικύλινδρο – και ούτε ακούγεται ως τέτοιο ούτε αποδίδει ως ένα αντίστοιχο.

Μάλιστα, οι άνθρωποι που με ρωτούσαν για αυτό στα φανάρια έμεναν έκπληκτοι όταν τους το έλεγα και έμεναν να με ρωτούν, υπό απόλυτο σοκ: «Είναι ΑΥΤΟ τρικύλινδρο; Είναι ΑΥΤΟ τρικύλινδρο;»

Είναι, φίλε μου. Είναι. Και εάν προσέξεις με το δεξί πόδι μπορείς να μη δεις κατανάλωση πάνω από 8,7 λίτρα ανά εκατό χιλιόμετρα – μαγικό, σε ένα αυτοκίνητο επιδόσεων. Αλλά το θέμα είναι, μπορείς να αγιάσεις με δαύτο;

Εν προκειμένω, για την ακρίβεια είναι αμαρτία να μην το ανοίξεις λίγο, υπό κυκλοφοριακές συνθήκες απόλυτα ελεγχόμενες, παίζοντας με τα Drive Modes του, μεταξύ “Normal”, “Sport” και “Track”, ακούγοντας κάθε φορά την εξάτμιση να «σκάει» με διαφορετικό ήχο, το τιμόνι να σκληραίνει ανάλογα.

Συμμετοχικότητα παντού

Όλα αυτά την ίδια στιγμή που κάθεσαι στις καθισματάρες Recaro. Έχοντας βρει πολύ εύκολα την ιδανική θέση οδήγησης για εσένα. Ιδανική συνθήκη, αντίστοιχα, είναι και η προσωπικότητα παύλα χαρακτήρας του τα οποία σου επιτρέπουν να κυκλοφορείς καθημερινά μαζί του ή να πηγαίνεις εκδρομή για μια track day.

Αυτό δεν το συναντάς εύκολα σε άλλα ιερά τοτέμ με τέσσερις ρόδες, την ίδια ώρα κατά την οποία τα επιμέρους τεχνικά και μη χαρακτηριστικά του ST στοιχειοθετούν το πρώτο στάδιο για κάποιον που θέλει να αγοράσει ένα σπορ αυτοκίνητο ολοκληρωμένο και, βασικά, πολύ απλό στη χρήση του.

Από τον τρόπο με τον οποίο θα στρίψεις το απίστευτο τιμόνι του με την απίστευτη απόκρισή του, μέχρι το πώς θα σκρολάρεις στην οθόνη αφής του για να βρεις τον ραδιοφωνικό σταθμό που θες να ακούσεις. Ή όσο απλά ανοίγει η ουρά του εκεί που πρέπει.

Το Fiesta ST αναδεικνύει την επιθετική του ικανότητα τη στιγμή που το μπλοκέ, εξίσου απλά, σε κάνει να νιώθεις ότι οδηγείς κάτι με… τετραδιεύθυνση, τοποθετώντας τη μουσούδα του εκεί που θες, με ελάχιστη κλίση στο αμάξωμα

Και όταν τα ζόρικα έρθουν και τελειώσει ο δρόμος, όχι το γκάζι του, διαθέτει υποδειγματικά φρένα για να πλακώσουν στα χαστούκια την αδράνεια και να ακινητοποιήσουν, θεαματικώς αποτελεσματικά, το αυτοκίνητο στην άσφαλτο.

Όπα, αρνητικό δεν έχει δηλαδή το Fiesta ST;

Στο μεταξύ, με ρώτησαν αρκετοί, με ολόκληρα κομμάτια καχυποψίας: «Δηλαδή, κάποιο αρνητικό, δεν έχει το Fiesta ST;». Ας πούμε για κάποια σκληρά πλαστικά στο κόκπιτ του, για παράδειγμα, τα οποία, όμως, έπειτα από λίγη ώρα τα έχεις ξεχάσει.

Αλλά σκεφτείτε, όμως, αυτό: όταν σε ένα τέτοιο μοντέλο συζητάμε για αρνητικά τα οποία σχετίζονται με την εμφάνιση του ταμπλό και των θυρών του, αντιλαμβάνεστε πόση δουλειά έχουν ρίξει οι άνθρωποι στη Ford Performance.

Άλλο αρνητικό; Ναι, άλλο ένα: υπήρχαν στιγμές που ήθελα να είμαι μόνος μαζί του, εγώ κι αυτό, αλλά έπρεπε να απαντάω σε ερωτήσεις -και καλά έκαναν, μην τρελαθούμε- ανθρώπων που έχουν ακούσει για αυτό και ενδιαφέρονταν να μάθουν τα ντεσού ενός θρύλου.

Και για πες, τον σηκώνει τον πίσω εσωτερικό;

Οι περισσότεροι, λοιπόν, που με ρωτούσαν είχαν στα χείλη μια κοινή απορία: «Τη σηκώνεις την πίσω ρόδα;». Η απάντηση «ναι – και πολύ εύκολα» -κάνοντας ένα ταπ-ταπ επευφημίας στο σασί του- γεννούσε τον θαυμασμό στα μάτια των ερωτώντων. Σαν επιστέγασμα μιας ιστορίας παλιάς που μιλάει για κατορθώματα τα οποία μεταφέρει κάποιος που τα έζησε, κάποιος που ήταν στη μάχη.

Ναι, λοιπόν, τη σηκώνω την πίσω ρόδα, σαν ένα σεξιστικό συνθηματικό άλλων δεκαετιών

Το οποίο, όμως, φιλτράρεται από το ανόθευτο, σπορ DNA αυτού του αυτοκινήτου και το καθιστά ένα ανήσυχα πολιτισμένο καβούκι με ρόδες, το οποίο κουβαλά ένταση μέσα του. Επειδή αυτό, τελικά, με λίγες λέξεις, είναι το Ford Fiesta ST.

Ό,τι αρχίζει ωραία, τελειώνει με πόνο

Κάπως έτσι, τελείωσε η εβδομάδα συμβίωσης μαζί του. Έχω επιστρέψει εκατοντάδες αυτοκίνητα στις εταιρείες από όπου τα πήρα για να κάνω τεστ. Αυτή ήταν μία από τις ελάχιστες φορές που γύρισα το κεφάλι μου πίσω για να δω -μια φορά ακόμη- αυτό που άφηνα.

Όλα αυτά σε μια Δευτέρα που μπορεί να μην ήταν όπως εκείνη τη συννεφιασμένη ημέρα που βρεθήκαμε για πρώτη φορά αφού τώρα είχε ήλιο, αλλά μέσα μου ένιωσα ότι αναβίωνε η Μόρντορ. Σόρι για το σινέ μελό. Όμως, τη στιγμή που περνούσα την έξοδο της Ford και άφηνα πίσω μου το ST, ένιωθα σαν να είχε δαγκώσει την καρδιά μου ο «Σαγόνιας» στον Τζέιμς Μποντ.

Μιλώντας για καρδιά, εκείνη την εβδομάδα έκανα εξετάσεις αίματος και -εκεί που πίστευα ότι θα μου βρουν αυξημένη STίτιδα στις φλέβες μου- ήταν όλες καλές

Λογικά, το ST -και όσα αυτό αντιπροσωπεύει- τα κουβαλάς στο DNA σου, την ίδια στιγμή κατά την οποία η ασθένεια «ecosportίωση» κρίνεται ως ανίατη, γιατρέ μου, ενεργοποιώντας μέσα σου ολόκληρα κομμάτια ενδορφινών. Ναι, με αυτό το ST νιώθεις ερωτευμένος, είναι έρωτας με την πρώτη γκαζιά.

Μην τα πολυλογώ… Αυτό το άξιο ST, εάν το οδηγήσεις και ζήσεις το action μαζί του, το θέλεις τρελά και μπορείς στους φίλους σου, όταν σε ρωτούν με δέος για αυτό, να το περιγράψεις μόνο με τρεις λέξεις – κι οι μυημένοι θα (σε) καταλάβουν: Flesh for fantasy…