Από παρατημένη Giulietta SZ σε κόσμημα της UNESCO

Αυτό είναι το σπάνιο πρωτότυπο της Giulietta SZ. Για την ακρίβεια, μία εκδοχή της που ανέλαβε ο Elio Zagato τη δεκαετία του ’60. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Μία ωραία ιστορία μερικής αποκατάστασης. Δες τη διαφορά «πριν και μετά»

Ακουμπησμένη πάνω σε τροχούς, μέσα σε μία αποθήκη, στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνια, όπου βρισκόταν για πολλά χρόνια. Το πρωτότυπο της Giulietta SZ έχει το δικό της true story

Η ιστορία της ξεκινά στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Ήταν τότε που ο γνωστός Ιταλός σχεδιαστής Elio Zagato άρχισε να ψάχνει τρόπους εξέλιξης της Giulietta SZ. Κυρίως με αεροδυναμική προσέγγιση.

Και ο βασικός λόγος που τον ώθησε στην προσπάθεια αυτή ήταν η ύπαρξη της νεότερης τότε Lotus Elite. Το βρετανικό σπορ αυτοκίνητο του Colin Champan ήταν περισσότερο εστιασμένο και, κυρίως, πιο γρήγορο.

Ο Zagato άρχισε, λοιπόν, μαζί με τον σχεδιαστή Ercole Spada, άρχισε να πειραματίζεται αναδιαμορφώνοντας το πίσω μέρος της Giulietta SZ δημιουργώντας το πρωτότυπο που βλέπετε.

Στιγμή ανέλπιστης χαράς. Ανακαλύπτοντας το μοναδικό πρωτότυπο της Alfa Romeo Giulietta SZ

Το σκίτσο αποτυπώνει τις διάφορες παραλλαγές που υπήρχαν υπόψιν πριν καταλήξει ο Ercole Spada στην «ουρά» του συγκεκριμένου αυτοκινήτου

Κυνηγώντας τα 220 km/h

Το αποτέλεσμα της παρέμβασης ήταν θετικό. Το πρωτότυπο απέκτησε 20 επιπλέον χιλιόμετρα τελικής ταχύτητας φτάνοντας πλέον τα ανταγωνιστικά 220 km/h.

Αυτή, λοιπόν, η ιδιαίτερη και απολύτως μοναδική Giulietta SZ με αριθμό πλαισίου 10126.00170, πουλήθηκε στη συνέχεια στον Albino Buticchi, ο οποίος και συμμετείχε σε διάφορους αγώνες.

Στη συνέχεια το αυτοκίνητο μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ. Το κλείδωσαν σε μια αποθήκη και έμεινε για δεκαετίες παρατημένο. Ευτυχώς σε αρκετά καλή κατάσταση.

Όταν ανακαλύφτηκε, μετά από σχεδόν μισό αιώνα, ξεκίνησε η διαδικασία αποκατάστασής του. Αυτή τη φορά, όμως, όχι ολική, ως συνηθίζεται σε ανάλογες περιπτώσεις

Αποφασίστηκε να αποκατασταθεί ακριβώς το μισό μέρος του αυτοκινήτου και το άλλο να παραμείνει ανέπαφο με όλη την πατίνα του πανδαμάτωρος χρόνου. Ακριβώς για να φαίνεται η επέμβαση αλλά και η πατίνα της εγκατάλειψής της.

Το αποτέλεσμα είναι, όντως, ιδιαίτερο. Και αρκούντως έξυπνο. Τόσο όσο χρειαζόταν για να πιστοποιηθεί από την UNESCO ως αντικείμενο πολιτιστικής κληρονομιάς